Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 19 zeszyt 4, 2022, s. 559 - 565
https://doi.org/10.4467/23531991KK.22.042.17509Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 19 zeszyt 4, 2022, s. 596 - 600
https://doi.org/10.4467/23531991KK.22.046.17513Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 19 zeszyt 4, 2022, s. 473 - 475
https://doi.org/10.4467/23531991KK.22.036.17503Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 8, 2012, s. 65 - 79
Autorka powraca do Soli ziemi ujmowanej w kontekście mityczno-rytualnym, przedstawia charakterystyczne elementy fabuły pozwalające odczytywać losy głównego bohatera przez pryzmat schematu inicjacyjnego, proponuje jednak odmienną od dotychczasowych interpretację powieści. Wysuwa wniosek, że pisarz, wykorzystując poetykę mitu i model inicjacyjny, nie tylko dokonuje demitologizacji wojny, ale i stawia diagnozę sytuacji cywilizacji europejskiej w przeddzień kataklizmu II wojny światowej. Wittlin oddaje pod osąd także fascynację mitem pierwotności i upraszczające koncepcje powrotu do stanu nieskażonej natury jako antidotum na zagrożenia cywilizacyjne swego czasu. Autorka rozważa również sens kreacji bohatera utworu – Piotra Niewiadomskiego jako niewinnego prostaczka. Dzięki wykorzystaniu kontekstu rytuału inicjacyjnego można rozumieć wędrówkę Niewiadomskiego jako drogę do rozpoznawania własnej sytuacji w świecie, poprzez bunt ku poznaniu i samoświadomości, tych celów nie udaje się jednak w pełni bohaterowi osiągnąć. Tym samym pozostaje on człowiekiem niezdolnym do udźwignięcia wiedzy o świecie i świadomego uczestnictwa. Wittlin stawia zatem w Soli ziemi pytanie o odpowiedzialność nas wszystkich za zło, także to wynikające z uproszczeń i mitologizacji.
Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 16 zeszyt 2, 2019, s. 163 - 165
Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 17 zeszyt 4, 2020, s. 401 - 404
https://doi.org/10.4467/23531991KK.20.031.13250Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 1, 2018, s. 1 - 3
Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 16 zeszyt 2, 2019, s. 249 - 260
https://doi.org/10.4467/23531991KK.19.024.11250Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 9 , 2012, s. 114 - 124
Szkic dotyczy sposobu wykorzystania przez Tokarczuk zarówno zachowanych wątków fabuły mitu sumeryjskiego, jak i uniwersalnych motywów opowieści mitycznych. Określa zasady „gry w mit” w ujęciu autorki oraz funkcję, jaką pełni w powieści wykorzystanie poetyki mitu, włączenie w jej obręb atrybutów świata współczesnego i elementów science fiction. Interesujące jest bowiem czy i – ewentualnie – dlaczego mit w postaci zaproponowanej przez pisarkę może być atrakcyjny dla człowieka XXI wieku oraz jakie związki łączą konwencję zastosowaną w powieści z innymi formami kulturowego przekazu mitu. Wreszcie kwestią równie istotną jest próba odpowiedzi na pytanie o wartość artystyczną uprawianej przez Tokarczuk „gry w mit”. Bez wątpienia autorka Anny In przypisuje mu rolę sensotwórczą i scalającą rzeczywistość, wypada jednak rozważyć, czy jej powieść może takie zadanie spełniać.
Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 10, Numer 1-2, 2013, s. 147 - 154
Szkic o najnowszym tomie poezji Jerzego Kronholda jest próbą wskazania najbardziej charakterystycznych walorów Epitafium dla Lucy oraz dominujących znaczeń. Autorka zwraca szczególną uwagę na ujęcie tematu przemijania i śmierci. Podkreśla różnorodność realizacji motywu pamięci oraz jej metafizycznego kontekstu. Wiersze są często utrwalaniem dostępnej poecie rzeczywistości, jego osobistą walką z czasem. W tomie Kronholda ważne miejsce zajmuje także konkret historyczny i geograficzny, często stanowiący punkt wyjścia konstatacji o charakterze egzystencjalnym. Dostrzec należy również zmianę form wyrazu, poetyki, wyraźne na tle poprzednich tomów poety. Zwracają uwagę zmysłowość niektórych poetyckich obrazów, znaczenie szczegółów, rola motywów muzycznych oraz widoczna tendencja do eksponowania walorów estetycznych tekstu.
Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Special Issue (2019), 2019, s. 1 - 1
https://doi.org/10.4467/23531991KK.19.012.11089Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 17 zeszyt 2, 2020, s. 133 - 134
https://doi.org/10.4467/23531991KK.20.011.12445Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Special Issue (2018), 2018, s. 3 - 19
https://doi.org/10.4467/23531991KK.18.020.9722Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 16 zeszyt 1, 2019, s. 1 - 3
https://doi.org/10.4467/23531991KK.19.001.10656Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 7, 2011, s. 212 - 223
Punkt wyjścia dla rozważań autorki stanowią inspiracje literackie, których źródłem jest Italia i jej kultura. Szkic poświęcony jest trzem książkom: Pamięci Włoch (1982) Wojciecha Karpińskiego, Drodze do Sieny (2005) Marka Zagańczyka i Włoskim miniaturom (2008) Adama Szczucińskiego. W szczególności zaakcentowany zostaje walor intelektualny refleksji pisarzy odwiedzających znane miejsca Włoch oraz aspekt duchowy tych podróży. Autorka pokazuje, w jaki sposób eseiści wiążą przemyślenia dotyczące sztuki, krajobrazu i literatury z uwagami o życiu społecznym, polityce, filozofii. Uwypukla zarówno podobieństwa, jak i różnice w ujęciu tematu przez poszczególnych pisarzy, wskazując przy tym na wartość literacką tych książek. W konkluzji podkreśla rolę umiejętności twórczego czytania, która sprawia, iż włoskie wędrówki stają się inspiracją w drodze ku rozumieniu samego siebie i dookolnej rzeczywistości.
Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 19 zeszyt 1, 2022, s. 167 - 173
https://doi.org/10.4467/23531991KK.22.014.15395Dorota Siwor
Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 346 - 359
https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.019.6758