Olga Dąbrowska-Cendrowska

Zeszyty Prasoznawcze, 2009, nr 1-2 (197-198)

Prasa kobieca, jako składnik polskiego systemu medialnego, była analizowana przez reprezentantów różnych dyscyplin naukowych. Badano między innymi: jej zawartość tematyczną, cechy formalne poszczególnych magazynów, kwestie własnościowe, problemy definicyjne, wewnętrzną subsegmentację itd. Przedstawione w artykule badania stanowią próbę uzupełnienia luki w analizach zawartości prasy kobiecej. Celem głównym jest próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób COVID-19 prezentowano w prasie kobiecej. Artykuł stanowi wstęp do badań. Próbę dobrano celowo. Poszczególne subsegmenty prasy kobiecej reprezentuje jeden wiodący tytuł. Cele szczegółowe to: sposoby prezentowania COVID-19 w poszczególnych tytułach prasy kobiecej należących do różnych subsegentów; dobór i prezentacja informacji w odniesieniu do potrzeb potencjalnych odbiorców; funkcje poradnictwa o COVID-19 w prasie kobiecej.

Współczesna kultura, określana często mianem kultury indywidualizmu, wymaga od członków społeczeństwa podejmowania nieustannych wysiłków zmierzających do samospełnienia, samodoskonalenia i samorealizacji. Dlatego w dobie permanentnych zmian, globalizacji i konsumpcji wzrasta rola poradnictwa dotychczas związanego z fachową pomocą psychologów, terapeutów i pedagogów. Obecnie media masowe weszły w rolę doradcy, z jednej strony zaspokajając, a z drugiej podsycając społeczne zapotrzebowanie na szeroko rozumiane poradnictwo. Warto przyjrzeć się bliżej tym poradom i odpowiedzieć na pytanie, czy w dobie tabloidyzacji, komercjalizacji i konwergencji mediów, które prowadzą do rozwoju takich zjawisk jak edutainment, infotainment, socialtainment, można mówić o guidetainment, czyli połączeniu poradnictwa i rozrywki w polskiej telewizji śniadaniowej i w prasie kobiecej.

„Analiza zawartości prasy” autorstwa Walerego Pisarka, która ukazała się 1983 roku, stała się ważną książką w popularyzacji analizy zawartości. Badacze mediów otrzymali monografię w języku polskim poświęconą w całości tej metodzie. Artykuł stanowi próbę pokazania, w jaki sposób badacze wykorzystywali analizę zawartości w rozwiązywaniu problemów badawczych w XXI wieku. Ze względu zarówno na wielość publikacji, w których wykorzystywano tę metodę, jak i na wymogi edytorsko-formalne, wprowadzono następujące kryteria wyboru: skupiono się na monografiach wydanych w latach 2001–2018; celowo zrezygnowano z artykułów, które zostały opublikowane na łamach periodyków naukowych; wybrano książki reprezentujące różne ośrodki akademickie. Starano się także pokazać wykorzystanie analizy zawartości prasy do badań mediów elektronicznych. Wydaje się, że takie podejście do tematu uwypukliło możliwość zastosowania tej metody w różnie zaprojektowanych badaniach mediów masowych.

Prasa kobieca, jako składnik polskiego systemu medialnego, była analizowana przez reprezentantów różnych dyscyplin naukowych. Badano między innymi: jej zawartość tematyczną, cechy formalne poszczególnych magazynów, kwestie własnościowe, problemy definicyjne, wewnętrzną subsegmentację itd. Omówione w tym artykule badania stanowią próbę uzupełnienia luki w analizach zawartości prasy kobiecej. Dlatego celem są sylwetki polityków publikowane w magazynach luksusowych w latach 1989–2018. Próbę dobrano celowo, tj. wybrano 10 magazynów, z których osiem należało do firm z zagranicznym kapitałem (5 z niemieckim, 3 ze szwajcarskim). Do polskich wydawców należały dwa periodyki. Z tego powodu istotnym elementem, branym pod uwagę w analizie materiałów, była narodowość kapitału kształtującego rynek polskiej prasy kobiecej.

Cele szczegółowe to: dynamika zmian w sposobie prezentacji sylwetek polityków, dominujące postaci, stosunek ilościowy między reprezentantami polskiej i zagranicznej sceny politycznej, analiza ilościowa ze względu na płeć i wiek prezentowanych polityków.