Celem pracy jest określenie rzeczywistej roli planowania przestrzennego jako narzędzia zarządzania miastem. Szczególnym wyzwaniem dla planowania są miejskie obszary funkcjonalne, obejmujące duże miasta i ich strefy suburbanizacji. Obszary te są zarządzane przez różne samorządy gminne, a jednocześnie zachodzw nich szybkie i wielostronne procesy rozwojowe. Badania przeprowadzone w Lublinie i jego strefie suburbanizacji wskazują, że planowanie przestrzenne nie jest efektywnym i spójnym z innymi instrumentami narzędziem zarządzania przestrzenią lokalną. Między innymi sposób realizowania planowania przez miasto i okoliczne gminy podnosi koszty rozwoju i funkcjonowania infrastruktury komunalnej. Główną przyczyną tego zjawiska są mechanizmy ustrojowe, związane z relacjami pomiędzy samorządem gminnym a mieszkańcami oraz podmiotami gospodarczymi funkcjonującymi w gminie.

The aim of the study is to define the role of urban planning as a tool for urban management. Urban functional areas, which include large cities and their suburbanization zones, are a particular challenge for planning. These areas are managed by various municipal governments, while rapid and multifaceted development processes are occuring within them. Studies carried out in Lublin and its suburbanization zone indicate that spatial planning is not an effective and consistent tool for managing local space in alignment with other instruments. For instance, the way planning is carried out by the city and surrounding municipalities increases the cost of developing and operating municipal infrastructure. The reason for this phenomenon is primarily linked to systemic factors, particularly the relationship between the municipal government and residents, as well as business entities operating within the municipality.