Znaczna liczba czasownikowych konstrukcji peryfrastycznych w j. hiszpańskim i ich mała obecność w praktycznych słownikach, skłoniła nas do skupienia się na tych, w których czasownik posiłkowy uległ największym stopniu leksykalizacji, co w konsekwencji znacznie różni się w stosunku do j. włoskiego. W wyniku analizy struktur o najbardziej zbliżonych wartościach aspektualnych, takich jak: przymus, powtarzanie, przybliżenie, inchoatywność, dokonaność, hipotetyczność i modalność, naszym punktem odniesienia było odnajdywanie ich odpowiedników w j. włoskim.
Podkreśliliśmy też wagę kontekstu sytuacyjnego – jako punktu odniesienia w momencie znajdowania najodpowiedniejeszego tłumaczenia w języku docelowym, którym w tym wypadku jest j. włoski – nie tak bogaty w peryfrazy czasownikowe.

A large number of verbal periphrasis in Spanish, not much present in practical dictionaries made us concentrate here on these cases of periphrasis, in which the auxiliary verb is subjected to a major lexicalization, which makes, in consequence, a significant contrast with the Italian language. In our analyses of structures which, the most approximatively, reflect the aspectual characteristic features, such as: obligation, reiteration, approximation, inchoativity, perfectiveness, hipoteticity and modality, our point of reference was to find corresponding equivalents in Italian.
We also emphasised the importance of the situational context, as the point of reference to the time of finding the most adequate translation in the target language, which, in this instance, Italian is, language not so rich in verbal periphrasis.