Obecnie promocję uznaje się za jeden z najważniejszych instrumentów marketingu. We współczesnym rozumieniu marketing obejmuje wszystkie obszary życia nie tylko gospodarczego, ale też społecznego, kulturalnego i politycznego. Kotler definiuje marketing jako „proces społeczny i zarządczy, dzięki któremu jednostki i grupy otrzymują to, czego potrzebują i pragną, poprzez tworzenie, oferowanie i wymianę z innymi jednostkami i grupami produktów posiadających wartość”1. Produkt, według niego, jest pojęciem bardzo szerokim – poznaniem potrzeb i życzeń rynków docelowych oraz zapewnieniem pożądanego poziomu zadowolenia w sposób efektywniejszy i  skuteczniejszy niż konkurenci, przy jednoczesnym zachowaniu lub podniesieniu dobrobytu konsumenta i społeczeństwa. Taka koncepcja marketingu odnosi się nie tylko do podmiotów rynkowych i potrzeb konsumenta, lecz zwraca także uwagę na interes publiczny, obejmując nim także instytucje i organizacje non-profit, rządy oraz jednostki terytorialne różnego szczebla. Tak więc każda organizacja powinna identyfikować i zaspokajać potrzeby konsumentów tak, aby przyczynić się również do dobra ogólnospołecznego. Zatem muszą być brane pod uwagę trzy zasadnicze aspekty: zysk działającej organizacji, zaspokojenie wymagań klientów oraz dbanie o interes publiczny. Ponieważ pojęcie marketingu zostało zastosowane z powodzeniem w praktycznie wszystkich dziedzinach gospodarczych i pozagospodarczych, konieczne stało się dookreślenie go w różnych sektorach działalności. Oprócz marketingu dóbr inwestycyjnych, dóbr konsumpcyjnych czy marketingu usług utworzony został także sektor zwany marketingiem terytorialnym lub marketingiem miejsca. Konkurencja, zawsze stymulująca marketing – który stał się koniecznością, kiedy podaż towarów zaczynała górować nad popytem (rynek konsumenta) – zaistniała także w dziedzinie kultur, regionów, miast i narodów. Tym sposobem marketing terytorialny jest kolejnym etapem  przenoszenia koncepcji zarządzania wypracowanych w sektorze prywatnym do sektora publicznego

Obecnie promocję uznaje się za jeden z najważniejszych instrumentów marketingu. We współczesnym rozumieniu marketing obejmuje wszystkie obszary życia nie tylko gospodarczego, ale też społecznego, kulturalnego i politycznego. Kotler definiuje marketing jako „proces społeczny i zarządczy, dzięki któremu jednostki i grupy otrzymują to, czego potrzebują i pragną, poprzez tworzenie, oferowanie i wymianę z innymi jednostkami i grupami produktów posiadających wartość”1. Produkt, według niego, jest pojęciem bardzo szerokim – poznaniem potrzeb i życzeń rynków docelowych oraz zapewnieniem pożądanego poziomu zadowolenia w sposób efektywniejszy i  skuteczniejszy niż konkurenci, przy jednoczesnym zachowaniu lub podniesieniu dobrobytu konsumenta i społeczeństwa. Taka koncepcja marketingu odnosi się nie tylko do podmiotów rynkowych i potrzeb konsumenta, lecz zwraca także uwagę na interes publiczny, obejmując nim także instytucje i organizacje non-profit, rządy oraz jednostki terytorialne różnego szczebla. Tak więc każda organizacja powinna identyfikować i zaspokajać potrzeby konsumentów tak, aby przyczynić się również do dobra ogólnospołecznego. Zatem muszą być brane pod uwagę trzy zasadnicze aspekty: zysk działającej organizacji, zaspokojenie wymagań klientów oraz dbanie o interes publiczny. Ponieważ pojęcie marketingu zostało zastosowane z powodzeniem w praktycznie wszystkich dziedzinach gospodarczych i pozagospodarczych, konieczne stało się dookreślenie go w różnych sektorach działalności. Oprócz marketingu dóbr inwestycyjnych, dóbr konsumpcyjnych czy marketingu usług utworzony został także sektor zwany marketingiem terytorialnym lub marketingiem miejsca. Konkurencja, zawsze stymulująca marketing – który stał się koniecznością, kiedy podaż towarów zaczynała górować nad popytem (rynek konsumenta) – zaistniała także w dziedzinie kultur, regionów, miast i narodów. Tym sposobem marketing terytorialny jest kolejnym etapem  przenoszenia koncepcji zarządzania wypracowanych w sektorze prywatnym do sektora publicznego