Captatio benevolentiae oraz ethos i pathos w nauczaniu języków obcych
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTECaptatio benevolentiae oraz ethos i pathos w nauczaniu języków obcych
Data publikacji: 29.11.2023
Zeszyty Glottodydaktyczne, 2023, Zeszyt 12 (2023), s. 37 - 53
https://doi.org/10.4467/27204812ZG.23.004.18706Autorzy
Captatio benevolentiae oraz ethos i pathos w nauczaniu języków obcych
Dydaktyka jest dziedziną w znacznym stopniu związaną z retoryką, a co za tym idzie, wiele zasad obowiązujących w sztuce wymowy ma swoje zastosowanie zarówno w dydaktyce, jak i w glottodydaktyce. W niniejszym artykule omówiono możliwość wykorzystania retorycznych reguł odnoszących się do captatio benevolentiae oraz ethos i pathos w praktyce dydaktycznej. Takie zabiegi, jak autoreklama, wzbudzanie zainteresowania, uświadamianie słuchaczom korzyści płynących dla nich z lekcji, posługiwanie się anegdotą, humorem, mogą być stosowane z powodzeniem i w praktyce retorycznej oraz dydaktycznej. Podobnie możliwe jest wpływanie zarówno na słuchaczy, jak i na studentów metodami proponowanymi przez reguły odnoszące się do ethos i pathos, czyli zyskiwanie sobie przychylności przez pozytywną autoprezentację i wzbudzanie emocji.
Captatio Benevolentiae, Ethos and Pathos in Teaching Foreign Languages
As didactics is a field closely related to rhetoric, many rules of the art of speaking are applicable in both didactics and glottodidactics. This paper explores the possibility of applying rhetorical rules relating to captatio benevolentiae, as well as ethos and pathos in didactic practice. Such techniques as self-advertising, arousing interest, making students aware of the benefits of the lesson, using anecdotes and humour can be applied with success in both rhetorical and didactic practice. It is likewise possible to influence the audience, as well as the students by means of methods included in the rules of ethos and pathos, which leads to gaining kindness by positive self-presentation and arousing emotions.
Allhoff, D., Allhoff, W. (2006). Sztuka przekonywania do własnych racji. Kraków.
Arystoteles (2004). Retoryka. Retoryka do Aleksandra. Warszawa.
Bahmer, L. (1998). Schreiben in der Ausbildung des Redners. Die Institutio oratoria als Grundriss in der Schreibunterricht heute. Rhetorik. Ein internationales Jahrbuch – Rhetorik in der Schule, 17, 35–53.
Carson, H. (1967). Steps in Succesful Speaking. Toronto–London.
Cohen, D. (1994). Classical Rhetoric and Modern Theories of Discourse. In: Persuasion: Greek Rhetoric in Action. I. Wortthington (ed.). London–New York, 69–84.
Coenen, H.G. (2006). Rhetorisches Argumentieren im Licht antiker und moderner Theorien. Baden-Baden.
Cyceron (1985). De oratore (De l’orateur), texte établi et traduit par Edmond Courbaud. Paris.
Cyceron (1994). De invention (De l’invention), texte établi et traduit par G. Achard. Paris.
Desbordes, F. (1996). La rhétorique antique. Paris.
Erazm z Rotterdamu (1973). Adagia, wybór, przeł. i oprac. M. Cytowska. Kraków.
Geissner, H. (1998). Rhetorische Kommunikation in der Schule. Rhetorik. Ein internationales Jahrbuch – Rhetorik in der Schule, 17, 17–34.
Homer (1984). Iliada, przeł. I. Wieniewski. Kraków–Wrocław.
Jackob, N. (2005). Offentliche Kommunikation bei Cicero. Nomos.
Jäger, W. (1962). Paideia. Warszawa.
Jandl, E. (1990). das fanatische orchester. W: Gesammelte Werke. K. von Siblewski (hg.), 3 Bde. Frankfurt a. M., II 248.
Kennedy, G. (1963). The Art of Persuasion in Greece. Princeton–New Jersey.
Kennedy, G. (1980). Classical Rhetoric and its Christian Tradition from Ancient to Modern Times. London.
Kennedy, G. (1983). Greek Rhetoric under Christian Emperors. Princeton–New Jersey.
Kopfermann, T. (1998). Rhetorik – ein Spiel? Praktische Rhetorik in der Lehrerausbildung und fortbildung. Rhetorik. Ein internationales Jahrbuch – Rhetorik in der Schule, 17, 35–53.
Kwintylian (1958), Institutio oratoria (The Institutio Oratoria), transl. H.E. Butler. The Loeb Classical Library. Harvard.
Lemmermann, H. (1992). Szkoła retoryki. Wrocław.
Lewiński, P. (2012). Neosofistyka. Argumentacja w komunikacji potocznej. Wrocław.
Merger, A. (1998). Die Rhetorik der freien Meinungsrede. Ein Unterrichtsprojekt im Deutschunterricht der Sekundarstufe II. W: Rhetorik. Ein internationales Jahrbuch – Rhetorik in der Schule, 17, 134–147.
Ockel, E. (1998). Rhetorik und Didaktik. W: Rhetorik. Ein internationales Jahrbuch – Rhetorik in der Schule, 17, 1–16.
Perelman, Ch., Olbrechts-Tyteca, L. (2000). Traité de l’argumentation, la nouvelle rhétorique, 5 ͤ edition. Bruxelles.
Platon (1951). Teajtet, przeł. W. Witwicki. Warszawa.
Platon (1991). Państwo, przeł. W. Witwicki. Warszawa.
Podbielski, H. (1988). Wstęp tłumacza. W: Arystoteles, Retoryka, przeł. i koment. H. Podbielski. Warszawa.
Szymczak, M. (red.) (2002). Słownik języka polskiego. Warszawa.
Wiesse, J. (1989). Ethos and Pathos from Aristotle to Cicero. Amsterdam.
Informacje: Zeszyty Glottodydaktyczne, 2023, Zeszyt 12 (2023), s. 37 - 53
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Captatio benevolentiae oraz ethos i pathos w nauczaniu języków obcych
Jagiellońskie Centrum Językowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, ul. Krupnicza 2, Kraków
Publikacja: 29.11.2023
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 467
Liczba pobrań: 359