Artykuł „Polityka pozainstytucjonalna czy antyinstytucjonalna? Socjologiczne ujęcie ruchów społecznych” poświęcony jest ruchom społecznym, które tworzą rosnący obszar polityki pozainstytucjonalnej, będącej odpowiedzią na porażkę klasycznych instytucji tworzących ład demokratyczny. Socjologiczna perspektywa wybrana przez autora  uwzględnia również zjawisko ruchów antyspołecznych, nazywanych też antyruchami społecznymi, które nie stronią od przemocy i nabierają rozpędu, wykorzystując nową przestrzeń publiczną, jaką jest Internet. Ich wpływy rosną, zasilając tych polityków, którzy swoją popularność budują na populizmie i ultranacjonalizmie, jak Putin, Trump, Bolsonaro czy Orban. Przykłady polityki pozainstytucjonalnej i antyinstytucjonalnej w Polsce odnoszą się do ostatnich 10 lat, kiedy znacznie wzrosła liczba ruchów protestacyjnych i ugrupowań radykalnych.

ABSTRACT 

Non-Institutional or Anti-Institutional Politics? Sociological Approach to Social Movements

The article “Non-institutional or anti-institutional policy? Sociological approach to social movements” is devoted to social movements that create a growing area of non-institutional politics, which is a response to the failure of classical institutions creating a democratic order. The sociological perspective chosen by the author also takes into account the phenomenon movements, called also social anti-movements, that do not shy away from violence and gain momentum by using the new public space that is the Internet. Their influence is growing, powering those politicians who build their popularity on populism and ultra-nationalism, like Putin, Trump, Bolsonaro and Orban. Examples of non-institutional and anti-institutional politics in Poland refer to the last 10 years, when the number of protest movements and radical groups has increased significantly.

The article “Non-institutional or anti-institutional policy? Sociological approach to social movements” is devoted to social movements that create a growing area of non-institutional politics, which is a response to the failure of classical institutions creating a democratic order. The sociological perspective chosen by the author also takes into account the phenomenon movements, called also social anti-movements, that do not shy away from violence and gain momentum by using the new public space that is the Internet. Their influence is growing, powering those politicians who build their popularity on populism and ultra-nationalism, like Putin, Trump, Bolsonaro and Orban. Examples of non-institutional and anti-institutional politics in Poland refer to the last 10 years, when the number of protest movements and radical groups has increased significantly.