Wielu z nas w Wielkiej Brytanii patrzyło z zazdrością na to, jak Europa kontynentalna tradycyjnie wspiera kulturę. Francja, Niemcy i Włochy wskazywane były jako wzory krajów, gdzie sztuki piękne są hojnie finansowane przez państwo, na poziomie lokalnym bądź narodowym, dzięki milczącemu porozumieniu co do tego, że sztuka jest czymś godnym uwagi i stanowi zasadniczy składnik społeczeństwa obywatelskiego. Wydaje się jednak, że te zasady nie mają już zastosowania. Niektóre z niezręcznych pytań, jakie zadawano w Wielkiej Brytanii, co do tego, dlaczego w ogóle kultura powinna być finansowana, mogą stać się teraz aktualne w krajach europejskich. Dla celów tej konferencji może zatem okazać się interesujące, w jaki sposób debata o wsparciu dla kultury rozwijała się w Wielkiej Brytanii i jaki jest obecny stan rzeczy.

Wielu z nas w Wielkiej Brytanii patrzyło z zazdrością na to, jak Europa kontynentalna tradycyjnie wspiera kulturę. Francja, Niemcy i Włochy wskazywane były jako wzory krajów, gdzie sztuki piękne są hojnie finansowane przez państwo, na poziomie lokalnym bądź narodowym, dzięki milczącemu porozumieniu co do tego, że sztuka jest czymś godnym uwagi i stanowi zasadniczy składnik społeczeństwa obywatelskiego. Wydaje się jednak, że te zasady nie mają już zastosowania. Niektóre z niezręcznych pytań, jakie zadawano w Wielkiej Brytanii, co do tego, dlaczego w ogóle kultura powinna być finansowana, mogą stać się teraz aktualne w krajach europejskich. Dla celów tej konferencji może zatem okazać się interesujące, w jaki sposób debata o wsparciu dla kultury rozwijała się w Wielkiej Brytanii i jaki jest obecny stan rzeczy.