W Republice Włoskiej zarządzanie systemem oświaty zostało podzielone pomiędzy Ministerstwo Edukacji, Szkolnictwa Wyższego i Nauki i jego delegatury w 20 włoskich regionach, a ponadto – częściowo – przez władze regionów, 94 prowincji oraz gmin (o wysoce zróżnicowanym potencjale demograficznym i gospodarczym). Konstytucja Republiki Włoskiej z 1947 roku w art. 34 zobowiązuje władze państwowe, regionalne i lokalne (w prowincjach i gminach) do zapewnienia równego dostępu do szkół. Prawo włoskie ustanawia obowiązek szkolny w wymiarze co najmniej ośmiu lat nauczania. Gwarantuje w tym zakresie bezpłatne nauczanie na poziomie podstawowym i ponadpodstawowym. Nakazuje zarazem usunięcie praktyk dyskryminujących. Ustawy gwarantują zdolnej młodzieży wsparcie finansowe i rzeczowe w dostępie do instytucji edukacyjnych do poziomu uczelni wyższych włącznie. Gwarancja ta jest realizowana przez system stypendiów i zasiłków, w czym mogą też partycypować regiony oraz społeczności (i władze) lokalne.

Od roku 2019 w szkołach włoskich, po latach zmiennej praktyki, elementem obowiązkowego nauczania jest z mocy ustawy edukacja obywatelska prowadzona w wymiarze co najmniej 33 godzin w danym roku szkolnym. Program tego wyodrębnionego przedmiotu obejmuje cztery główne działy tematyczne: a) wiedzę o prawach i obowiązkach człowieka i obywatela; b) wiedzę o instytucjach władzy publicznej na poziomie ogólnopaństwowym, regionalnym i lokalnym; c) wiedzę o środowisku naturalnym i instrumentach jego ochrony; d) wiedzę o instytucjach Unii Europejskiej i o uprawnieniach wynikających z jednolitego obywatelstwa europejskiego. Edukacja obywatelska jako wyodrębniony i poddany ocenom efektów nauczania przedmiot winna być prowadzona we wszystkich szkołach publicznych oraz w obu występujących we Włoszech typach szkół niepublicznych (przy pewnej ich autonomii co do metod nauczania i sekwencji jego treści).

In the Italian Republic, the management of the educational system has been divided between the Ministry of Education, Higher Education and Science, and its delegations in twenty Italian regions, as well as – in partial addition to that – the authorities of the regions comprising 94 provinces and municipalities (with highly diverse demographic and economic potential). The Article 34 of the 1947 Constitution of the Italian Republic obliges the state as well as regional and local authorities (in provinces and municipalities) to ensure equal access to education. Italian law establishes compulsory schooling of at least eight years of instruction. In doing so, it guarantees free primary and secondary education. At the same time, it mandates the removal of discriminatory practices. Able-bodied youth are guaranteed by law financial and material support in accessing educational institutions up to and including the university level. This guarantee is implemented through a system of scholarships and allowances, in which regions and local communities (and authorities) can also participate.

As of 2019, the civic education program conducted for at least 33 hours per school year has been mandated by law as an element of compulsory teaching in Italian schools after years of previously variable practice. The program of this separate subject includes four main thematic segments: a) knowledge of the rights and duties of a human being and citizen, b) knowledge of the institutions of public power at the state, regional, and local levels, c) knowledge of the environment and instruments for its protection, d) knowledge of the institutions of the European Union and the entitlements of single European citizenship. The civic education should be taught not only in all public schools but also in both types of the non-public (with some autonomy as to the methods of teaching and the sequence of its content) schools in Italy as an independent subject that is to be assessed in the context of its educational effects.