Anonim. 1955. Nagrody państwowe dla satyryków, „Szpilki” 31 (733), 31 lipca, s. 1.

Argilli Marcello. 1990. Gianni Rodari. Una biografia, Torino: Einaudi.

Atlas Janusz. 1991. „MELODIA” (czyli „Paradis”, z drugiej strony placu Trzech Krzyży), w: J. Atlas, Atlas towarzyski, Warszawa: Reporter, s. 16–17.

Brzechwa Jan. 1960. Zebranie ZLP poświęcone literaturze dla dzieci, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie (sygn. 707, k. 45–48).

Brzozowska Anna. 1991. Tropem legendy, „Kobieta i Życie” 14, 3 kwietnia, s. 7.

Choriew Wiktor. 2000. Ingerencja ZSRR w życie kulturalne Polski (1944–1953), „Napis”, VI, s. 257–265.

Dzikowski Stanisław. 1946. Pokłosie literackie – sprawa wcale nie śmieszna, „Gazeta Ludowa” 199, 21 lipca, s. 8.

Dzikowski Stanisław. 1947. Pokrzywdzony, „Gazeta Ludowa” 111, 24 kwietnia, s. 5.

Głowacki Janusz. 2011. Głowacki wspomina Janusza Minkiewicza, „Gazeta Wyborcza” 123, 28–29 maja, https://wyborcza.pl/7,75410,9681582,glowacki-wspomina-janusza-minkiewicza.html (dostęp: 15.05.2022).

Gombrowicz Witold. 1999. Wspomnienia polskie. Wędrówki po Argentynie, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Grodzieńska Stefania. 2000. Już nic nie muszę, Łódź: Akapit Press.

Hertz Paweł. 1989. Żal po Januszu, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio. Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, London: Libra Books, s. 40–45.

Heydel Magdalena. 2020. Kto tłumaczy? Sylwetka tłumacza w najnowszych badaniach przekładoznawczych, w: J. Kita-Huber, R. Makarska (red.), Wyjść tłumaczowi naprzeciw. Miejsce tłumacza w najnowszych badaniach translatologicznych, Kraków: Universitas, s. 23–44.

Jarecki Andrzej. 1989. Dzisiaj Oni strzygą, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 146–150.

Kaindl Klaus. 2021. (Literary) Translator Studies: Shaping the Field, w: K. Kaindl, W. Kolb, D. Schlager (red.), Literary Translator Studies, Amsterdam: Benjamins Translation Library, s. 1–38.

Kern Ludwik Jerzy. 20032. Moje abecadłowo, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Konieczka Jędrzej. 2004. Słownik poetów dla dzieci (Mieczysława Buczkówna, Konstanty Ildefons Gałczyński, Janusz Minkiewicz), „Poezja i Dziecko” 1, s. 61–72.

Kuliczkowska Krystyna. 1957. Od Pulcinelli do sklepu Befany, „Nowe Książki” 8, s. 21–22.

Makarska Renata. 2014–2016. Translator redivivus. O pożytkach z biografii tłumacza, „OderÜbersetzen” 5–6–7, s. 85–93.

MAL. 1963. Wakacyjna rozmowa z Januszem Minkiewiczem, „Głos Wybrzeża” 194, 17–18 sierpnia, s. 4.

Marchioro Michela. 1998. “Il Pioniere”, settimanale di tutti i ragazzi d’Italia, „Almanacco”, 29/30, s. 71–95.

Marianowicz Antoni. 1989. Mój starszy wspólnik, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 93–107.

Marianowicz Antoni. 2001. Minkiewicz – prześmiewca doskonały, w: J. Minkiewicz, Bilans osobisty, Warszawa: Trio, s. 7–24.

Marianowicz Antoni, Minkiewicz Władysław (red.). 1989. Minio. Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books.

Matuszewski Ryszard. 1989. Mój najstarszy kolega szkolny, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 20–28.

Mętrak Krzysztof. 1990. Minio, „Kulisy Express Wieczorny” 64, 31 marca, 1, 2 kwietnia, s. 5.

Mętrak Krzysztof 1991. Postać, „Kulisy Express Wieczorny” 63, 30, 31 marca, 1, 2 kwietnia, s. 5.

Minkiewicz Janusz. 1953. Giovanni Rodari. Wiersze dla dzieci, „Przekrój” 425, 21 maja, s. 4.

Minkiewicz Janusz. 1954. Moje zamierzenia twórcze na 1954 r., „Sztandar Młodych” 48, 25 lutego, s. 2.

Minkiewicz Janusz. 1956. Do obywatela J. Minkiewicza, „Płomyczek” 34, 16–31 maja, s. 558–559.

Minkiewicz Janusz. 1979. Tysiąc rymów. Warszawa: Nasza Księgarnia.

Minkiewicz Janusz. 1989a. Pamiętniki, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 161–228.

Minkiewicz Janusz.2001. Bilans osobisty, Warszawa: Trio.

Minkiewicz Janusz.2014. O piesku dziwaku, Warszawa: Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana.

Minkiewicz Władysław. 1989b. Janusz, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 9–19.

Nel Jerzy, Żebrowski Julian. 1955. Wesoła ankieta, „Sztandar Młodych” 296, 12 grudnia, s. 1.

Nicewicz Ewa. 2022. Formare l’homo sovieticus. L’influsso dell’ideologia comunista sulla prima traduzione polacca delle filastrocche di Gianni Rodari, „Italica Wratislaviensia” 13(2), s. 149–175.

Nicewicz-Staszowska Ewa. 2020. „Non vorrei che tu tardassi all’incontro coi bambini polacchi”. Sulla fortuna di Gianni Rodari in Polonia, w: L. Todaro (red.), Gianni Rodari. Incontri e riflessioni a cento anni dalla nascita, Roma: Edizioni Anicia, s. 249–270.

Nik Jerzy. 1954. Uśmiechnięte wiersze Janusza Minkiewicza, „Ilustrowany Kurier Polski” 265, 7–8 listopada, s. 5.

Osiecka Agnieszka. 1985. Szpetni czterdziestoletni, Warszawa: Iskry.

Przybora Jeremi. 1989. Piękne i puste Krakowskie Przedmieście, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 130–136.

Rodari Gianni. 1952. Il treno delle filastrocche, Roma: Edizioni di Cultura Sociale. — 1956. Wiersze, przeł. J. Minkiewicz, Warszawa: Nasza Księgarnia.

Sol Ewa. 1979. Dwa zbiorki wierszy i jedna piosenka, „Nowe Książki” 24, s. 19–20.

Szarapka Anna. 2017. Władysław Walentynowicz: twórca, pedagog i organizator życia muzycznego, Gdańsk: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki.

Szczepański Ignacy. 2000. Minio. Film dokumentalny. Archiwum TVP, aktualnie dostępny na https://vod.tvp.pl/video/minio,minio,55093167 (dostęp: 10.10.2022).

Szczerba Jacek. 2014. Tylko grafoman pisze za darmo, „Gazeta Wyborcza” (Wolna Sobota), 18 lipca, https://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,16347539,tylko-grafoman-pisze-za-darmo.html (dostęp:  15.05.2022).

Szymańska Irena. 2001. Miałam dar zachwytu, Warszawa: Czytelnik.

Wittlin Tadeusz. 1989. Jan Uszminkiewicz, czyli Hipolit Minio, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 53–61.

Zapert Tomasz Zbigniew. 2008. Światopełk Karpiński – poeta wyskokowy, „Rzeczpospolita”, 7 listopada, https://www.rp.pl/literatura/art15951901-swiatopelk-karpinski-poeta-wyskokowy (dostęp: 15.05.2022).

Zaruba Jerzy. 20072. Z Pamiętników Bywalca. Patrząc na Warszawę, Warszawa: Iskry.

Żuławski Juliusz. 1989. Ostatnia postać dwudziestolecia, w: A. Marianowicz, W. Minkiewicz (red.), Minio, Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu, Londyn: Libra Books, s. 34–37.