Prezentacja zawartości i zamysłu kompozycyjnego dwutomowego dzieła Joanny Tokarskiej-Bakir Pod klątwą. Społeczny portret pogromu kieleckiego podporządkowana jest refl eksji wychodzącej poza recenzenckie omówienie książki i rekonstrukcję wydarzeń z 4 lipca 1946 roku. Interdyscyplinarny charakter pracy Tokarskiej-Bakir (historia sensu
stricto, historia społeczna, mikrohistoria, etnologia, antropologia kultury i antropologia historyczna, analiza dyskursu, kryminalistyka), fi nezyjne połączenie dyscypliny intelektualnej i rygoryzmu metodologicznego z walorami literackimi, rewizja dotychczasowych ustaleń interpretacyjnych (na przykład obalenie tezy o prowokacji), a także szczególny walor
aktualności (w kontekście debat nad doświadczeniem czasów tuż po wojnie i historycznymi źródłami polskiej tożsamości) czyni z tej książki jedno z najwybitniejszych dzieł polskiej humanistyki ostatnich lat. Artykuł skupia się na trzech sprawach. Po pierwsze, na fenomenie ciągłości i długiego trwania, który analiza wydarzeń z 4 lipca 1946 roku  dsłania. Po drugie, na topice pogromowej: groza, makabra, krew i narzędzia mordu. Po trzecie, na strukturze kompozycyjnej i gatunkowej książki Joanny Tokarskiej-Bakir.

The presentation of the contents and compositional layout of Joanna Tokarska-Bakir’s two-volume work Pod klątwą. Społeczny portret pogromu kieleckiego is guided by refl ections that go beyond a classical book review and a reconstruction of events that occurred on 4 July 1946. Th e interdisciplinary nature of Tokarska-Bakir’s work (history sensu stricto, social history, microhistory, ethnology, cultural anthropology and historical anthropology, discourse analysis, forensic science), the skilful fusion of intellectual discipline and methodological rigorousness with literary qualities, the revision of previously established interpretative conclusions (e.g., rebuttal of the provocation hypothesis), as well as the air of actuality (in the context of debates centred on the experience of post-war years and the historical roots of Polish identity) all make this book one of the greatest achievements of Polish humanities in recent times. Th is paper focuses on three things. Firstly, on the phenomenon of continuity and long duration that are revealed by the analysis of events from 4 July 1946. Secondly, on the pogrom themes: terror, macabre, bloodiness and the instruments of murder, Th irdly, on the compositional and generic structure of Joanna Tokarska-Bakir’s book.