Artykuł jest próbą podsumowania koncepcji estetycznych wyłożonych w eseju Stadia erotyki bezpośredniej, czyli erotyka muzyczna Sørena Kierkegaarda. Filozof otwiera swoje rozważania pytaniem o definicję klasyczności. Probierzem tego, co klasyczne, jest podobieństwo czy nawet tożsamość idei i wyrażającego ją medium. Wywiedzione kryterium prowadzi Kierkegaarda do postawienia tezy, że dziełem w pełni zasługującym na to określenie, jest opera Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta. Zawarta w niej idea ‘genialności zmysłowej’ o charakterze abstrakcyjnym zostaje wyrażona przez najbardziej abstrakcyjne medium, jakim jest – zdaniem filozofa – muzyka.

The article is an attempt to sum up the aesthetic concepts laid out in the essay The Immediate Erotic Stages, or the Musical Erotic by Søren Kierkegaard. The philosopher opens his considerations with a question of the definition of classicism. A criterion for what is classic is a similarity, or even identity, of the idea and the medium that expresses it. This criterion leads Kierkegaard to advance a thesis that a work fully deserving this name is the opera Don Giovanni by Wolfgang Amadeus Mozart. Its idea of ‘sensual genius’ with an abstract character is expressed by the most abstract medium, which is, in the philosopher’s opinion, music.