Oszustwo przekładu. Czesław Miłosz i negro spirituals
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEOszustwo przekładu. Czesław Miłosz i negro spirituals
Data publikacji: 30.05.2012
Przekładaniec, 2011, Numer 25 – Między Miłoszem a Miłoszem, s. 203 - 222
https://doi.org/10.4467/16891864PC.12.014.0441Autorzy
Oszustwo przekładu. Czesław Miłosz i negro spirituals
TRANSLATIONS DECEIT: CZESŁAW MIŁOSZ AND NEGRO SPIRITUALS
This article discusses the politics of translation of eleven negro spirituals, which Czesław Miłosz produced in 1948, while working as a cultural attaché of the Polish embassy in Washington, D.C. Initially, Miłosz intended to publish all of these translations in the Polish literary weekly Nowiny Literackie (Literary News). Although only a small portion of these translations appeared in print at the time, the article proposes that Miłosz’s project played a role in opposing the cultural and political Soviet domination in Poland after World War II. Drawing parallels between research on slavery and Miłosz’s analysis of power structures in post-war Poland described in The Captive Mind, the article argues that Miłosz’s translations were driven by the “ethics of deception” akin to resistance strategies inscribed in the original contexts of production of negro spirituals. The article uses theories of translation developed by deconstruction to question the traditional hierarchies between “translation” and the “original” and, consequently, to complicate Miłosz’s position as a “translator” of spirituals. Since spirituals are improvisational by origin, specific examples of Miłosz’s choices demonstrate that his role in the translation process was participatory and creative rather than imitative. Therefore, the article argues that the translation of spirituals enabled Miłosz both to be and not to be the author of these texts, a subversive move in the Soviet-dominated system, in which direct expressions of longing for freedom (only implicitly voiced in the spirituals) may not have been welcome. This interpretation is consistent with Miłosz’s other early works which outline similarities between Polish post-war and slavery/colonial experiences, and, as such, adds to current debates on the possible convergences between post-Soviet and postcolonial conditions.
Baldwin K.A. 2002. Beyond the Color Line and the Iron Curtain. Reading Encounters Between Black and Red, 1922–1963, Durham–London: Duke University Press.
Bukowski P., Heydel M. 2009. Współczesne teorie przekładu, Kraków: Znak.
Burnim M.V., Maultsby P.K. 2006. African American Music. An Introduction, New York: Routledge.
Chernetsky V., Spivak G.C., Ram H. 2006. Are We Postcolonial? Post-Soviet Space, „PMLA” 121/3, s. 828–836.
Cone J.H. 1991 [1972]. The Spirituals and the Blues, New York: Orbis Books.
Curtis-Burlin N. (red.) 2001 [1918–1919]. Negro Folk Songs, New York: Dover Publications.
Derrida J. 1985. Des Tours de Babel, w: Joseph Graham (red.), Difference in Translation, Ithaca: Cornell University Press, s. 165–207.
Diton C. (red.) 1928. Thirty-Six South Carolina Spirituals, New York: G. Schirmer.
DuBois W.E.B. 1994 [1903]. The Souls of Black Folk, New York: Dover Publications.
Dudziak M. L. 2000. Cold War Civil Rights, Princeton–Oxford: Princeton University Press.
Eschen, P.M. von. 2004. Satchmo Blows Up the World. Jazz Ambassadors Play the Cold War, Cambridge, MA: Harvard University Press.
Fiut A. 2008. Panu Profesorowi Henrykowi Markiewiczowi – w odpowiedzi, „Teksty Drugie” 5, s. 175–179.
Franaszek A. 2011. Miłosz. Biografi a, Kraków: Znak.
Janion M. 2006. Niesamowita słowiańszczyzna, Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Johnson J.W. (red.). 1925. The Book of American Negro Spirituals, New York: Viking Press.
Lomax A., Lomax J.A. (red.). 1947. Folk Song. USA, New York: Duell, Sloan and Pearce.
Lovell J. Jr. 1972. Black Song. The Forge and the Flame, London: Macmillan.
Markiewicz H. 2006. Czego nie rozumiem w Traktacie moralnym? „Teksty Drugie” 5, s. 205–212.
Miłosz C. 1948a. Negro spirituals, „Nowiny Literackie” 26, s. 4.
––––– 1948b. Wiersze, „Odrodzenie” 2, s. 3.
––––– 1953. Światło dzienne, Paryż: Instytut Literacki.
––––– 1958. Kontynenty, Paryż: Instytut Literacki.
––––– 1980 [1953]. Zniewolony umysł, Paryż: Instytut Literacki.
––––– 2005. Przekłady poetyckie, Kraków: Znak.
––––– 2007. Zaraz po wojnie. Korespondencja z pisarzami, Kraków: Znak.
Miłosz Cz., Gorczyńska R. 1992 [1982]. Podróżny świata, Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Moore G.D. 2005 [2001]. Is the Post- in Postcolonial the Post- in Post-Soviet?, w: Postcolonialisms: An Anthology of Cultural Theory and Criticism, New Brunswick: Rutgers University Press, s. 514–538.
Sandburg C. (red.). 1927. The American Songbag, New York: Hartcourt, Brace & Co.
Thompson E. 2000. Trubadurzy Imperium. Literatura Rosyjska i Kolonializm, Kraków: Universitas.
Tischner Ł. 2008. Glosa do artykułu prof. Henryka Markiewicza Czego nie rozumiem w Traktacie moralnym?, „Teksty Drugie” 5, s. 188–193.
White S., White G. 2005. The Sounds of Slavery, Boston: Beacon Press.
Venuti L. 1998. The Scandals of Translation. Towards an Ethics of Difference, London and New York: Routledge.
Informacje: Przekładaniec, 2011, Numer 25 – Między Miłoszem a Miłoszem, s. 203 - 222
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Oszustwo przekładu. Czesław Miłosz i negro spirituals
Oszustwo przekładu. Czesław Miłosz i negro spirituals
Publikacja: 30.05.2012
Status artykułu: Otwarte
Licencja: Żadna
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 2517
Liczba pobrań: 1934