Big Bang Poetry (2017). The Machine That Writes Haiku. Pobrane z: https://www.bigbangpoetry.com/2017/11/the-machine-that-writes-haiku/ (dostęp: 1.06.2023).

Booksby.ai (2024). About. Pobrane z: https://booksby.ai/about/ (dostęp: 1.06.2024).

Baranowski M. (2019). „Kultura partycypacji a nowe media: między dobrostanem a stanem złobycia”. Zarządzanie w Kulturze, 20 (1), s. 1–17. DOI: 10.4467/20843976ZK.19.001.10334.

Belmar G., Glass M. (2019). „Virtual communities as breathing spaces for minority languages: Re-framing minority language use in social media”. Adeptus. Pismo humanistów, 14, s. 1–24.

Birringer J. (2003). „Dance and Interactivity”. Dance Research Journal, 35/36 (2), s. 88–112.

Cieślak J. (2012). Teatr lubi sieć. Pobrane z: http://www.rp.pl/artykul/949115.html?print=tak&p=0 (dostęp: 1.08.2023).

Drozdowski R., Fatyga B., Filiciak M., Krajewski M., Szlendak T. (2014). Praktyki kulturalne Polaków. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Gemius, Polskie Badania Internetu, IAB Polska (2023). Social Media 2023. Pobrane z: https://www.iab.org.pl/wp-content/uploads/2023/05/RAPORT_SOCIAL_MEDIA_2023.pdf (dostęp: 10.06.2023).

Guzowska B. (2014). „Status nowych mediow w kulturze wspołczesnej”. Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych, 4, s. 61–72.

Gwoźdź A. (1997). Obrazy i rzeczy. Film między mediami. Krakow: Universitas.

Jaskuła B. (2023). „Kultura (w) rzeczywistości hybrydalnej”. Perspectives on Culture, 42 (3), s. 9–12.

Jenkins H. (2007). Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Jenkins H. (2009). Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education of the 21st Century. Cambridge: MIT Press.

Jenkins H., Clinton K., Purushotma R., Robinson A., Weigel M. (2006). Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education for the 21st Century. Chicago: The Mac-Arthur Foundation.

Kaczyńska D. (2023). Czy AI to prawdziwa sztuka? Obrazy „malowane” przez sztuczną inteligencję są już sprzedawane za setki tysięcy dolarów. Pobrane z: https://www.forbes.pl/life/czy-ai-to-prawdziwa-sztuka-obrazy-malowane-przez-sztuczna-inteligencje-sa-juz/8x2kd54 (dostęp: 1.06.2023).

Kluszczyński R.W. (1999). Film, wideo, multimedia – sztuka ruchomego obrazu w erze elektronicznej. Krakow: Rabid.

Kopecka-Piech K. (2016). „Nowe media jako kreator kultury innowacji”. Media – Kultura – Komunikacja Społeczna, 12 (3), s. 57–70.

Kowalska-Chrzanowska M. (2023). „Biblioteki akademickie jako przestrzenie innowacji”. Przegląd Biblioteczny, 91 (1), s. 22–44.

Kubikowski T. (1996). „Teatr w Sieci”. Didaskalia, 12, s. 7–11.

Kwiatkowska W. (2015). „Sprawozdanie z XII Międzynarodowej Konferencji pt. ≫Edukacja a nowe technologie w kulturze, informacji i komunikacji≪ (Toruń, 09–10.06.2015)”. Acta Universitatis Nicolai Copernici Pedagogika, 31, s. 221–222.

Łysoń M. (2021). Sztuczna inteligencja tworzy obrazy i zarabia. Botto dorobił się już miliona dolarów. Pobrane z: https://whatnext.pl/549953-sztuczna-inteligencja-tworzy-obrazy-i-zarabia-botto-dorobil-sie-juz-miliona-dolarow/ (dostęp: 1.09.2023).

Manovich L. (2006). Język nowych mediów. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Maryl M. (2016). Teksty – kultury – uczestnictwa. W: W.A. Dąbrowka, M. Maryl, A. Wojtowicz (red.). Teksty kultury uczestnictwa (s. 9–20). Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.

McCarren F.M. (2003). Dancing Machines: Choreographies of the Age of Mechanical Reproduction. Stanford: Stanford University Press.

McLuhan M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.

Morawski P. (2020). Teatr polega na bliskości. Pobrane z: https://didaskalia.pl/pl/artykul/teatr-polega-na-bliskosci (dostęp: 1.06.2023).

Onet (2021). Ewolucja, nie rewolucja. Jak nowoczesne technologie wspierają kulturę? Pobrane z: https://kultura.onet.pl/sztuka/digital-festival-niedajsiewykluczyc-nowoczesne-technologie-a-sztuka/g3fyv3q (dostęp: 1.06.2023).

Onet (2022). „Sztuka, człowiek, AI”: gdzie leży granica możliwości sztucznej inteligencji? Pobrane z: https://kultura.onet.pl/sztuka/sztuka-czlowiek-ai-gdzie-lezy-granica-mozliwosci-sztucznej-inteligencji/xzxrr9l (dostęp: 1.06.2023).

Paprocka K. (2020). Zwiedzanie czy złudzenie? Pobrane z: https://teatralny.pl/recenzje/zwiedzanie-czy-zludzenie,3040.html (dostęp: 1.06.2023).

Pavis P. (2011). Współczesna inscenizacja. Źródła, tendencje, perspektywy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Pluta I. (2013a). Robot przyjacielem człowieka. Wywiad z Oriza Hirata. Pobrane z: https://teatr--pismo.pl/4438-robot-przyjacielem-czlowieka/ (dostęp: 12.06.2023).

Pluta I. (2013b). Robot, aktor przyszłości. Pobrane z: https://teatr-pismo.pl/4439-robot-aktor--przyszlosci/ (dostęp: 12.06.2023).

Pomiankowska-Wronka A. (2016). „Kultura uczestnictwa – opoka edukacji medialnej czy jej zagłada?”. Kwartalnik Nauk o Mediach, 1.

Puls Biznesu (2021). Naukowcy zidentyfikowali 14 żyjących potomków rodziny Leonarda da Vinci. Pobrane z: https://www.pb.pl/naukowcy-zidentyfikowali-14-zyjacych-potomkow-rodziny-leonarda-da-vinci-1122476 (dostęp: 12.09.2023).

Raita Y. (2019). The Day a Computer Writes a Novel. Pobrane z: https://my.vanderbilt.edu/aiethics/files/2019/01/The-Day-a-Computer-Writes-a-Novel_EngTrans.docx (dostęp: 12.06.2023).

Ratajczakowa D. (2015). Teatr i nowe media. PTBT. Pobrane z: http://www.ptbt.e-teatr.pl/files/zjazd2_pdf/Ratajczakowa_Teatr_i_nowe_media (dostęp: 1.06.2023).

Sajduk M. (2008). „Nowe media – nowa sztuka”. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Folia 48 Studia de Arte et Educatione, III, s. 59–68.

Salter C. (2010). Entangled: Technology and the Transformation of Performance. Cambridge, MA: MIT Press.

Skrzypnik J. (2018). „Mit wspolnotowości jako podstawa interakcji z internetowymi interfejsami”. Progress. Journal of Young Researchers, 4, s. 11–19.

Station of Art Gallery (2023). Wystawa artysty A.I. Alexandra Reben’a w Crocker Art Museum. Pobrane z: https://stationof.art/wystawa-artysty-a-i-alexandra-rebena-w-crocker-art-museum/ (dostęp: 12.06.2023).

Tarara P. (2020). „Sztuka tworząca sztukę: Kreatywne maszyny?”. inAW Journal, 1 (1).

Taylor G.D. (2014). When The Machine Made Art: The Troubled History of Computer Art. New York–London–New Delhi–Sydney: Bloomsbury.

Teatr Studio. Pobrane z: https://teatrstudio.pl/pl/teatr/wydarzenia/biesy-vr/ (dostęp: 1.10.2023).

Wobalis M. (2018). „Technologia i edukacja, czyli rzecz o niekoherentnej symbiozie tradycji z nowoczesnością”. Polonistyka. Innowacje, 7, s. 1–10.

Zacher L.W. (1997). Rewolucja informacyjna i społeczeństwo. Telewizja jako społecznie ryzykowne medium. Warszawa: Fundacja Edukacyjna TRANSFORMACJE.

Zamorska M. (2014). Multimedialność: strategie wykorzystywania nowych mediów (elektronicznych, cyfrowych) w polskim nowym tańcu. Pobrane z: https://imit.org.pl/uploads/materials/files/Zamorska%20Magdalena%20-%20Praca%20badawcza%20MBP%20III.pdf (dostęp: 12.06.2023).

Zawojski P. (2000). Elektroniczne obrazoświaty. Między sztuką a technologią. Kielce: Szumacher.

Zawojski P. (2016). Technokultura i jej manifestacje artystyczne. Medialny świat hybryd i hybrydyzacji. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Zawojski P. (2019). „Maszynom (inteligentnym) wbrew? O sztuce w czasach sztucznej inteligencji”. Kultura Współczesna, 1 (104), s. 53–66.