Berman Antoine. 1995. Pour une critique des traductions: John Donne, Paris: Gallimard.

Cieński Marcin. 2006. Literaturoznawca jako „tłumacz”: kilka uwag o Konwickim w oczach badaczy niepolskojęzycznych, w: E. Skibińska (red.), Konwicki i tłumacze, Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM, s. 65–73.

Herbert Zbigniew. 2004. De la traduction de la poésie, „Poésie. Arrêt sur image de la poésie polonaise” 102, s. 7.

Kita-Huber Jadwiga, Makarska Renata (red.) 2020. Wyjść tłumaczowi naprzeciw. Miejsce tłumacza w najnowszych badaniach translatologicznych, Kraków: Universitas.

Konwicki Tadeusz. 1990. Bohini, un manoir en Lituanie, przeł. M. Laurent, Paris: Robert Laffont.

Kubaszczyk Joanna. 2013. Przekład dzieła literackiego jako konkretyzacja, „Scripta Neophilologica Posnaniensia” XIII, s. 37–54.

Laurent Maryla. 1994. Kazimierz Truchanowski ou le souci de soi, w: M. Tomaszewski (red.), Pologne singulière et plurielle. La prose polonaise contemporaine, Lille: PUL, s. 285–303.

— 1997. L’écriture impressionniste de Tadeusz Konwicki dans un français cartésien, „Romanica Wratislaviensia” XLIV, s. 53–67.

— 2000. La littérature post-apocalyptique. Du „Szczur” de Zaniewski aux „Mémoires d’un rat”. Le passage d’une quasi-langue à une langue littéraire, „Romanica Wratislaviensia” XLVI, s. 75–91.

— 2001. Pan Kleks ou l’altérité mise en accusation. M. Tachedencre, une reminiscence des totalitarismes du XXe siècle?, w: E. Skibińska (red.), Traduction pour la jeunesse face à l’Altérité, Wrocław: Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, s. 23–35.

— 2002. we wsp. z Małgorzatą Misiak, Les Lemkoviens. Derniers Mohicans européens, Lille: Université Charles de Gaulle III.

— 2003. L’acte de traduire, une promesse d’envisager le génie des langues sans légitimer les dominations politiques, culturelles ou linguistiques, „Romanica Cracoviensia” 3, s. 64–75.

— 2004. Język Gombrowicza, czyli całkowanie wieloznaczności, w: E. Skibińska (red.), Gombrowicz i tłumacze, Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM, s. 21–35.

— 2006a. Jak pisać niczym Konwicki, gdy się Konwickim nie jest?, w: E. Skibińska (red.), Konwicki i tłumacze, Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM, s. 381–397.

— 2006b. Le mémoire, la mémoire, les mémoires? Quel souvenir le lecteur français garde-t-il de Miron Białoszewski?, w: M. Laurent, L. Waleryszak (red.), L’Autre tel qu’on le traduit, Paris: Numilog, s. 48–68.

— 2007a. Mémoire de synthèse. La littérature polonaise en France. Critique littéraire et traductologie. Dossier d’habilitation à diriger des recherches, Université Paris IV – Sorbonne, (niepublikowane).

— 2007b. Présence de la littérature polonaise en France. Prolégomènes à une approche traductologique, Dossier d’habilitation à diriger des recherches, Université Paris IV – Sorbonne, (niepublikowane).

— 2008. La traduction comme moyen de communication interculturelle. Traduction, w: J. Legendre, L’enseignement des littératures européennes, Actes du colloque international organisé au Palais du Luxembourg, le 11 décembre 2007, Le Rapport du Sénat 221, Paris, s. 47–50.

Mitura Magdalena. 2018. Pasja mediacji. Tłumaczenie jako metaoperacja we francuskich przekładach Maryli Laurent, Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Nida Eugene Albert. 1964. Towards a Science of Translating, Leyde: Brill.

Noiville Florence. 2023. « Jeu sur tambours et tambourins »: l’univers mouvant d’Olga Tokarczuk, „Le Monde”, 10.03.2023.

Nowotna Magdalena (red.) 2005. D’une langue à l’autre. Essai sur la traduction littéraire, Aux lieux d’être.

Skarga Barbara. 2000. Une absurde cruauté, témoignage d’une femme au Goulag (1944–1955), przeł. M. Laurent, Paris: La Table ronde.

Tokarz Bożena. 2002. Osoba w przekładzie, w: P. Fast, A. Kozak (red.), Biograficzne konteksty przekładu, Studia o przekładzie 15, Katowice: Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”, s. 7–18.