Bańka J. (2011). Etyka prostomyślności a pokrzywione drzewo człowieka. „Res Humana”, 5: 14–19.

Caprano R., Sinz H. (2008). Hoch hinaus an der Kletterwand, Therapeutisches Klettern – ein Fallbericht. „Physiopraxis”, 3: 36–39.

Czabański B. (1998). Wybrane zagadnienia uczenia się i nauczania techniki sportowej. Wydawnictwo AWF, Wrocław: 31–32, 104–105.

Esser I., Bartik F. (2002). Klettern in der Ergotherapeutischen Praxis.„Ergotherapie und Rehabilitation”, 3: 17–25.

Friedrich G. (1985). Die Sprache und ihre Funktion im Sport mit Sehgeschädigten, wykład wygłoszony podczas seminarium Bewegung, Spiel und Sport mit Sehgeschädigten, Marburg (materiały udostępnione przez autora).

Friedrich G. (1989). Sprachspezifische Aspekte des Sportunterrichts mit sehgeschädigten Schülern. „Muttersprache”, 3: 265–268.

Friedrich G., Hildenbrandt E. (1990). Sprache im Rahmen von Bewegungslehrprozessen unter Berücksichtigung fehlender visueller Kontrolle bei Sehgeschädigten, w: B. Spillner (red.), Sprache und Politik. Kongressbericht zur 15 Jahrestagung der Gesellschaft für Angewandte Linguistik. GAL, Frankfurt–Bern: 259.

Geisteiner E. (2009).Über sich selbst hinauswachsen. Therapie und Abenteuer in den Bergen. Ergopraxis, 9: 35–37.

Gibson J.J. (1982). Wahrnehmung und Umwelt, München–Wien–Baltimore, w: G. Friedrich (red.), Sprachspezifische Aspekte des Sportunterrichts mit sehgeschädigten Schülern. „Muttersprache”, 3: 271.

Grabowski H. (1992). Rola psychologii w kształceniu nauczycieli wychowania fizycznego, w: J. Zdebski (red.), Psychologia wobec wychowania fizycznego. „Zeszyty Naukowe AWF Kraków”, 67: 7–12.

Haag D. (2009). Polytrauma – physiotherapeutisches Management, von der Intensivstation an die Kletterwand. „Zeitschrift für Physiotherapeuten”, 7: 647–650.

Hofferer M., Royer S. (2001). Klettern mit Kindern mit Problemverhalten in der kommunikationspädagogisch-psychotherapeutischen Behandlung. „Schweizerische Zeitschrift für Heilpädagogik”, 3: 7–14.

Krick M. (2001). Klettern als Therapie – Gruppenarbeit mit SI-Kindern. „Ergotherapie und Rehabilitation”, 7: 17–23.

Lillotte R. (2003). Psychomotorische Entwicklungsförderung am Beispiel eines Kletterprojekts in einem offenen, integrativen Kinder- und Jugendhaus. „Praxis der Psychomotorik”, 3: 177–186.

Rokosz F., Laptad R. (1997). On the Learning and Teaching of Physical Skills. „JOPERD”, 68 (2): 5.

Sas-Nowosielski K. (2002a). Informacja werbalna w nauczaniu czynności ruchowych, „Kultura Fizyczna”, 9–10: 7.

Sas-Nowosielski K. (2002b). Sprawne komunikowanie się z zawodnikami – ważna umiejętność trenera. „Sport Wyczynowy”, 3–4/447–448: 49.

Sękowska Z. (1981). Tyflopedagogika. PWN, Warszawa: 75–76.

Swędzioł W. (2013a). Dekalog nauczyciela wspinaczki, w: P. Drożdż (red.), 100 porad Gór, t. 2, Wydawnictwo Góry Books, Kraków: 256.

Swędzioł W. (2013b). Wprowadzenie do wspinaczki i turystyki wspinaczkowej osób niewidzących. „Folia Turistica”, AWF Kraków, 29: 65.

Szmyd J. (2004). Józef Bańka o „naprawie” cywilizacji. „Res Humana”, 13–16.

Winiarski R. (1992). Psychologiczne podstawy wychowania do kultury fizycznej. Wybrane zagadnienia, w: J. Zdebski (red.), Psychologia wobec wychowania fizycznego. „Zeszyty Naukowe AWF Kraków”, 67: 51.