Tekst ukazuje zmianę przedstawień Niewidzialnego w poezji religijnej: kryzys języka wynikający z odrzucenia przez kulturę zachodnią pojęcia Logosu skutkuje odejściem od symbolicznej przejrzystości sztuki sakralnej epok dawnych. Tradycyjna symbolika zwierzęca, służąca ukazywaniu tajemnic wiary, w poezji religijnej XX wieku zostaje zastąpiona przez nieprzenikliwe obrazy nie-ludzkiego oblicza Boga. Ilustracją tej tezy są zawarte w tekście analizy „mówiących”, lecz zarazem „niemych” obrazów w wierszach T.S. Eliota oraz Walijczyka, R.S. Thomasa. Twórczość Thomasa, w której wyraźnie widać wpływ tradycji apofatycznej, można uznać za odpowiedź na wyzwania epoki postsekularnej.

The text illustrates the changes in representations of the Invisible in religious poetry: the crisis of language caused by the rejection of the idea of the Logos in Western culture leads to the obscuring of the symbolic transparency present in the sacred art created in the medieval and early modern period. The traditional animal imagery used in the past to illustrate the mysteries of the faith is replaced in twentieth-century poetry by opaque representations of the non-human face of God. The argument is illustrated by reference to the “speaking” and simultaneously “mute” pictures in the poetry of T.S. ­Eliot and the Welsh poet R.S. Thomas. The poems of Thomas, which reveal clear traces of apo­phatic theology, can be viewed as a response to the challenges of the post-secular age.