Bachtin M.M. (1983). Dialog. W: E. Czaplejewicz, E. Kasperski (red.). Bachtin: dialog – język – literatura, przeł. J. Faryno (s. 341–384). Warszawa.
Dayan D., Katz E. (2008). Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo, przeł. A. Sawisz. Warszawa.
DeGeneres E. (2018) Relatable, Netflix 2018 [https://www.netflix.com/watch/81040620; 15.02.2019].
Fiske J. (2010). Zrozumieć kulturę popularną, przeł. K. Sawicka. Kraków.
Geremek B. (1989). Świat „opery żebraczej”. Obraz włóczęgów i nędzarzy w literaturach europejskich XV–XVII wieku. Warszawa.
Giddens A. (2012). Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, przeł. A. Szulżycka. Warszawa.
Girard R. (1987). Kozioł ofiarny, przeł. M. Goszczyńska. Łódź.
Grün A., Halík T. (2017). Bóg zagubiony: wiara w objęciach niewiary, przeł. M. Chojnacki. Kraków.
Guriewicz A. (1987). Problemy średniowiecznej kultury ludowej, przeł. Z. Dobrzyniecki. Warszawa.
Kleinschmidt K. (2019). Upadek ze szczytu na dno i powtórne wyniesienie na szczyty. Rozważania na przykładzie osobowości fragmentarycznej Ellen DeGeneres. Wrocław (wersja cyfrowa pracy licencjackiej).
Kołakowski L. (2010). Kapłan i błazen. (Rozważania o teologicznym dziedzictwie współczesnego myślenia). W: tegoż, Nasza wesoła apokalipsa. Wybór najważniejszych esejów (s. 49–82). Kraków.
Kowalski A.P. (1994). Metamorfozy jako przejaw najstarszej magicznie praktykowanej formy myślenia. W: A. Pałubicka (red.). Szkice z filozofii kultury (s. 11–23). Poznań.
Kowalski A.P. (2013). Mit a piętno. Z badań nad pochodzeniem sztuki. Bydgoszcz.
Kowalski A.P. (2014). Antropologia zamierzchłych znaczeń. Toruń.
Kowalski P. (2010). Świat Andrzeja Komonieckiego, kronikarza z Żywca. Studia z antropologii historycznej. Wrocław.
Kowalski P. (2011). Refleksje o antropologii mediów. W: I. Borkowski, K. Stasiuk-Krajewska (red.). Przestrzenie komunikowania (s. 15–43). Wrocław.
Levison P. (1999). Miękkie ostrze, czyli historia i przyszłość rewolucji informacyjnej, przeł. H. Jankowska. Warszawa.
Łotman J. (2018). Nieprzewidywalne mechanizmy kultury, przeł. B. Żyłko. Poznań.
Mamzer H. (2008). Poczucie bezpieczeństwa ontologicznego. Uwarunkowania społeczno-kulturowe. Poznań.
Mamzer H. (2014). Antropologia pradziejów jako krytyka archeologii [rec.] Kowalski A.P., Antropologia zamierzchłych znaczeń. Rocznik Antropologii Historii, rok IV, s. 325–337.
Michałowska-Kubś A. (2019). Logo nieśmiertelności – o poszukiwanych pomnika trwalszego niż ze spiżu. W: M. Czapiga, K. Konarska (red.). Antropologia, media, komunikacja (s. 163–174). Wrocław.
Miller M., Jankowska J. (2005 ). Kto tu wpuścił dziennikarzy. 25 lat później. Warszawa.
Ong W.J. (2011). Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł. J. Japola. Warszawa.
Ostaszewska A. (2009). Michael Jackson jako bohater mityczny. Perspektywa antropologiczna. Warszawa.
Platon (1958). Państwo, przeł. W. Witwicki. Warszawa.
Postman N. (1995). Technopol. Triumf techniki nad kulturą, przeł. A. Tanalska-Dulęba. Warszawa.
Pruś K. (2018). Opowieść o jesieni życia jako rite de passage. Rola scenariuszy kulturowych w oswajaniu choroby nowotworowej u dzieci. W: A. Lewicki (red.). Wizerunki kobiet (s. 93–110). Wrocław.
Radin P. (2010). Trickster. Studium mitologii Indian, przeł. A. Topczewska. Warszawa.
Rydlewski M. (2016). Scenariusze kultury upokarzania. Studium z antropologii mediów. Wrocław (wersja cyfrowa pracy).
Rydlewski M. (2018). Wtórna oralność a myślenie magiczno-metamorficzne. W: M. Czapiga, K. Konarska (red.). Rewolucja, zmiana, metamorfoza (s. 77– 94). Wrocław.
Rydlewski M., Woźny A. (2017). Antropologia historyczna Piotra Kowalskiego a wrocławski projekt antropologii mediów. Rocznik Antropologii Historii, nr 10, s. 49–70.
Tatarowski K.W. (2015). Wokół pojęcia „drugiego obiegu”– spostrzeżenia i refleksje. W: R. Wróblewski (red.). Czas bibuły. Mechanizmy – ludzie – idee (s. 9–22), t. 2. Wrocław.
Turner V. (2005). Gry społeczne, pola i metafory. Symboliczne działanie w społeczeństwie, przeł. W. Usakiewicz. Kraków.
Weber M. (2004). Racjonalność, władza, oczarowanie, przeł. M. Holona. Poznań.
Winkin Y. (2007). Antropologia komunikacji. Od teorii do nowych badań terenowych, przeł. A. Karpowicz. Warszawa.
Wodziński C. (2008). Logo nieśmiertelności. Platona przypisy do Sokratesa. Gdańsk.
Wodziński C. (2009). Św. Idiota. Projekt antropologii apofatycznej. Gdańsk.
Woźny A. (2011). Radio drogi. Papieska stacja wobec Polski stanu wojennego. Kraków.
Woźny A. (2014). Odtąd już nic nigdy nie będzie tak samo. Media, kryzysy, eventy… i peryferie. Wrocław.
Woźny A. (2016). Przewodnicy, mistyfikatorzy, heretycy. Studia z antropologii komunikacji i mediów. Wrocław.
Woźny A. (2018). Historia barbarzyńców do napisania. Zadanie dla antropologii mediów. W: K. Konarska, A. Lewicki, P. Urbaniak (red.). Z teorii i praktyki komunikacji społecznej. Stan i rozwój badań w Polsce (s. 125–143). Kraków.
Żyłko B. (2018). Wprowadzenie. Testament naukowy Jurija Łotmana. W: J. Łotman. Nieprzewidywalne mechanizmy kultury (s. 7–26), przeł. B Żyłko. Poznań.