POLYPHONY IN TRANSLATION AND POLYPHONY IN NOVEL. THEO HERMANS’ TRANSLATION CONCEPT IN THE CONTEXT OF MIKHAIL BACHTIN’S THEORY
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEChoose format
RIS BIB ENDNOTEPOLYPHONY IN TRANSLATION AND POLYPHONY IN NOVEL. THEO HERMANS’ TRANSLATION CONCEPT IN THE CONTEXT OF MIKHAIL BACHTIN’S THEORY
Publication date: 03.02.2017
Przekładaniec, 2016, Issue 32, pp. 179 - 193
https://doi.org/10.4467/16891864PC.16.011.6551Authors
Polifoniczność przekładu a polifoniczność powieści. Koncepcje translatologiczne Theo Hermansa w świetle teorii Michaiła Bachtina
The aim of the paper is to discussTheo Hermans’ approach to translation as a quotation, presented in his book The Conference of the Tongues (2007) in the context of Mikhail Bachtin’s polyphony theory.
Both concepts base on distinction between the voice of the reporter and the voice of the Other, and argue that the relationship between them is significant.
Hermans understands translation as a “picture” of the original work, which consists of framing and embedded utterance. Framing means all kinds of paratexts, all forms of translator’s or publishers’ comments attached to the particular translation and the embedded utterance is a translated text itself. This construction enables the author to draw a parallel between the translation and the reported speech. Hermans presents the model of eight types of reported speech, merging gradually from paraleptic omission into free direct discourse. He argues that the way the reporter presents words of the Other matters and shows his attitude towards reported ideas and values.
From this point of view translation is presented as an impure, polyphonic text, where translator’s voice is constantly confronting the values expressed in the original work and, therefore, forced to negotiate them. Theo Hermans’ concept reminds Bachtin’s idea of “dialogical word” where two voices meet and confront within one utterance. This proves that Bachtin’s polyphonic theory of a novel is functional in research in Translation Studies.
Bachtin M. 1970. Problemy poetyki Dostojewskiego, przeł. N. Modzelewska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
–––– 1982. Słowo w powieści, w: M. Bachtin, Problemy literatury i estetyki, przeł. W. Grajewski, Warszawa: Czytelnik, s. 82–277.
Bolecki W. 1977. Język. Polifonia. Karnawał, „Teksty” 3, s. 7–33.
Bukowski P., Heydel M. (red.) 2009. Współczesne teorie przekładu. Antologia, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Dębska K. 2012. Tekst polifoniczny jako przedmiot tłumaczenia literackiego, Warszawa: Instytut Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego.
Hermans T. 2015. Narada języków, tłum. zbior., M. Heydel, K. Szymańska (red.), Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Miłosz Cz. 2010. Rosja. Widzenie transoceaniczne. Tom I. Dostojewski – nasz współczesny, Warszawa: Zeszyty Literackie.
Pytlak M. 2013. Polifoniczność w przekładzie. O tym jak Polacy i Bułgarzy czytają „Biesy” Dostojewskiego, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ulicka D. 2001. Niektóre problemy poetyki Bachtina, „Teksty Drugie” 6, s. 33–58.
Information: Przekładaniec, 2016, Issue 32, pp. 179 - 193
Article type: Original article
Titles:
Polifoniczność przekładu a polifoniczność powieści. Koncepcje translatologiczne Theo Hermansa w świetle teorii Michaiła Bachtina
POLYPHONY IN TRANSLATION AND POLYPHONY IN NOVEL. THEO HERMANS’ TRANSLATION CONCEPT IN THE CONTEXT OF MIKHAIL BACHTIN’S THEORY
Jagiellonian University in Kraków, Gołębia 24, 31-007 Kraków, Poland
Published at: 03.02.2017
Article status: Open
Licence: None
Percentage share of authors:
Article corrections:
-Publication languages:
EnglishView count: 2262
Number of downloads: 1986