Źródła podstawowe

Halio J.L. (red.) 2005. William Shakespeare. The Tragedy of King Lear, Cambridge: Cambridge University Press.

–– (red.) 2008. William Shakespeare. The Merchant of Venice, Oxford: Oxford University Press.

Raffel B. (red.) 2006. William Shakespeare. The Merchant of Venice, New Haven–London: Yale University Press.

Shakespeare W. 1979a. Wiernie spisane dzieje żywota i śmierci króla Leara i jego trzech córek, przeł. M. Słomczyński, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

–– 1991. Król Lear, przeł. S. Barańczak, Poznań: „W drodze”.

–– 2004. Król Lear. Sonety, przeł. J.S. Sito, Warszawa: Polskie Media Amer.Com.

–– 1982. Miarka za miarkę, przeł. M. Słomczyński, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

–– 1979b. Najwyborniejsza opowieść o kupcu weneckim, przeł. M. Słomczyński, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

–– 1992. Sen nocy letniej. Kupiec wenecki, przeł. S. Barańczak, Poznań: „W drodze”.

–– 2015. Kupiec wenecki, przeł. P. Kamiński, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.

Szekspir W. 1929. Król Lir. Tragedja w pięciu aktach, przeł. A. Tretiak, Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza.

–– 1951. Otello. Król Lir. Makbet, przeł. Z. Siwicka, Warszawa: Książka i Wiedza.

–– 1956. Król Lir, przeł. Z. Siwicka, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

–– 1957. Król Lear, przeł. W. Tarnawski, Wrocław, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

–– 1964. Król Lear, przeł. W. Chwalewik, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

–– 1958. Miarka za miarkę, przeł. W. Chwalewik, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

–– 1953. Kupiec wenecki, przeł. R. Brandstaetter, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Wells S., Taylor G. (red.) 2005. William Shakespeare. The Complete Works, Oxford: Oxford University Press.

Literatura naukowa

Baker J.H. 2007. An Introduction to English Legal History, Oxford: Oxford University Press.

Bardach J., Leśnodorski B., Pietrzak M. 2009. Historia ustroju i prawa polskiego, Warszawa: LexisNexis.

Batorski D. 2000a. Powództwo, w: U. Kalina-Prasznic (red.), Encyklopedia prawa, Warszawa: C.H. Beck, s. 732–734.

–– 2000b. Pozew, w: U. Kalina-Prasznic (red.), Encyklopedia prawa, Warszawa: C.H. Beck, s. 736–738.

Bilello T.C. 2007. Accomplished with What She Lacks: Law, Equity, and Portia’s Con, w: C. Jordan, K. Cunningham (red.), The Law in Shakespeare, Basingstoke–New York: Palgrave Macmillan, s. 109–126.

Bogucka M. 1990. Maria Stuart, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Brune C.M. 1914. Shakespeare’s Use of Legal Terms, London: W. Straker.

Cetera A. 2008. Enter Lear: The Translator’s Part in Performance, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Crystal D., Crystal B. 2002. Shakespeare’s Words: A Glossary and Language Companion, London: Penguin Books.

Davis C.K. 1884. The Law in Shakespeare, St. Paul: West Publishing Company.

Dubisz S. (red.), 2003. Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Fried C. 2013. Opinion of Fried, J., Concurring in the Judgment, w: B. Cormack, M.C. Nussbaum, R. Strier (red.), Shakespeare and the Law: A Conversation among Disciplines and Professions, Chicago–London: University of Chicago Press, s. 156–163.

Garner B.A. (red.), 2014. Black’s Law Dictionary, St. Paul: Thomson Reuters.

Gromski W. 2000. Kodeks, w: U. Kalina-Prasznic (red.), Encyklopedia prawa, Warszawa: C.H. Beck, s. 351.

Góralski Z. 1988. Urzędy i godności w dawnej Polsce, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.

Hudson J. 2018. The Formation of the English Common Law: Law and Society in England from King Alfred to Magna Carta, London–New York: Routledge.

Kalina-Prasznic U. (red.), 2000. Encyklopedia prawa, Warszawa: C.H. Beck.

Koranyi K. 1959. Powszechna historia państwa i prawa, tom III, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Kornstein D.J. 1994. Kill all the Lawyers? Shakespeare’s Legal Appeal, Princeton, New Jersey: Princeton University Press.

Korporowicz Ł.J. 2014. Doktorzy prawa w dwóch angielskich komediach epoki renesansu, „Studia Prawnicze KUL” 1(57), s. 173–187.

Lizisowa M.T. 1995. Podstawowe terminy prawne w Statutach Staropolskich na tle słowiańskim. Studium semantyczne, Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP.

MacKay M. 1964. The Merchant of Venice: A Reflection of the Early Conflict between Courts of Law and Courts of Equity, „Shakespeare Quarterly” 15/4, s. 371–375.

Marzec Ł. 2003. Civil Lawyers w Anglii Tudorów i wczesnych Stuartów. Ze studiów nad prawem rzymskim w Anglii, „Czasopismo Prawno-Historyczne” LV/2, s. 213–230.

–– 2005. Kilka uwag o Sądzie Kanclerskim i systemie equity w Anglii, „Zeszyty Prawnicze UKSW” 5/1, s. 195–212.

–– 2008. Czy prawo rzymskie pokonało kanał La Manche? „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa” 2, s. 43–54.

–– 2015. Między Rzymem, Dunajem a Murem Hadriana. Prawo rzymskie i Europa w De Usu et Authoritate Iuris civilis Romanorum in Dominiis Principum Christianorum (1653) Arthura Ducka, Kraków: Księgarnia Akademicka.

Michałowska K. 1996. Trust i stosunki powiernicze w prawie angielskim, „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 2, s. 293–341.

Moelwyn Merchant W. 1967. Commentary, w: W. Moelwyn Merchant (red.), William Shakespeare. The Merchant of Venice, London: Penguin Books, s. 163–207.

Myrczek E. 2005. Dictionary of Law Terms. English-Polish, Polish-English, Warszawa: C.H. Beck.

Oleck H.L. 1951. Historical Nature of Equity Jurisprudence, „Fordham Law Review” 20/1, s. 23–44.

Phelps C.E. 1902. Falstaff and Equity: An Interpretation, Boston–New York: Houghton Mifflin.

Phillips O.H. 1972. Shakespeare and the Lawyers, London: Methuen.

Pollock F., Maitland F.W. 1898. The History of English Law before the Time of Edward I, vol. 2, Cambridge: Cambridge University Press.

Posner R.A. 2013. Law and Commerce in The Merchant of Venice, w: B. Cormack, M.C. Nussbaum, R. Strier (red.), Shakespeare and the Law: A Conversation among Disciplines and Professions, Chicago–London: University of Chicago Press, s. 147–155.

Raffield P., Watt G. 2008. Shakespeare and the Law, Oxford–Portland, Oregon: Hart Publishing.

Ramjohn M. 2019. Unlocking Equity and Trusts, London–New York: Routledge.

Savenets A. 2011. Poetyzacja jako strategia tłumaczenia dramatów Szekspira w praktyce dwudziestowiecznych tłumaczy ukraińskich, w: I. Kasperska, A. Żuchelkowska (red.), Przekład jako produkt i kontekst jego odbioru, Poznań: Wydawnictwo Rys, s. 255–270.

Sokol B.J. 1992. The Merchant of Venice and the Law Merchant, „Renaissance Studies” 6/1, s. 60–67.

Sokol B.J., Sokol M. 1999. Shakespeare and the English Equity Jurisdiction: The Merchant of Venice and the Two Texts of King Lear, „The Review of English Studies” 50/200, s. 417–439.

–– 2004. Shakespeare’s Legal Language: A Dictionary, London–New York: Continuum.

–– 2006. Shakespeare, Law, and Marriage, Cambridge: Cambridge University Press.

Wall D.S. 1998. The Chief Constables of England and Wales: The Socio-legal History of a Criminal Justice Elite, London–New York: Routledge.

Watts C. 2006. Notes on The Merchant of Venice, w: C. Watts (red.), William Shakespeare. The Merchant of Venice, Hertfordshire: Wordsworth Classics, s. 109–122.

Weisberg R.H. 1998. Antonio’s Legalistic Cruelty: Interdisciplinarity and The Merchant of Venice, „College Literature” 25/1, s. 12–20.

––– 2008. The Concept and Performance of „The Code” in The Merchant of Venice, w: P. Raffield, G. Watt (red.), Shakespeare and the Law, Oxford–Portland, Oregon: Hart Publishing, s. 289–298.

Woolfson J. 1998. Padua and the Tudors: English Students in Italy, 1485–1603, Cambridge: James Clarke.

Zachariasiewicz M. 2016. Trust i inne stosunki powiernicze w prawie porównawczym i prawie prywatnym międzynarodowym, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Zajda A. 2001. Studia z historii polskiego słownictwa prawniczego i frazeologii, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.