Zasady przygotowania tekstów do druku

Format

Pliki z artykułami przesyłane do redakcji powinny być przygotowane w programie Microsoft Office Word (z rozszerzeniem .doc lub .docx).

Prosimy o stosowanie następujących wytycznych:

• czcionka Times New Roman, 12 pkt (tekst główny), 10 pkt (przypisy);
• interlinia 1,5 pkt;
• marginesy standardowe, 2,5 cm;
• numerowanie stron w prawym dolnym rogu;
• wyrównanie tekstu: wyśrodkowane nazwisko autora, afiliacja (w nawiasie okrągłym), nr ORCID, tytuł artykułu; justowanie z obu stron tekstu głównego; śródtytuły wyrównanie do lewej;
• akapity: pierwszy w tekście głównym bez wcięcia, kolejne z wcięciem;
• wyłączona opcja dzielenia wyrazów;

Prosimy ograniczyć użycie wyróżnień takich, jak: czcionka półgruba, gruba, podkreślenia, skład rozstrzelony itp.

Język tekstu

Teksty należy zgłaszać w językach: polskim, angielskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim. Warunkowo dopuszcza się teksty w innych językach europejskich.

Informacja o autorze

Informacja o autorze artykułu powinna zawierać:

• imię i nazwisko autora;
• afiliację (nawa instytucji, w której autor jest zatrudniony);
• adres e-mail autora;
• identyfikator ORCID autora (jeśli posiada).

Informacje o autorze należy zamieszczać w nagłówku pierwszej strony artykułu.

W przypadku, gdy artykuł jest pracą wspólną kilku autorów, do celów korespondencji należy podać adres e-mail jednego z autorów.

W odniesieniu do  autorów, których udział w przygotowaniu artykułu był znikomy, należy ich wkład zaznaczyć w ramach przypisu dolnego w tekście.

Tytuł artykułu

Tytuł artykułu powinien zawierać maksymalnie 12 słów. Redakcja może się zwrócić do autora artykułu z prośbą o zmodyfikowanie lub skrócenie jego tytułu.

Zarys treści artykułu (abstrakt) i słowa kluczowe

• Zarys treści powinien zawierać podstawowe informacje dotyczące przedmiotu rozważań autora (3-4 zdania).
  
  
• Artykuł powinien zawierać do 5-6 słów kluczowych, które odnoszą się do głównych zagadnień poruszonych w opracowaniu.
  
  
• Zarys treści i słowa kluczowe należy przygotować i dołączyć do tekstu w języku polskim i angielskim.
  
  
• Redakcja zastrzega sobie prawo do weryfikacji słów kluczowych, uzupełnienia ich w celu zapewnienia spójności i trafniejszego pozycjonowania opracowania.

Streszczenie artykułu

Autor tekstu powinien przygotować i dołączyć do niego streszczenie w języku polskim (do 1200 znaków ze spacjami) oraz jego tłumaczenie w języku angielskim (wraz z tytułem artykułu).

Streszczenie powinno zawierać:

• cel artykułu;
• opis wykorzystanej metodyki badawczej;
• główne wyniki badań;
• wnioski z analiz.

Przypisy w tekście głównym i w edycjach źródłowych

Przypisy w artykułach monograficznych oraz w części zawierającej analizę źródłoznawczą edycji, należy oznaczać liczbami arabskimi, umieszczając je u dołu strony pod separatorem, z wcięciem przy wierszu z numerem przypisu.

W przypadku, gdy w przypisie autor umieszcza kilka publikacji, należy je cytować w kolejności chronologicznej wydania i oddzielać średnikami. W przypadku publikacji obcych nie stosujemy transliteracji, ale stosowne dla danego języka alfabet i zwyczaje ortograficzne (np. zasady użycia wielkich i małych liter).

Podstawowy schemat opisu bibliograficznego w przypisach to:

• w przypadku monografii: inicjał imienia, nazwisko, tytuł (kursywa), miejsce i data wydania (wszystko oddzielone przecinkami, na końcu kropka). W opisie starodruków uwzględniamy też nazwę oficyny drukarskiej lub nazwisko drukarza;
• w przypadku cytowania artykułów: : inicjał imienia, nazwisko, tytuł (kursywa), nr tomu/rocznika, data wydania, nr zeszytu/woluminu, nr strony wydania (wszystko oddzielone przecinkami, na końcu kropka);
• w przypadku cytowania źródeł archiwalnych: nazwa instytucji przechowującej, nazwa zespołu/zbioru/kolekcji, nazwa serii (jeśli występuje podział zespołu/zbioru/kolekcji), sygnatura jednostki, nr karty/strony (wszystko oddzielone przecinkami, na końcu kropka).

Prosimy o używanie następujących polskich skrótów i odesłań: s., k., k. 12v, k. 45, t., nr, z. (dotyczy zeszytu), przyp., por., zob., i nn., i in., red., wyd., oprac., przeł. oraz łacińskich: op. cit., ibidem, idem, eadem. Wyjątkiem są skróty obcojęzyczne. W ich opisie używamy skrótów właściwych językowi publikacji (np. Bd, vol., ed.).

Dla kilku prac jednego autora pojawiających się w przypisach stosujemy skróty bibliograficzne. Skrót składa się z inicjału imienia i pełnego nazwiska autora/autorów, 2-3 pierwszych słów tytułu bez wielokropka, numeru strony lub przedziału stron. Jeżeli w przypisach cytowana jest tylko jedna praca danego autora, po pierwszym pełnym cytowaniu stosujemy skrót ,,op. cit”.

Edycje źródłowe

W przypadku publikowania edycji źródłowej stosujemy zasady przyjęte we właściwych instrukcjach wydawniczych. Edycję powinno poprzedzać krótkie streszczenie treści źródła (kursywa) i w osobnych wierszach informacja o jego proweniencji archiwalnej (nazwa instytucji przechowującej, nazwa zespołu/zbioru/kolekcji, nazwa serii - jeśli występuje podział zespołu/zbioru/kolekcji, sygnatura jednostki), zakres kart/stron. W edycji źródłowej stosujemy oddzielną numerację przypisów tekstowych (zaczynając od ,,a”) i rzeczowych (zaczynając od 1.). Tekst zawierający analizę źródła i edycję autor powinien przesłać w dwóch oddzielnych dokumentach Word.

Cytaty

Cytaty nie dłuższe niż 4 wersy powinny być ujęte w cudzysłów, pisane antykwą. Cytaty dłuższe powinny być wyodrębnione z tekstu głównego (czcionka 10 punktów, pisane antykwą od nowego akapitu, z wcięciem). Opuszczenia w cytacie oznaczamy: (…). Słowa i zwroty obce oznaczmy kursywą.

Ilustracje

Ilustracja powinna być umieszczona wraz z podpisem w miejscu, w którym tekst artykułu zawiera odniesienie do niej. Dodatkowo powinny być przesłane w osobnych, czytelnie opisanych plikach w formatach tiff lub jpg i rozdzielczości nie mniejszej niż 300 dpi. Ilustracje powinny być numerowane liczbami arabskimi. Podpis powinien zawierać opis obiektu i dane o jego lokalizacji/miejscu przechowywania (np.: Il. 1., opis, Fot. 1., opis). Materiał ilustracyjny powinien mieć uregulowaną kwestię praw autorskich i zgodę na publikację. Jeżeli ilustracje są chronione prawami autorskimi, należy dostarczyć pisemną zgodę autora lub właściciela praw (wraz z czytelnym podpisem) na ich reprodukcję i publikację.

Tabele

Tabele i wykresy powinny być zamieszczone we właściwym miejscu w tekście artykułu, ponumerowane liczbami arabskimi i stosownie opisane (np.: Tab. 1., opis).

Opis bibliograficzny publikacji

Monografie, wydawnictwa zwarte

• A. Jeziorkowski, L. Kukawski, Sztandary kawalerii polskiej XX w., Grajewo 2009, s. 11 (w przypisie);
• A. Jeziorkowski, L. Kukawski, Sztandary kawalerii polskiej, s. 12 (opis skrócony w przypisie);
• A. Jeziorkowski, L. Kukawski, Sztandary kawalerii polskiej XX w., Grajewo 2009 (w bibliografii).
• W. Mielczarek, Mennictwo starożytnej Grecji, t. 1, Mennictwo okresów archaicznego i klasycznego, Warszawa 2006, s. 138-139 (w przypisie);
• W. Mielczarek, Mennictwo starożytnej Grecji, s. 150 (opis skrócony w przypisie);
• W. Mielczarek, Mennictwo starożytnej Grecji, t. 1, Mennictwo okresów archaicznego i klasycznego, Warszawa 2006 (w bibliografii).

Rozdział/artykuł w monografii zbiorowej

• J. Le Goff, Człowiek średniowiecza, [w:] Człowiek średniowiecza, red. J. Le Goff, Warszawa 2000, s. 46 (w przypisie);
• J. Le Goff, Człowiek średniowiecza, s. 56-67 (opis skrócony w przypisie);
• J. Le Goff, Człowiek średniowiecza, [w:] Człowiek średniowiecza, red. J. Le Goff, Warszawa 2000, s. 42-77 (w bibliografii, pełny zakres stron artykułu).

Artykuł w czasopiśmie

• G. Labuda, Polski słownik ikonograficzny. Projekt opracowania dzieła, „Studia Źródłoznawcze”, t. 47, 2009, s. 146 (w przypisie);
• G. Labuda, Polski słownik ikonograficzny., s. 148-149 (opis skrócony w przypisie);
• G. Labuda, Polski słownik ikonograficzny. Projekt opracowania dzieła, „Studia Źródłoznawcze”, t. 47, 2009, s. 134-152 (w bibliografii, pełny zakres stron artykułu);
• K. Buczek, Organizacja opolna w Polsce średniowiecznej, „Studia Historyczne”, R. 13, 1970, z. 2, s. 37 (w przypisie);
• K. Buczek, Organizacja opolna, s. 39 (opis skrócony w przypisie);
• K. Buczek, Organizacja opolna w Polsce średniowiecznej, „Studia Historyczne”, R. 13, 1970, z. 2, s. 35-66 (w bibliografii, pełny zakres stron artykułu).

Źródła archiwalne

W opisie źródeł uwzględniamy: pełną nazwę biblioteki, archiwum lub innej instytucji, nazwę zespołu lub tytuł rękopisu, a jeśli jest to uzasadnione także nazwę serii, następnie sygnaturę, numer karty lub strony. W kolejnych opisach bibliograficznych archiwaliów lub rękopisów umieszczanych w przypisach nie jest wymagane podawanie nazwy pełnej lub skrótu archiwum, biblioteki itp. Do bibliografii załącznikowej nie dodajemy opisów źródeł niepublikowanych.

• Archiwum Państwowe w Lublinie, Akta miasta Lublina, Dokumenty miasta Lublina, sygn. 12, k. 2 (w przypisie, gdy cytujemy jednorazowo);
• Archiwum Państwowe w Lublinie (dalej: APL), Akta miasta Lublina (dalej: AmL), Dokumenty miasta Lublina, sygn. 12, k. 2 (w przypisie, gdy cytujemy wielokrotnie);
• AmL, Dokumenty miasta Lublina, sygn. 12, k. 2 (opis skrócony);
• Archiwum Państwowe w Lublinie, Księgi grodzkie chełmskie, Zapisy, sygn. 24, k. 17 (w przypisie, gdy cytujemy jednorazowo);
• Archiwum Państwowe w Lublinie (dalej: APL), Księgi grodzkie chełmskie (dalej: Kgch), Zapisy, sygn. 24, k. 17 (w przypisie, gdy cytujemy wielokrotnie);
• Kgch, Zapisy, sygn. 24, k. 17 (opis skrócony).

W przypadku cytowania opisu tego samego źródła w kolejnym przypisie stosujemy ibidem:

• ¹ Kgch, Zapisy, sygn. 24, k. 17.
• ² Ibidem, k. 19.

W przypadku cytowania w jednym przypisie opisu jednostek tego samego źródła o różnych sygnaturach stosujemy ibidem:

• ¹ Kgch, Zapisy, sygn. 24, k. 17; ibidem, sygn. 30, k. 22.
• ² Kgch, Zapisy, sygn. 24, k. 17; ibidem, sygn. 30, k. 22; Kgch, Relacje, sygn. 44, k. 128v; ibidem, sygn. 54, k. 16.

W opisach źródeł posiadających paginację powstałą w procesie przygotowania jednostki do digitalizacji, podajemy współczesny numer strony jako jedyny dla oznaczenia miejsca informacji.

Źródła drukowane

• Zbiór dokumentów małopolskich (dalej: ZDM), cz. 4, wyd. S. Kuraś, I. Sułkowska-Kurasiowa, Wrocław 1969, nr 927, s. 72-75 (w przypisie);
• ZDM, cz. 4, nr 97, s. 72-75 (opis skrócony);
• Zbiór dokumentów małopolskich (dalej: ZDM), cz. 4, wyd. S. Kuraś, I. Sułkowska-Kurasiowa, Wrocław 1969 (w bibliografii).
• Schlesisches Urkundenbuch, bearbeited von W. Irgang. Bd 2: 1231-125, Wien 1977, nr 346, s. 208 (w przypisie);
• Schlesisches Urkundenbuch, nr 346, s. 208 (opis skrócony);
• Schlesisches Urkundenbuch, bearbeited von W. Irgang. Bd 2: 1231-125, Wien 1977 (w bibliografii).

Prace niepublikowane

W opisie bibliograficznym pracy niepublikowanej tytuł zapisujemy antykwą. Na końcu opisu dodajemy (po przecinku) stosowne określenia, np.: praca niepublikowana, powielony wydruk komputerowy, niepublikowany maszynopis w posiadaniu A. Kowalskiego, maszynopis w zbiorach itp.

Publikacje elektroniczne

• T. Przybyszewski, Wyczucie humoru, „Integracja”. Nr 4, 2007, http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/11716?print_doc_id=19718, [dostęp 1.10.2010];
• W. Kopaliński, Wielki multimedialny słownik Władysława Kopalińskiego, CD-ROM, Warszawa 2010.

Bibliografia

Bibliografię załącznikową do artykułu prosimy zamieszczać na jego końcu z podziałem na źródła drukowane, literaturę oraz strony internetowe.

Inne zasady

• Zwroty łacińskie zapisujemy kursywą.
• W zapisie dat (tekst właściwy, przypisy) cyfry rzymskie stosujemy tylko w odniesieniu do miesiąca: 3 V 1798 r.; 27 II/11 III 1896 r..
• Gdy cytujemy tytuły jednostek archiwalnych, tytuły aktów prawnych itp. daty pozostawiamy w wersji oryginału.
• Stosujemy następujące sposoby zapisywania dat: w wieku XVI (nie: w w. XVI); w roku 1918 (nie: w r. 1918); w lipcu 1918 r. (nie: w VII 1918 r.); w II połowie XIX w.; w latach 60. XX w.
• Liczebniki główne i porządkowe od 1 do 10 zapisujemy słownie, pozostałe liczbą arabską, w przypadku porządkowych z kropką po liczbie.
• Liczby zawierające do pięciu cyfr zapisujemy bez kropek oddzielających tysiące: 1200 zł., powyżej pięciu cyfr z kropką oddzielającą tysiące, i wyższe wartości: 12.000 zł.

Redakcja zastrzega sobie prawo do wprowadzania niewielkich poprawek do przesłanych tekstów. W przypadku konieczności dokonania większych zmian, będą one konsultowane z autorem.

Do prac redakcyjnych zostaną dopuszczone artykuły, które spełniają określone wyżej warunki przygotowania tekstów do druku.