Chalmers A. (1997). Czym jest to, co zwiemy nauką? Rozważania o naturze, statusie i metodach nauki. Wprowadzenie do współczesnej filozofii nauki, tłum. A. Chmielewski. Wydawnictwo Siedmioróg, Wrocław.

Doppelt G. (1978). Kuhn’s epistemological relativism: an interpretation and defense. „Inquiry. An Interdisciplinary Journal of Philosophy”, t. 21, s. 33–86.

Fleck L. (1986). Powstanie i rozwój faktu naukowego. Wprowadzenie do nauki o stylu myślowym i kolektywie myślowym, tłum. M. Tuszkiewicz. Wydawnictwo Lubelskie, Lublin.

Folkierska A. (1990). Pytanie o pedagogikę. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.

Hejnicka-Bezwińska T. (1997). Tożsamość pedagogiki. Od ortodoksji ku heterogeniczności. Wydawnictwo ’69, Warszawa.

Horgan J. (1999). Koniec nauki, czyli o granicach wiedzy u schyłku ery naukowej, tłum. M. Tempczyk. Prószyński i S-ka, Warszawa.

Jodkowski K. (1981). Polskie wydanie rozpraw Feyerabenda. „Studia Filozoficzne”, nr 2, s. 159–169.

Jodkowski K. (1987). Paradygmat, w: Z. Cackowski, J. Kmita, K. Szaniawski, P.J. Smoczyński (red.), Filozofia a nauka. Zarys encyklopedyczny. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź, s. 456–464.

Jodkowski K. (1990). Wspólnoty uczonych, paradygmaty i rewolucje naukowe. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.

Klus-Stańska D. (2009). Paradygmaty współczesnej dydaktyki – poszukiwanie kwiatu paproci czy szansa na tożsamość teoretyczno-metodologiczną?, w: L. Hurło, D. Klus-Stańska, M. Łojko (red.), Paradygmaty współczesnej dydaktyki. Wydawnictwo Impuls, Kraków, s. 11–23.

Krause A. (2011a). Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej. Wydawnictwo Impuls, Kraków.

Krause A. (2011b). Paradygmaty w pedagogice i jej dyscyplinach szczegółowych. „Studia z Teorii Wychowania”, t. II, nr 2 (3), s. 71–82.

Kruszelnicki W. (2008). Pedagogika radykalna i antynomie postmodernizmu. „Forum Oświatowe”, numer specjalny, s. 165–180.

Kuhn T.S. (1985). Raz jeszcze o paradygmatach, w: T.S. Kuhn, Dwa bieguny, tłum. S. Amsterdamski. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, s. 406–439.

Kuhn T.S. (2001). Struktura rewolucji naukowych, tłum. S. Amsterdamski. Fundacja Aletheia, Warszawa.

Kuhn T.S. (2003a). Nauki przyrodnicze a humanistyka, w: T.S. Kuhn, Droga po strukturze. Eseje filozoficzne z lat 1970–1993 i wywiad-rzeka z autorem słynnej „Struktury rewolucji naukowych”, podali do druku J. Conant i J. Haugeland, tłum.S. Amsterdamski. Wydawnictwo Sic!, Warszawa, s. 199–205.

Kuhn T.S. (2003b). Odpowiedź moim krytykom, w: T.S. Kuhn, Droga po strukturze. Eseje filozoficzne z lat 1970–1993 i wywiad-rzeka z autorem słynnej „Struktury rewolucji naukowych”, podali do druku J. Conant i J. Haugeland, tłum. S. Amsterdamski. Wydawnictwo Sic!, Warszawa, s. 117–162.

Kwieciński Z. (2011). Cztery i pół. Preliminaria – liminaria – varia. Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, Wrocław.

Leppert R. (2005). Metapedagogika czy pedagogika krytyczna? Pytanie o status naukowy pedagogiki ogólnej, w: T. Hejnicka-Bezwińska, R. Leppert (red.), Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz, s. 130–148.

Masterman M. (1970). A Nature of a Paradigm, w: I. Lakatos, A. Musgrave (red.), Criticism and the Growth of Knowledge. Proceedings of the International Colloquium in the Philosophy of Science, London 1965, t. 4. Cambridge University Press, Cambridge, s. 59–89.

Milerski B. (2007). Paradygmat humanistyczny w pedagogice, w: J. Rutkowiak, D. Kubinowski, M. Nowak (red.), Edukacja – moralność – sfera publiczna. Materiały z VI Ogólnopolskiego Zjazdu Pedagogicznego PTP. Oficyna Wydawnicza „Verba”, Lublin, s. 471–483.

Motycka A. (1980). Relatywistyczna wizja nauki. Analiza krytyczna koncepcji T.S. Kuhna i S.E. Toulmina. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk.

Ostrowska U. (2015). Aksjologiczne podstawy wychowania, w: B. Śliwerski (red.), Pedagogika, t. I. Podstawy nauk o wychowaniu. Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne, Gdańsk, s. 391–415.

Rutkowiak J. (2009). Wielość paradygmatów dydaktyki a wspólny mianownik realności życia. Ku pytaniom o przekłady międzyparadygmatyczne, w: L. Hurło, D. Klus-Stańska, M. Łojko (red.), Paradygmaty współczesnej dydaktyki. Wydawnictwo Impuls, Kraków, s. 27–39.

Sady W. (2000). Fleck o społecznej naturze poznania. Prószyński i S-ka, Warszawa.

Sady W. (2013). Spór o racjonalność naukową. Od Poincarégo do Laudana. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.

Sajdak A. (2013). Paradygmaty kształcenia studentów i wspierania rozwoju nauczycieli akademickich. Teoretyczne podstawy dydaktyki akademickiej. Wydawnictwo Impuls, Kraków.

Śliwerski B. (2007). Jaki paradygmat?, w: J. Rutkowiak, D. Kubinowski, M. Nowak (red.), Edukacja – moralność – sfera publiczna. Materiały z VI Ogólnopolskiego Zjazdu Pedagogicznego PTP. Oficyna Wydawnicza „Verba”, Lublin, s. 443–453.

Śliwerski B. (2011). Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenia, klasyfikacje, badania. Wydawnictwo Impuls, Kraków.

Śliwerski B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Wydawnictwo Impuls, Kraków.

Zachariasz A.L. (1995). Relatywizm a problem prawdy, w: K. Jodkowski (red.), Teoretyczny charakter wiedzy a relatywizm. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, s. 485–525.