Przedmiotem analizy jest obecność w triadycznych scenach wspólnego zaangażowania procesów wzbudzania w sobie cudzej perspektywy i niejawnego jej uwzględniania oraz ukazanie tych procesów jako rozwojowych podwalin jawnego podejmowania cudzej perspektywy. Analiza obejmuje udział owych procesów w takich zachowaniach, jak podążanie za spojrzeniem, odnoszenie społeczne, gesty wskazujące oraz współdziałanie. Angażując się w te formy aktywności, dzieci dostarczają świadectwa uwzględniania we własnym zachowaniu (niejawnego zrozumienia) odrębności własnej i cudzej perspektywy. Uczestnicy koordynowanego wspólnego zaangażowania mogą adekwatnie rozumieć swoje zachowania oraz czynności komunikacyjne dzięki odnoszeniu ich do wyłaniającej się pomiędzy nimi wspólnej psychologicznej płaszczyzny. Rozwój zdolności do jawnego (wyartykułowanego) rozpoznania cudzej perspektywy jest możliwy jedynie w następstwie udziału w scenach wspólnej uwagi i zaangażowania.
