Wojciech Józef Burszta

Academic Fordlandia

Contemporary university is faced with radical shift in its basic paradigm. This shift is embedded in neoliberal discourse pervading all levels of social life. Discussion about university goals, sharpened by last reform, show peculiar tension between perceiving knowledge as commonwealth and as stock. This reform transform university into the position where division between public and privet, and between knowledge as commonwealth and as stock increasingly sliding. Importing thing is this conflict is always presented in its surrogate, such as „young” and „old” antagonism or more general opposition between „modern free market” and „state backwardness”. The aim of this text is to look at changing model of contemporary university from critical anthropology point of view. This allow us to show basic principles of common-private conflict at university, but also capacity of critical orientated anthropological approach for understand consequences of where this social process led to.
 

FRAGMENT
Kiedy 31 lipca 2012 roku tłumnie żegnaliśmy na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu Profesora Jerzego Kmitę, wracając z tej smutnej uroczystości, przystanąłem na grobie moich rodziców, którzy spoczywają w bezpośrednim sąsiedztwie. Zdałem sobie wówczas sprawę, że zamknął się dla mnie ostatecznie najważniejszy okres życia, ten, który ukształtował mnie jako badacza i człowieka. Wychowany w rodzinie etnografa i socjologa, profesora Józefa Burszty, studia zacząłem – mimo protestów Ojca – na poznańskiej etnografii, ale już po pierwszym roku czegoś mi w ówczesnej, stosunkowo wąskiej perspektywie etnologii krajowej brakowało. Wraz z przyjacielem, Michałem Buchowskim, zdecydowaliśmy się więc zapisać w roku 1976 na świeżo otwarte studia kulturoznawcze, których pierwszy rok właśnie debiutował. To był, jak się okazało po latach, trafny i brzemienny w skutki wybór, mimo iż tego drugiego kierunku nie ukończyłem. Jak powiadał mój ojciec, bardzo szybko „wsiąknąłem w Kmitę” i jego sposób widzenia nauki, roli porządnej refleksji epistemologicznej i metodologicznej, a także – co chyba najważniejsze – starałem się rozwijać wybrane aspekty zaproponowanej przez niego teorii kultury. Zarówno pracę magisterską, jak i doktorską napisałem pod kierunkiem Profesora, a jego życzliwe rady i opiekę czułem także, przygotowując rozprawę habilitacyjną.

Recenzja książki:

Bohdan Dziemidok, O komizmie. Od Arystotelesa do dzisiaj,
Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2011, 528 s.

Article proposes to look at the reflection of the contemporary state of cultural studies through the prism of neo-liberal vision of the world that defines in a special way so called ‘significant field’ of today’s humanities. The concept of monoculture and mediatization serve as a problem of exemplification of entanglement scientific reflection in reality, which should be the subject of a critical vivisection. Some examples show what the word of entanglement is and why it limits the critical potential of the humanities.

Narcissism –authenticity –atopy. Digital faces of the “New Man”

Narcissism, as mentioned by many authors, is one of the defining characteristics of modern culture. Substantial technological changes, especially in communication and media changed our own experience of aloof narrative of ourselves into a narrative “from ourselves”, by means of democratization and fetishization of the self-narrative. It would not be possible to such extent if not for the unprecedented expansion of multimedia and the complete time consumption which they offer. It can be said that the digital culture and its typical logorrhea of word-pictures are the very core of XXI century narcissism in all its appearances and allow us to think that a completely new man is created who finally can exercise his/her own individuality without boundaries and can be “authentic”. One of the most insightful observers of that oecumenical illusion is Byung-Chul Han – a German culture expert and philosopher whose reflections we fill with empirical matter.