Zastosowania metod i narzędzi coachingowych wobec rodziców w procesie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEZastosowania metod i narzędzi coachingowych wobec rodziców w procesie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka
Data publikacji: 29.11.2018
Niepełnosprawność, 2018, Nr 31 (2018), s. 42 - 57
https://doi.org/10.4467/25439561.NP.18.041.10441Autorzy
Zastosowania metod i narzędzi coachingowych wobec rodziców w procesie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka
W artykule omówiono nowe możliwości współpracy specjalistów z rodzicami/opiekunami dzieci ze specjalnymi potrzebami w obszarze wczesnej interwencji. Zaproponowano zastosowanie coachingu jako jednej z form skutecznego wsparcia rodziny w procesie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w modelu terapii skoncentrowanym na rodzinie. Metody coachingu stosowane przez profesjonalistów w zakresie wczesnej interwencji/wczesnego wspomagania rozwoju promują wśród rodziców/opiekunów samokontrolę i refleksyjne podejście. Tak więc proces terapii z zastosowaniem metod coachingu opiera się na wiedzy i umiejętnościach rodziny oraz na zasobach jej środowiska. W tej perspektywie profesjonaliści wykorzystuj¹ techniki coachingowe, aby zwiększyć kompetencje członków rodziny w celu poprawy uczestnictwa dziecka w codziennym życiu rodzinnym. Model ten oferuje nowe spojrzenie na role rodziców/opiekunów, którzy mogą tu aktywnie uczestniczyć w terapii własnych dzieci, a nie tylko obserwować podejmowane w tym zakresie działania.
The application of coaching/s methods and technics in the early childhood intervention
In this paper we discuss the new possibilities for a partnership between professionals and family members/caregivers of children with special needs in the field of early intervention. We suggest that coaching is the most effective form to guide intervention in the family-centered model of therapy. Coaching methods used by professionals in early intervention promote self-observation, reflexion and learning process among learners – parents/caregivers. So the process of the therapy is based on family knowledge and skills. In this perspective professionals use coaching technics to increase the family members competences how to improve child’s participation in everyday family life. This model offers a new view on the role of parents/caregivers, which are here the experts in their children’s therapy, not only observers on the professional intervention.
Beers C. (1908), The Mind that Found Itself (wydanie polskie 1984, Umysł, który sam siebie odnalazł), Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej, Warszawa.
Chen D. (2017), Early intervention home visit practicies with familie and their young children who have multiple disabilities, „Człowiek – Niepełnosprawnoość – Społeczeństwo”, nr 3(37), s. 23–33.
Clutterbuck D., Megginson D. (2005), Making coaching work, Chartered Institute of Personnel and Development, London.
Cytowska B., Winczura B. (2016), Wczesna interwencja i wczesne wspomaganie rozwoju małego dziecka, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Dilts R. (2003), From Coach to Awakener, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Drucker P. (1954), Practice of management, Harper & Row, New York, NY.
Dunne K., Villani S. (2007), Mentoring New Teachers Through Collaborative Coaching: Linking Teacher and Student Learning, WestEd, San Francisco.
Filipczak R. (1998), The executive coach: Helper or healer, „Training”, vol. 35(3), s. 30–36.
Flaherty J. (2010), Coaching: Evoking excellence in others, Butterworth-Heinemann, Burlington.
Gatmaitan M., Lyons A. (2013), Early intervention specialist program: Coaching manual, Unpublished training document, Kent State University, Kent, OH.
Głodkowska J., Konieczna, I., Piotrowicz R., Walczak G. (red.) (2017), Interdyscyplinarne konteksty wczesnej interwencji, wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa.
Grant A.M. (2001), Toward a Psychology of Coaching: The Impact of Coaching on Metacognition, Mental Health and Goal Attainment, Sydney, https://www.researchgate.net/profile/Anthony_Grant5/publication/228598134_Towards_a_psychology_of_coaching/.
Grant A.M., Cavanagh M.J. (2004), Toward a profession of coaching: Sixty-five years of progress and challenges for the future, „International Journal of Evidence-based Coaching and Mentoring”, vol. 2(1).
Grant A.M., Cavanagh M.J. (2007), Coaching Psychology: How did we get here and where are we going, „Australian Psychological Society”, vol. 29(3), s. 6–9.
Grant A.M. (2011), Developing an agenda for teaching coaching psychology, „International Coaching Psychology Review”, vol. 6(1), s. 84–99.
Gresnight H. (1995), Znaczenie wczesnej rewalidacji dla małego słabowidzącego dziecka [w:] Problemy wczesnej rehabilitacji niewidomych i słabowidzących dzieci, G. Walczak (red.), Wydawnictwo WSPS, Warszawa, s. 14–18.
Griffith C. (1926), The psychology of coaching. A study of coaching methods from the point of psychology, C. Sribner’s son, New York.
Hargrove R. (2006), Mistrzowski Coaching, Oficyna Ekonomiczna, Kraków.
IBD Business School Noble Manhattan Coaching; http://www.noblemanhattan.pl/index.php/definicja-coachingu [dostęp: 28.07.2018].
International Coaching Community, http://www.iccpoland.pl/pl/centrum_prasowe/definicja_coachingu [dostęp: 28.07.2018].
International Coach Federation, https://coachfederation.org/about [dostęp: 28.07.2018].
Jarvis J. (2004), Coaching and buying coaching services. A guide, CIPD, London.
Kampa-Kokesch S., Anderson M.Z. (2001), Executive Coaching. A Comprehensive Review of the Literature, „Consulting Psychology Journal: Practice and Research”, 51(3), s. 205–228.
Katz R. (1955), Skills of an effective administrator, Harvard Business Review, https://hbr.org/1974/09/skills-of-an-effective-administrator [dostęp: 28.07.2018].
Kimsey-House H., Kimsey-House K., Sandahl P., Whitworth L. (2014), Coaching koaktywny. Zmiany w biznesie, zmiany w życiu, Wolters Kluwer S.A., Warszawa.
Mace L.M. (1950), The Growth and Development of Executives, Literaly Licenizing.
MacKie D. (2007), Evaluating the effectiveness of executive coaching: Where are we now and where do we need to be?, „Australian Psychologist”, vol. 42(4), s. 310–318.
Marciniak Ł.T. (2009), Pojęcie i odmiany coachingu [w:] Coaching – teoria, praktyka, studia przypadków, M. Sidor-Rządkowska (red.), Wolter-Kluwers Polska, Kraków.
McWilliam R.A. (2010), Routines-Based Early Intervention: Supporting Young Children and Their Families, Paul H. Brookes Publishing Co.
Nieckarz Z. Celińska-Nieckarz S., Godlewska-Werner D. (2013), Psychologia coachingu biznesowego, Harmonia Universalis, Gdańsk.
O’Neil M.B. (2005), Coaching dla kadry menadżerskiej. Siła i wrażliwość coacha w systemowym podejściu do problemów w zarządzaniu, Rebis, Poznań.
Parsons F. (1909), Choosing a vocation, Gay&Hancock Ltd., Londyn.
Rekomendacje Unijne (2010), Wczesna interwencja – postępy i rozwój w dziedzinie 2005 – 2010.
Rogers C. (1942), Counseling and Psychotherapy. Newer concepts in practice, The Ribersibe Press, Cambridge Mass.
Rogers C. (1961), On Becaming a Person. A therapist’s view of psychotherapy, Houghton Mifflin Company, Boston.
Rogers J. (2015), Coaching, Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne, Gdańsk.
Rush D.D., Shelden M.L., Nanft B.E. (2003), Coaching Families and Colleagues. A Process for Collaboration in Natural Settings, „Infants & Young Children”, vol. 16(1), s. 33–47.
Rush D., Sheldon M. (2011), Coaching in Early Childhood: Frequently Asked Questions, http://www.coachinginearlychildhood.org/nlefaq.php; dostęp: 25.07.2018.
Słownik Merriam Webster https://www.merriam-webster.com/.
Smółka P. (red.) (2009), Coaching. Inspiracje z perspektywy nauki, praktyki i klientów, Helion, Gliwice.
Trivette C.M., Dunst C.J., Humby D.W. (2010), Influences of Family-Systems Intervention Practices on Parent-Child Interactions and Child Development, http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0271121410364250 [dostęp: 25.07.2018].
Twardowski A. (2012), Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci z niepe³nosprawnooeciami w środowisku rodzinnymi Wydawnictwo UAM, Poznań.
Walczak G. (1995a), Założenia modelu wczesnej rehabilitacji niewidomych i słabowidzących dzieci w Polsce [w:] Problemy wczesnej rehabilitacji niewidomych i słabowidzących dzieci, G. Walczak (red.), Wydawnictwo WSPS, Warszawa, s. 136–145.
Walczak G. (red.) (1995b), Problemy wczesnej rehabilitacji niewidomych i słabowidzących dzieci, Wydawnictwo WSPS, Warszawa.
Walczak G. (red.) (2005), Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci z uszkodzonym wzrokiem, MENiS, Warszawa.
Wales S. (2002), Why coaching?, „Journal of change management”, vol. 3(3), s. 275–282.
wikipedia.org
Whitmore J. (1992), Coaching for Performance: A Practical Guide to Growing Your Own Skills, Nicholas Brealey Publishing.
Wujec B. (2012), Geneza i definicje coachingu, „Coaching Review”, no. 1(4), s. 4–28.
Woods-Cripe J., Venn M.L. (1997), Family-Guided Routines for Early Intervention Services, http://journals.sagepub.com/doi/10.1177/109625069700100104 [dostęp: 25.07.2018].
Voss J., Stredler-Brown A. (2017/2018), Getting Off to a Good Start: Practices in Early Intervention, w: Preparing to Teach, Committing to Learn: An Introduction to Educating Children Who Are Deaf/ Hard of Hearing, https://www.infanthearing.org/ebook-educating-children-dhh/ [dostęp: 28.07.2018], s. 8–4.
Zemełka A. (2016), Wczesna historia coachingu: poszukiwanie definicji i interferencji idei, „Forum Oświatowe”, nr 28(2), s. 143–160
Informacje: Niepełnosprawność, 2018, Nr 31 (2018), s. 42 - 57
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Zastosowania metod i narzędzi coachingowych wobec rodziców w procesie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka
The application of coaching/s methods and technics in the early childhood intervention
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, Warszawa
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, Warszawa
Publikacja: 29.11.2018
Status artykułu: Otwarte
Licencja: Żadna
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 1597
Liczba pobrań: 944