W lustrze przekładu. Translatorska biografia Cristiny Campo
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEData publikacji: 2023
Przekładaniec, 2023, Numer 47 – Biografie tłumaczy, s. 147 - 164
https://doi.org/10.4467/16891864PC.23.020.18851Autorzy
W lustrze przekładu. Translatorska biografia Cristiny Campo
The subject of this article is the translation work of the Italian writer Cristina Campo (born Vittoria Guerrini), one of the most prominent Italian writers of the 20th century, poet, translator, and essayist, analysed in a biographical key. The aim is to look more closely at Cristina Campo’s biography – described so far in the only biography book (De Stefano 2002), but also recorded in the voluminous correspondence the writer left behind – through the framework of her translation activity. Of interest from this point of view become both her translation choices and reading choices (“the lovely kinsmen of the shelf,” as the writer called her favourite books) – related to a large extent to Campo’s literary temperament, her experiences in her private life, and her friends – as well as her choice of translation activity itself, largely conditioned by the need to spend a large part of her life in seclusion due to the incurable heart disease that Campo suffered from since her birth. An attempt will be made to answer the question of how illness and other life circumstances influenced her choice of translation activity, the selection of texts to be translated and the translator’s actual working conditions.
Barnes Djuna. 1969. Galerie religieuse, przeł. C. Campo, „Conoscenza religiosa” 1, s. 69–70.
Biovi Maria Grazia. 1960. La muta e la lepre, ovvero il Diario di Virginia Woolf, „Paragone” 128, s. 120–131.
Bruni Raoul, Ślarzyńska Małgorzata. 2020. Gustaw Herling e Elémire Zolla: tracce di un’amicizia, przedruk 2022, w: A. Fernando De Carlo, M. Herling (red.), Gustaw Herling e il suo mondo. La Storia, il coraggio civile e la libertà di scrivere, Roma: Viella, s. 297–315.
Calasso Roberto. 2021. Bobi, Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 1956. Passo d’addio, Milano: All’Insegna del Pesce d’Oro, Scheiwiller.
Campo Cristina. 1960. Tre versioni da John Donne, „Paragone” 128, s. 71–73.
Campo Cristina. 1962. Fiaba e mistero, Firenze: Vallecchi.
Campo Cristina. 1971. Il flauto e il tappeto, Milano: Rusconi.
Campo Cristina. 1987. Gli imperdonabili, Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 1991. La Tigre Assenza, Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 1998. L’infinito nel finito. Lettere a Piero Pòlito, Giovanna Fozzer (red.), Pistoia: Via del Vento.
Campo Cristina. 1998a. Sotto falso nome, Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 1999. Lettere a Mita, Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 2007. Caro Bul. Lettere a Leone Traverso (1953–1967), Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 2009. Se tu fossi qui. Lettere a Marìa Zambrano 1961–1975, M. Pertile (red.), Milano: Archinto.
Campo Cristina. 2010. Un ramo già fiorito. Lettere a Remo Fasani, M. Pertile (red.), Venezia: Marsilio.
Campo Cristina. 2011. Il mio pensiero non vi lascia. Lettere a Gianfranco Draghi e ad altri amici del periodo fiorentino, Milano: Adelphi.
Campo Cristina. 2020. Wieża i wyspa, przeł. M. Ślarzyńska, „Teksty Drugie” 6, s. 415–421.
Campo Cristina. 2021. La disciplina della gioia. Con le lettere a John Lindsay Opie, M. Pertile, G. Scarca (red.), Verucchio: Pazzini Editore.
Campo Cristina, Spina Alessandro. 2007. Carteggio, Brescia: Morcelliana.
Campo Cristina, Draghi Piero. 1975. Detti e fatti dei Padri del deserto, Milano: Rusconi.
Chesterman Andrew. 2009. The Name and Nature of Translator Studies, „Hermes” 42, s. 13–22.
De Stefano Cristina. 2002. Belinda e il mostro. Vita segreta di Cristina Campo, Milano: Adelphi.
Dickinson Emily. 1997. Tutte le poesie, M. Bulgheroni (red.), przeł. M. Bacigalupo et al., I Meridiani, Milano: Mondadori.
Di Battista Flavia. 2019. Cristina Campo. „Tradurre”, 16, primavera.
Di Nino Nicola. 2023. L’equilibrio tra «water» e «marble language». Le traduzioni da William Carlos Williams, „Cahiers d’études italiennes”, 36, http://journals.openedition.org/cei/12836.
Donne John. 1971. Poesie amorose. Poesie teologiche, przeł. C. Campo, Torino: Einaudi.
Donne John. 1985. Canzoni e Sonetti, przeł. P. Valduga, Milano: SE.
Eberharter Markus. 2020. Biografia translatorska Alberta Zippera (1855–1936), w: J. Kita-Huber, R. Makarska (red.), Wyjść tłumaczowi naprzeciw. Miejsce tłumacza w najnowszych badaniach translatologicznych, Kraków: Universitas, s. 93–110. Farnetti Monica. 1996. Cristina Campo, Ferrara: Tufani.
Farnetti Monica. 1998. Le ricongiunte, w: C. Campo, Sotto falso nome, Milano: Adelphi, s. 245–263.
Fasani Remo. 1998. Le traduzioni da Mörike, w: M. Farnetti, G. Fozzer (red.), Per Cristina Campo. Atti delle giornate di studio su Cristina Campo, Milano: All’Insegna del Pesce d’Oro, Scheiwiller, s. 165–172.
Fink Guido. 1971. John Donne tradotto da Cristina Campo, „Paragone” 256, s. 114–120.
Fornaro Sotera. 2018. Il confessore della forma: il magistero di Gottfried Benn per Cristina Campo, w: A. Valtolina, L. Zenobi (red.), Ah, la terra lontana…: Gottfried Benn in Italia, Pisa: Pacini, s. 161–206.
Ghilardi Margherita. 1998. La tela del ragno. Cristina Campo legge Katherine Mansfield e Virginia Woolf, w: M. Farnetti, G. Fozzer (red.), Per Cristina Campo, Milano: All’Insegna del Pesce d’Oro, Scheiwiller, s. 196–208.
Guidacci Margherita. 1971. John Donne: Poesie amorose. Poesie teologiche, „Nuova Antologia” 2046, 267 Gli imperdonabili 269.
Herling-Grudziński Gustaw. 2012. Dziennik pisany nocą, t. 3 (1993–2000), Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Heydel Magda. 2020. Kto tłumaczy? Sylwetka tłumacza w najnowszych badaniach przekładoznawczych, w: J. Kita-Huber, R. Makarska (red.), Wyjść tłumaczowi naprzeciw. Miejsce tłumacza w najnowszych badaniach translatologicznych, Kraków: Universitas, s. 23–44.
Hofmannsthal Hugo von. 1958. Viaggi e saggi, L. Traverso (red.), przeł. G. Bemporad, V. Guerrini, L. Traverso, G. Zampa, Firenze: Vallecchi, Collana Cederna.
Makarska Renata. 2016. Translator redivivus. O pożytkach z biografii tłumacza, „OderÜbersetzen” 5–6–7, s. 85–93.
Mansfield Katherine. 1944. Una tazza di te e altri racconti, przeł. V. Guerrini, Torino: Frassinelli.
Mansfield Katherine. 1978. Tutti i racconti, vol. 1, N. Fusini (red.), przeł. F. Bossi, C. Campo, G. Debenedetti, M. Hannau, Milano: Adelphi.
Mansfield Katherine. 2020. Opowiadania, przeł. M. Heydel, Łódź: Officyna.
Marcheschi Daniela. 2023. Cristina Campo traduce Christine Koschel, „Cahiers d’études italiennes”, http://journals.openedition.org/cei/11943.
Mörike Eduard. 1948. Poesie, przeł. V. Guerrini, Milano: Cederna.
Negri Federica. 2005. La passione della purezza. Simone Weil e Cristina Campo, Padova: Il Poligrafo.
Panarello Maria. 2009. Writing under Cover: Cristina Campo as Translator of John Donne, „Linguæ & Rivista di lingue e culture moderne” 1, s. 35–46.
Pertile Maria. 2007. Cristina Campo. Corrispondenze inedite. Edizione e commento, praca doktorska, Venezia: Università Ca’ Foscari.
Pieracci Harwell Margherita. 1999. Cristina Campo e i due mondi, w: Cristina Campo, Lettere a Mita, Milano: Adelphi.
Pym Anthony. 2014 [1998]. Method in Translation History, Manchester: Routledge.
Raffo Silvio. 2007. Cristina Campo, traduttrice di John Donne, w: A. Donati, T. Romano (red.), L’opera di Cristina Campo al crocevia culturale del Novecento europeo. Atti W lustrze przekładu. Translatorska biografia Cristiny Campo del Convegno Internazionale di Studi Campiani, Palermo: Provincia Regionale di Palermo.
Scarpa Domenico. 2010. Le perfezioni di Cristina, „Il Sole 24 Ore”, 5/12/2010, s. 10–11.
Scuderi Vincenza. 2002. „La bellezza per soprammercato”. Le traduzioni dal Tedesco di Cristina Campo, Catania: C.U.E.C.M.
Scuderi Vincenza. 2023. Cristina Campo traduttrice di Hofmannsthal, „Cahiers d’études italiennes” 36, http://journals.openedition.org/cei/12196.
Sica Gabriella. 2014. Cristina Campo e Vittorio Sereni, amici e maestri di brevità, „Il Giannone” 23–24, s. 189–210.
Ślarzyńska Małgorzata. 2019. Metaphysical Canon in Poetry: on Cristina Campo’s Translation Activity, „Tekstualia” 1(5), s. 151–158.
Ślarzyńska Małgorzata. 2020a. Wyspa na wyspie. Cristina Campo czyta opowiadania Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, „Teksty Drugie” 6, s. 410–421.
Ślarzyńska Małgorzata. 2020b. Cristina Campo e la ricezione di Gustaw Herling-Grudziński in Italia, „Italica Wratislaviensia” 11(1), s. 215–233; przedruk 2022, w: A. Fernando De Carlo, M. Herling (red.), Gustaw Herling e il suo mondo. La Storia, il coraggio civile e la libertà di scrivere, Roma: Viella, s. 281–295.
Ślarzyńska Małgorzata. 2022. Una tazza di tè: Cristina Campo traduttrice di Katherine Mansfield, „L’ospite ingrato” 12, s. 73–97.
Ślarzyńska Małgorzata. 2023a. Le poesie di John Donne: percorsi traduttivi ed ermeneutici, „Cahiers d’études italiennes” 36, http://journals.openedition.org/cei/12413.
Ślarzyńska Małgorzata. 2023b. Margherita Guidacci i Cristina Campo jako tłumaczki poezji Emily Dickinson, w: D. Budzanowska, D. Kielak (red.), Bielańskie studia humanistyczne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, s. 591–609.
Tamburini Anna Maria. 2011. Riverberi di Estate Indiana. Sulla presenza di Emily Dickinson nell’opera di Cristina Campo, „Città di Vita” 2/3, s. 197–216.
Törne Bengt von. 1943. Conversazioni con Sibelius, przeł. Vi. Guerrini, Firenze: Monsalvato.
Venerus Rita. 2003. Leone Traverso letterato e traduttore, praca doktorska, Venezia: Università Ca’ Foscari.
Vespier Davide. 2019. Autoritratto della perfezione. Per una lettura di Cristina Campo, Catanzaro: Rubbettino.
Weil Simone. 1963. Venezia salva: tragedia in tre atti, przeł. C. Campo, Brescia: Morcelliana.
Weil Simone. 1967. La Grecia e le intuizioni precristiane, przeł. M. Pieracci Harwell, C. Campo, Torino: Boria.
Weil Simone. 1974. La Grecia e le intuizioni precristiane, przeł. M. Pieracci Harwell, C. Campo, Milano: Rusconi.
Williams William Carlos. 1957a. Una specie di canto, przeł. C. Campo, „Stagione” IV, 14, s. 3.
Williams William Carlos. 1957b. Nebbia sul fiume, przeł. C. Campo, „Il Corriere dell’Adda” 14/12/1957, s. 3.
Williams William Carlos. 1958. Il fiore è il nostro segno, przeł. C. Campo, Milano: Scheiwiller.
Williams William Carlos. 1961. Poesie, przeł. C. Campo, V. Sereni, Torino: Einaudi.
Williams William Carlos, Campo Cristina, Scheiwiller Vanni. 2001. Il fiore è il nostro segno. Carteggio e poesie, M. Pieracci Harwell (red.), Milano: Scheiwiller.
Woolf Virginia, 1959. Diario di una scrittrice, przeł. V. Guerrini, G. De Carlo, 1ª ed., Milano: Mondadori.
Informacje: Przekładaniec, 2023, Numer 47 – Biografie tłumaczy, s. 147 - 164
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
In the Mirror of Translation. The Translator’s Biography of Cristina Campo
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Dewajtis 5, 01-815 Warszawa, Polska, Polska
Publikacja: 2023
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 398
Liczba pobrań: 232