Zagrożenie osuwiskami a planowanie przestrzenne w wybranych gminach podhalańskich
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEData publikacji: 02.2025
Prace Geograficzne, First View (2024), Zeszyt 176, s. 61-75
https://doi.org/10.4467/20833113PG.24.018.21101Autorzy
Zagrożenie osuwiskami a planowanie przestrzenne w wybranych gminach podhalańskich
Ruchy osuwiskowe są jednymi z najpoważniejszych zagrożeń naturalnych w Karpatach. W pracy ukazano skalę zagrożenia, jakie stanowią one dla zabudowy w 4 podhalańskich gminach: Biały Dunajec (powiat tatrzański) oraz Szaflary, Nowy Targ oraz miasto Nowy Targ (powiat nowotarski). Informacje dotyczące osuwisk pozyskano z bazy danych osuwisk Systemu Osłony Przeciwosuwiskowej (SOPO). Skonfrontowano ją z bieżącym stanem zabudowy, ze szczególnym uwzględnieniem obiektów zabytkowych oraz budynków o znaczeniu społecznym. Następnie przeanalizowano dokumenty planistyczne gmin pod kątem przeznaczenia obszarów zagrożonych osuwiskami. Stwierdzono m.in., że w badanym obszarze na osuwiskach aktywnych zlokalizowanych jest 21 budynków, na osuwiskach okresowo aktywnych – 127, a w granicach osuwisk nieaktywnych – 287. 681 budynków znajduje się natomiast w terenach uznanych za zagrożone ruchami masowymi i w bezpośredniej bliskości osuwisk. Na obszarach osuwisk lub uznanych za zagrożone przez ruchy masowe posadowione są głównie domy mieszkalne jednorodzinne i budynki gospodarcze; ale też budynki o znaczeniu społecznym, np. szkoły, kościół, gminny ośrodek kultury, hala sportowa i stacje wyciągów narciarskich. W dokumentach planistycznych gmin obszary osuwisk i zagrożone ruchami masowymi są w większości przeznaczone pod lasy i zadrzewienia, użytki rolne, tereny zielone, a także rekreacyjne. Na części tych terenów dopuszczona jest zabudowa mieszkaniowa, usługowa i nieuciążliwa dla środowiska produkcja. Stwierdzono, że w analizowanym obszarze 4,4% istniejących budynków jest zagrożone osuwiskami. Liczba ta nie wydaje się duża, ale warto zwrócić uwagę, że większość obszaru badanych gmin ma charakter równinny i tam koncentruje się ich zabudowa. Prawie co 20 budynek jest posadowiony w miejscu niebezpiecznym, a miejscowe plany przestrzenne nie w pełni stanowią barierę dla dalszego rozwoju zabudowy w takich miejscach.
Informacje: Prace Geograficzne, First View (2024), Zeszyt 176, s. 61-75
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej, Uniwersytet Jagielloński
Polska
Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej, Uniwersytet Jagielloński
Polska
Instytut Turystyki,
Akademia Kultury Fizycznej im. Bronisława Czecha
Aleja Jana Pawła II 78, Kraków, Polska
Publikacja: 02.2025
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 36
Liczba pobrań: 27