Rosyjska polityka regionalna jest przykładem dostosowywania rozwiązań do potrzeb rozwojowych regionów oraz do potrzeb społeczno-ekonomicznych Federacji Rosyjskiej jako całości. Rozwiązania te jednakże były pochodną istniejących w konkretnych okresach historycznych możliwości gospodarczych i uwarunkowań politycznych. W wyniku ewaluacji tej polityki w ciągu ostatnich dwudziestu lat wprowadzono w życie między innymi takie rozwiązania, jak:
–– przekształcenia regionalnej polityki budżetowej,
–– reformowanie stosunków międzybudżetowych (pomiędzy budżetem centralnym i budżetami regionalnymi oraz pomiędzy tymi ostatnimi bezpośrednio),
–– dofinansowania celowe (na przykład do regionów prorozwojowych technologicznie),
–– „umowy” i „porozumienia” (w sprawie rozdziału kompetencji pomiędzy poszczególnymi podmiotami władzy państwowej na poszczególnych jej poziomach) wykorzystywane do realizacji określonych zadań polityki regionalnej.
Różny był poziom teoretycznego i prawnego ich doprecyzowania, różny był zakres przedmiotowy i podmiotowy ich oddziaływania, w różnym też stopniu sprawdziły się w praktyce. Ostatnie z wymienionych rozwiązań – „umowy” i „porozumienia” – należy zaliczyć do grupy mniej doprecyzowanych, a w zakresie polityki rozwoju regionalnego mniej skutecznych. Po pierwsze, powstały jako odpowiedź na bieżące potrzeby rozwiązywania konfliktowych sytuacji pomiędzy władzami federalnymi i regionami, jakie miały miejsce szczególnie w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku i były formą przeciwdziałania groźbie utraty integralności przez państwo rosyjskie. Ze swej istoty zatem nie były narzędziem polityki rozwoju regionalnego sensu stricto. Po drugie, nie tylko nie są jednoznaczne w swej obecnej formule prawnej, ale często – właśnie z powodu tej niejednoznaczności – są wykorzystywane do realizacji interesów grup nacisku w poszczególnych regionach i w takiej postaci są sprzeczne z celami polityki regionalnej Federacji Rosyjskiej.

Russian regional policy is an example of adjusting solutions to regions development needs and social-economic needs of Russian Federation as a whole. Those solutions are only results of historical and political conditions that existed in the past.
As a result of evaluating this policy during the past 20 years following acts came into effect:
–– changing regional budget policy,
–– reforming interbudget relations (between central budget and regional budgets, and finally between regional budgets themselves),
–– targeted funds (for example, for regions with protechnological tendencies),
–– “contracts” and “agreements” (in matters of dividing competences between distinct subjects of state of particular levels) used in realising particular tasks of regional policies.
The level of theoretical and judicial development of these solutions was different, as well as the range and effectiveness in reality. Lastly listed – “contracts” and “agreements” – should be counted as one of the least clarified and somewhat unsuccesfull in terms of regional development policies. At first, they were established as an answer to current problems of solving conflict situations between the federal government and particular regions which took place in the ninetees of the past century and they were a form of countering the threat of facing an integrity loss by Russian state. Therefore they aren’t strictly a tool of regional development policy. Secondly, not only are they unclarified in their current form, but also, due to the mentioned ambiguity, they are often used by various groups of interest in Russia in particular regions, and in such manner are contradictory to objectives of regional policy in Russian Federation.