FAQ
Logotyp Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Kierunek ewolucji składni reportażowej. Badanie porównawcze XX- i XXI-wiecznych polskich reportaży książkowych. Wprowadzenie do problematyki

Data publikacji: 31.03.2023

Zeszyty Prasoznawcze, 2023, Tom 66, Numer 1 (253), s. 91-106

https://doi.org/10.4467/22996362PZ.23.007.17199

Autorzy

Katarzyna Ostrowska
Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
ul. Stefana Żeromskiego 5, Kielce, Polska
https://orcid.org/0000-0001-9638-0308 Orcid
Wszystkie publikacje autora →

Pobierz pełny tekst

Tytuły

Kierunek ewolucji składni reportażowej. Badanie porównawcze XX- i XXI-wiecznych polskich reportaży książkowych. Wprowadzenie do problematyki

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest zbadanie kierunku ewolucji składni reportażowej oraz głównych tendencji syntaktycznych na podstawie polskich reportaży książkowych z XX i XXI wieku. Bazę materiałową XX-wiecznych reportaży stanowią takie teksty dokumentarne, jak: „Dymy nad Birkenau” Szmaglewskiej, „Krata” Gojawiczyńskiej, „Na nieludzkiej ziemi” Czapskiego, „Inny świat” Herlinga-Grudzińskiego, „Raport o stanie wojennym” i „Karnawał i post” Nowakowskiego oraz „Kadencja” Szczepańskiego. Natomiast do korpusu najnowszych polskich reportaży książkowych z XXI wieku zalicza się: „Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu” Cegielskiego, „Zabójcę z miasta moreli. Reportaże z Turcji” Szabłowskiego, „Czwarty pożar Teheranu” Kęskrawca, „Krasnojarsk zero” Jastrzębskiego i Morawieckiego, „Abchazję” Góreckiego, „Dom nad rzeką Loes” Janiszewskiego, „Dryland” Piskały, „Wielki przypływ” Mikołajewskiego, „Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan” Rosiaka, „Dybuk. Opowieść o nieważności świata” Kopczyńskiego i Sajewicz. Porównywalność wyników badań została zapewniona dzięki zastosowaniu postulatów ilościowo-jakościowej metodologii. W artykule posłużono się metodą reprezentacyjną (dokonano wyboru 200 wypowiedzeń z każdego tekstu), metodą tradycyjnej analizy składniowej (bazującej na osiągnięciach Jodłowskiego), metodą kwantytatywną (wykorzystującą średnią arytmetyczną), metodą porównawczą (służącą analizie frekwencji wypowiedzeń pojedynczych oraz złożonych). Analiza materiału badawczego pozwoliła na zaprezentowanie tendencji syntaktycznych, takich jak: skłonność do komplikacji struktur syntaktycznych, wzrost intelektualizacji składni, słabsza emocjonalizacja, werbalny charakter składni oraz skłonność do eksplikacji.

Bibliografia

Pobierz bibliografię
Bibliografia podmiotowa

Cegielski M. (2009). Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu. Warszawa.

Czapski J. (1949). Na nieludzkiej ziemi. Paryż.

Gojawiczyńska P. (1945). Krata. Warszawa.

Górecki W. (2013). Abchazja. Wołowiec.

Herling-Grudziński G. (1953). Inny świat. Londyn.

Janiszewski M. (2014). Dom nad rzeką Loes. Wołowiec.

Jastrzębski B., Morawiecki J. (2012). Krasnojarsk zero. Warszawa.

Kęskrawiec M. (2010). Czwarty pożar Teheranu. Warszawa.

Kopczyński K., Sajewicz A. (2017). Dybuk. Opowieść o nieważności świata. Warszawa.

Mikołajewski J. (2015). Wielki przypływ. Warszawa.

Nowakowski M. (1982). Raport o stanie wojennym. Białystok.

Nowakowski M. (1998). Karnawał i post. Warszawa.

Piskała K. (2014). Dryland. Warszawa.

Rosiak D. (2015). Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan. Wołowiec.

Szabłowski W. (2010). Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji. Wołowiec.

Szczepański J. (1986). Kadencja. Kraków.

Szmaglewska S. (1945). Dymy nad Birkenau. Warszawa.

Bibliografia przedmiotowa

Jaroszak Z. (2003). Składnia i styl wypracowań licealistów. Słupsk.

Jodłowski S. (1976). Podstawy polskiej składni. Warszawa.

Karolak S. (1999). Grupa werbalna. W: K. Polański (red.). Encyklopedia językoznawstwa ogólnego (s. 229-230). Wrocław.

Klemensiewicz Z. (1969). Zarys składni polskiej. Warszawa.

Klemensiewicz Z. (1982). Problematyka składniowej interpretacji stylu. W: A. Kałkowska (red.). Składnia, stylistyka, pedagogika językowa. Wybór prac (s. 433-496). Warszawa.

Kniagininowa M. (1970). Właściwości stylistyczno-składniowe wiadomości prasowych, komentarza i reportażu. Zeszyty Prasoznawcze, nr 2 (44), s. 27-40.

Kniagininowa M., Pisarek W. (1966). Język wiadomości prasowych. Kraków.

Kniagininowa M., Pisarek W. (1969). Wyrazy i zdania reportażu. Kraków.

Litwin J. (1989). Język i styl polskiego reportażu (na materiale z lat 1945–1975). Rzeszów.

Mikołajczak S. (1990). Składnia tekstów naukowych. Dyscypliny humanistyczne. Poznań.

Okopień-Sławińska A. (1988). Eksklamacja. W: M. Głowiński, T. Kostkiewiczowa, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński. Słownik terminów literackich (s. 113). Wrocław.

Ostaszewska D. (2005). Przeobrażenia składni jako wyznacznik tendencji nowatorskich w prozie artystycznej drugiej połowy XX wieku. Katowice.

Ostrowska K. (2019). „Dybuk. Opowieść o nieważności świata” Krzysztofa Kopczyńskiego i Anny Sajewicz jako reportaż naukowy. Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach, nr 34, s. 159-171.

Ostrowska K. (2020a). Individual Features in the Contemporary Polish Reportage: A Syntactic and Stylistic Study on the Basis of “Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji” by Witold Szabłowski. Półrocznik Językoznawczy Tertium, vol. 5 (2), s. 31-47.

Ostrowska K. (2020b). Radical Communication Style of Contemporary Polish Reportage (on the Basis of Abchazja by Wojciech Górecki). Półrocznik Językoznawczy Tertium, vol. 5 (1), s. 18-34.

Ostrowska K. (2020c). Stylistyczne wyróżniki reportażu Marka Nowakowskiego pt. Raport o stanie wojennym. W: K. Ostrowska (red.). W kręgu reportażu (s. 115-126). Kielce.

Rejter A. (2000). Kształtowanie się gatunku reportażu podróżniczego w perspektywie stylistycznej i pragmatycznej. Katowice.

Ruszkowski M. (1997). Główne tendencje syntaktyczne w polskiej prozie artystycznej dwudziestolecia międzywojennego. Kielce.

Ruszkowski M. (2004). Statystyka w badaniach stylistyczno-składniowych. Kielce.

Rybka M. (2002). Zamieszkać w zdaniu. O składni tekstów poetyckich Czesława Miłosza. Poznań.

Rybka M. (2004). O emocjonalności składni tekstów poetyckich Czesława MiłoszaW: K. Wojtczuk, A. Wierzbicka (red.). Funkcja emocjonalna jednostek językowych i tekstowych (s. 189-199). Siedlce.

Zagórski Z. (1994). O sposobach badania składni i stylu tekstów. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, nr 1 (21), s. 9-32.

Informacje

Informacje: Zeszyty Prasoznawcze, 2023, Tom 66, Numer 1 (253), s. 91-106

Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy

Tytuły:

Polski:

Kierunek ewolucji składni reportażowej. Badanie porównawcze XX- i XXI-wiecznych polskich reportaży książkowych. Wprowadzenie do problematyki

Angielski:

The Direction of Reportage Syntax’ Evolution. A Comparative Study of 20th and 21st Century Polish Book Reportages. Introduction to the Issues

Autorzy

https://orcid.org/0000-0001-9638-0308

Katarzyna Ostrowska
Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
ul. Stefana Żeromskiego 5, Kielce, Polska
https://orcid.org/0000-0001-9638-0308 Orcid
Wszystkie publikacje autora →

Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
ul. Stefana Żeromskiego 5, Kielce, Polska

Publikacja: 31.03.2023

Status artykułu: Otwarte __T_UNLOCK

Licencja: CC BY  ikona licencji

Udział procentowy autorów:

Katarzyna Ostrowska (Autor) - 100%

Korekty artykułu:

-

Języki publikacji:

Polski

Sugerowane cytowania: Harvard

Ostrowska, K., 2023. Kierunek ewolucji składni reportażowej. Badanie porównawcze XX- i XXI-wiecznych polskich reportaży książkowych. Wprowadzenie do problematyki. Zeszyty Prasoznawcze, Tom 66, Numer 1 (253) (2023), pp. 91-106

Kierunek ewolucji składni reportażowej. Badanie porównawcze XX- i XXI-wiecznych polskich reportaży książkowych. Wprowadzenie do problematyki

cytuj

Pobierz PDF Pobierz

pobierz pliki

RIS BIB ENDNOTE