Jacek Leociak
Konteksty Kultury, Tom 16 zeszyt 1, 2019, s. 73 - 89
https://doi.org/10.4467/23531991KK.19.005.10660Prezentacja zawartości i zamysłu kompozycyjnego dwutomowego dzieła Joanny Tokarskiej-Bakir Pod klątwą. Społeczny portret pogromu kieleckiego podporządkowana jest refl eksji wychodzącej poza recenzenckie omówienie książki i rekonstrukcję wydarzeń z 4 lipca 1946 roku. Interdyscyplinarny charakter pracy Tokarskiej-Bakir (historia sensu
stricto, historia społeczna, mikrohistoria, etnologia, antropologia kultury i antropologia historyczna, analiza dyskursu, kryminalistyka), fi nezyjne połączenie dyscypliny intelektualnej i rygoryzmu metodologicznego z walorami literackimi, rewizja dotychczasowych ustaleń interpretacyjnych (na przykład obalenie tezy o prowokacji), a także szczególny walor
aktualności (w kontekście debat nad doświadczeniem czasów tuż po wojnie i historycznymi źródłami polskiej tożsamości) czyni z tej książki jedno z najwybitniejszych dzieł polskiej humanistyki ostatnich lat. Artykuł skupia się na trzech sprawach. Po pierwsze, na fenomenie ciągłości i długiego trwania, który analiza wydarzeń z 4 lipca 1946 roku dsłania. Po drugie, na topice pogromowej: groza, makabra, krew i narzędzia mordu. Po trzecie, na strukturze kompozycyjnej i gatunkowej książki Joanny Tokarskiej-Bakir.