Katarzyna Kucia-Kuśmierska
Konteksty Kultury, Tom 20 zeszyt 1, 2023, s. 58 - 73
https://doi.org/10.4467/23531991KK.23.009.17912Katarzyna Kucia-Kuśmierska
Konteksty Kultury, Tom 10, Numer 3, 2013, s. 326 - 335
https://doi.org/10.4467/23531991KK.13.005.1763Artykuł jest próbą podsumowania koncepcji estetycznych wyłożonych w eseju Stadia erotyki bezpośredniej, czyli erotyka muzyczna Sørena Kierkegaarda. Filozof otwiera swoje rozważania pytaniem o definicję klasyczności. Probierzem tego, co klasyczne, jest podobieństwo czy nawet tożsamość idei i wyrażającego ją medium. Wywiedzione kryterium prowadzi Kierkegaarda do postawienia tezy, że dziełem w pełni zasługującym na to określenie, jest opera Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta. Zawarta w niej idea ‘genialności zmysłowej’ o charakterze abstrakcyjnym zostaje wyrażona przez najbardziej abstrakcyjne medium, jakim jest – zdaniem filozofa – muzyka.