Bajka Z. (1975). Czytelnictwo prasy o zasięgu ogólnopolskim. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3, s. 85–92.

Bajka Z. (1985). Publiczność prasowa Polski 1984. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3, s. 67–75.

Biniewicz J. (2010). Tabloidyzacja dyskursu naukowego. W: I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa (red.). Tabloidyzacja języka i kultury (s. 177–182). Wrocław.

Biniewicz J. (2016). Mediatyzacja dyskursu naukowego w polskich tygodnikach opinii. W: E. Żyrek-Horodyska, M. Hodalska (red.). Komunikowanie o nauce (s. 95–111). Kraków.

Bron-Wojciechowska A. (1979). Słuchacze uniwersytetów powszechnych TWP. W: W. Okoń (red.). Teoria i praktyka upowszechniania wiedzy (s. 199–230). Warszawa: Wiedza Powszechna.

Gajda S. (1999). Współczesny polski dyskurs naukowy. W: S. Gajda (red.). Dyskurs naukowy – tradycja i zmiana (s. 9–18). Opole.

Jarosz K. (2011). Komercjalizacja nauki i mechanizmy podnoszenia atrakcyjności artykułów popularnonaukowych. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 71–81.

Jeszke J. (2015). Upowszechnianie nauki – nauka a media. W: L. Zasztowt, J. Schiller-Walicka (red.). Historia nauki polskiej, t. 10, cz. III. Idee i praktyka (s. 263–353). Warszawa.

Kieniewicz S. (1979). Edukacja historyczna społeczeństwa polskiego. W: W. Okoń (red.). Teoria i praktyka upowszechniania wiedzy (s. 62–77). Warszawa.

Kubin J. (1980). Upowszechnianie wiedzy w społeczeństwie. Poznań.

Kubin J. (1990). Społeczne wymiary upowszechniania nauki i wiedzy w Polsce i w Anglii. W: B. Suchodolski, J. Kubin (red.). Upowszechnianie nauki w świecie. Nowe doświadczenia i badania (s. 301–339). Wrocław–Warszawa–Kraków.

Kunicki J. (1979). Rola radia i telewizji w popularyzacji wiedzy. W: W. Okoń (red.). Teoria i praktyka upowszechniania wiedzy (s. 363–381). Warszawa.

Kupis T. (1975). Dzienniki i czasopisma na polskim rynku prasowym. Kraków.

Kuś M. (2004). Niebezpieczeństwa medializacji i popularyzacji nauki. W: B. Gruszka (red.). Medializacja nauki (s. 31–39). Warszawa.

Mungiu-Pippidi A. (2008). How Media and Politics Shape Each Other in the New Europe. W: K. Jakubowicz, M. Sükösd (red.). Finding the Right Place on the Map. Central and Eastern European Media Change in a Global Perspective (s. 87–100). Bristol.

Okoń W. (1979). Kształcenie ustawiczne a upowszechnianie wiedzy. W: W. Okoń (red.). Teoria i praktyka upowszechniania wiedzy (s. 9–29). Warszawa.

Piekot T. (2002). Mechanizmy popularyzowania wiedzy naukowej. W: J. Miodek, M. Zaśko-Zielińska (red.). O trudnym łatwo: materiały sesji poświęconej popularyzacji nauki(s. 40–49). Wrocław.

Pisarek W. (1983). Analiza zawartości prasy. Kraków: Ośrodek Badań Prasoznawczych. Polski rynek prasowy w liczbach (1975). Zeszyty Prasoznawcze, nr 4, s. 84.

Półturzycki J. (1979). Dydaktyczne podstawy popularyzacji. W: W. Okoń (red.). Teoria i praktyka upowszechniania wiedzy (s. 125–162). Warszawa.

Starzec A. (1999). Współczesna polszczyzna popularnonaukowa. Opole.

Starzec A. (2004). Nauka bliżej codzienności, czyli jak naukowcy piszą w gazetach. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1–2, s. 61–74.

Suchodolski B. (1969). Upowszechnienie osiągnięć nauki. Warszawa.

Suchodolski B. (1979). Perspektywy popularyzacji nauki. W: W. Okoń (red.). Teoria i praktyka upowszechniania wiedzy (s. 30–45). Warszawa.

Szot L. (2010). Main Professional Dilemma of Journalists in Poland. W: B. Dobek-Ostrowska, M. Głowacki, K. Jakubowicz, M. Sükösd (red.). Comparative Media Systems: European and Global Perspectives (s. 209–231). Budapest–New York.

Worsowicz M. (2016). Retoryka symplifikacji w dziennikarstwie – uwagi teoretyczne i praktyka prasowa. W: E. Żyrek-Horodyska, M. Hodalska (red.). Komunikowanie o nauce (s. 31–49). Kraków.