Agora (2008–2018). Sprawozdania Zarządu z działalności Grupy Agora S.A. za lata 2008–2018 [https://www.agora.pl/dla-inwestorow; 27.03.2019].
Anderson C. (2008). Długi ogon. Ekonomia przyszłości – każdy konsument ma głos. Poznań.
Andras T.L., Srinivasan S. (2003). Advertising Intensity and R&D Intensity. Differences across Industries and Their Impact on Firm’s Performance. International Journal of Business and Economics, no. 2, p. 167–176.
Czetwertyński S. (2015). Problem rzadkości w Internecie. Studia Ekonomiczne, nr 139, s. 198–206.
Deloitte (2017). Piractwo w Internecie – straty dla kultury i gospodarki. Analiza wpływu zjawiska piractwa internetowego na gospodarkę Polski na wybranych rynkach kultury. Warszawa.
Demers D.P. (1994). Relative Constancy Hypothesis, Structural Pluralism, and National Advertising Expenditures. Journal of Media Economics, no. 4, p. 31–48.
Dimmick J. (1997). The Theory of the Niche and Spending on Mass Media. The Case of Video Revolution. The Journal of Media Economics, no. 3, p. 33–43.
Docherty D. et al. (1986). The British Film Industry and the Declining Audience: Demythologizing the Technological Threat, Journal of Communication, no. 36, p. 27–39.
Ecorys (2006). Analiza potrzeb i rozwoju przemysłów kreatywnych. Warszawa.
Ernst & Young (2014). Kultura jako źródło wzrostu gospodarczego w Unii Europejskiej. Analiza rynków kreatywnych [http://www.zaiks.org.pl/view/296/ey_analiza_rynkow_kreatywnych.pdf; 3.04.2017].
European Competitiveness Report (2010). Working Staff Document, Bruksela 28.10.2010, SEC 1276.
GUS (1994). Kultura w 1993 r. Warszawa.
GUS (2008–2018). Informacja w sprawie skorygowanego szacunku PKB za poszczególne lata [https://stat.gov.pl/obszary-tematyczne/rachunki-narodowe/; 27.03.2019].
GUS (2011). Kultura w 2010 r. Warszawa.
GUS (2013). Kultura w 2012. Warszawa.
GUS (2014). Budżety gospodarstw domowych w 2013 r. Warszawa.
GUS (2016). Finanse kultury w latach 2007–2015. Kraków.
GUS (2018). Kultura w 2017. Warszawa.
IAB/PwC (2018). AdEx.
IBS (2010). Znaczenie gospodarcze sektora kultury. Wstęp do analizy problemu. Warszawa
IBS (2017). Znaczenie gospodarcze sektora kultury w Polsce w latach 2008–2015. Warszawa.
Jakubowicz K., Jung B., Kowalski T. (2004). Polityka państwa polskiego w dziedzinie mediów elektronicznych oraz nowelizacji innych ustaw (tzw. Biała księga). Warszawa.
KE (2010a). Zielona Księga w sprawie uwalniania potencjału przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej [http://ec.europa.eu/culture/documents/greenpaper_creative_industries_pl.pdf; 27.01.2019].
KE (2010b). Europa 2020. Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu [https://ec.europa.eu/eu2020/pdf/1_PL_ACT_part1_v1.pdf; 22.11.2017].
KEA (2006). European Affairs, The Economy of Culture in Europe [http://www.keanet.eu/ecoculture/studynew.pdf; 27.01.2019].
Kowalski T., Jung B. (2006). Media na rynku. Wprowadzenie do ekonomiki mediów. Warszawa.
KRRiT (2016). Informacja o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2015 roku. Warszawa.
McCombs M.E. (1972). Mass Media in the Marketplace. Journalism Monographs, no. 24, p. 21–32.
PE (2013). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1295/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające program „Kreatywna Europa” (2014–2020) [https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32013R1295; 22.11.2018].
PE (2016). Projekt rezolucji parlamentu europejskiego w sprawie spójnej polityki UE dla sektora kultury i sektora kreatywnego (2016/2072(INI)) [http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+REPORT+A8–2016–0357+0+DOC+XML+V0//PL&language=pl; 27.01.2017].
Picard R.G. (2001). Effects of Recessions on Advertising Expenditures: An Exploratory Study of Economic Downturns in Nine Developed Nations. Journal of Media Economics, 2001, no. 1, p. 1–14.
PwC (2014). Analiza wpływu zjawiska piractwa treści wideo na gospodarkę w Polsce. Warszawa.
Schiller H.I. (1996). Information Inequality. The Deepening Social Crisis in America. London.
Starlink/Starcom (2008–2018). Raporty o rynku reklamowym w poszczególnych latach [w posiadaniu autorki i publikowane m.in. przez wirtualnemedia.pl].
Strategia rozwoju rynku medialnego w Polsce 2015–2020 (2015). W. Dziomdziora (red.). Warszawa.
TERA Consultants (2010). Building a Digital Economy. The importance of saving jobs in the UE’s creative industries. Paris [http://www.teraconsultants.fr/assets/publications/PDF/2010-Mars-Etude_Piratage_TERA_full_report-En.pdf.; 24.06.2017].
Terranova T. (2010). New Economy, Financialization and Social Production in the Web 2.0. W: A. Fumagalli, S. Mezzadra (eds.). Crisis in the Globar Economy. Financial Markets, Social Struggles, and New Political Scenarios. Los Angeles.
UKE (2018). Raport o stanie rynku telekomunikacyjnego w Polsce w 2017 r. Warszawa.
UOKiK (2011). Raport z badania rynku usług dostępu do płatnej telewizji [http://www.press.pl/attachments/www-data/Raport-UOKiK-z-badania-rynku-dostepu-platnej-telewizji_171.pdf; 27.06.2017].
van der Wurff R. et al. (2008). Economic Growth and Advertising Expenditures in Different Media in Different Countries. Journal of Media Economics, no. 1, p. 28–52.
WAN-IFRA (2015). World Press Trends 2015 [http://www.wan-ifra.org/microsites/world-press-trends; 22.11.2015].
Woźniczka J. (2014). Czynniki warunkujące związek między gospodarką a reklamą. Konsumpcja i Rozwój, nr 3(8), s. 3–15.
