Artykuł traktuje o funkcjach dialogu w dramacie Podróż do wnętrza pokoju Michała Walczaka. Autorka, posługując się hermeneutyką, wskazuje na możliwe intertekstualne odczytania dramatu. Analizuje też sposób kreacji bohatera dokonywany za pomocą języka, a szerzej dialogu. Jerzy Skóra – wskazuje – zakrywa i obnaża jednocześnie poprzez język, tworzy kolejne elementy kreujące jego iluzoryczny wizerunek. Osobną kwestią dla autorki artykułu jest rola dialogu w kontekście myśli filozoficznej Bubera, Levinasa i Tischnera. Konstatacja wypada ponuro: język jest narzędziem zamknięcia na drugiego człowieka, a bohater pokolenia trzydziestolatków nie umie, nie chce wyjść poza trywialność i pozorną intelektualność wywodu.
 

The article provides insight into the subject matter of the functions of a dialogue in the drama entitled Podróż do wnętrza pokoju (Journey to the inside of the room) by Michał Walczak. The author, by employing hermeneutics, indicates the possible intertextual interpretations of the drama. She also analyzes the method of the protagonist’s creation performed with the help of a language and, more widely, a dialogue. Jerzy Skóra – shows – covers and exposes at the same time through the language, he forms further elements creating his illusory image. A separate issue for the author of the article refers to the role of a dialogue in the context of the philosophical thought of Buber, Levinas and Tischner. The constatation is grim: language is a tool of closure for another person and the hero of the generation of the thirty-year-olds cannot and is not willing to enter outside the triviality and apparent intellectuality  of the discourse.