Ahmad S.M. 1995. A history of Arab-Islamic geography (9th–16th century A.d.). Amman.

al-Iṣṭakhrī = Goeje de M.J. (ed.). 1927. Bibliotheca Geographorum Arabicorum. Pars prima. Viae Regnorum. Descriptio ditionis moslemicae autore Abu Ishák al-Fárisí al-Istakhrí. [2nd edition]. Leiden.

Andersen H. 2017. On Slověne and the history of Slavic patrials. – Scando-Slavica 63.1: 3–42.

Barthold V.V. 1937. Preface. – Minorsky V. (ed.). Ḥudūd al-‘Ālam ‘The regions of the world’. A Persian geography 372 A.H.–982 A.d. [transl. from the Russian and expl. by V. Minorsky with the preface by V.V. Barthold (†1930)]. Oxford, London: 3–44.

Bejlis V.M. 1960. Pro nazvu Kyjeva v arabs’kyx heohrafiv X st. ta sproby jiji tlumačennja v istoryčnij literaturi. – Ukrajins'kyj istoryčnyj žurnal 1: 109–117.

DAI = Moravcsik Gy. (ed.). 2002. Constantine Porphyrogenitus. De administrando imperio. [= Dumbarton Oaks texts 1; new rev. ed.; Engl. transl. by R.J.H. Jenkins; vol. 1]. Wash­ington (D.C.).

Danylenko A. 2004. The name Rus’. In search of a new dimension. – Jahrbücher für Geschichte Osteuropas 52.1: 1–32.

Danylenko A. 2006. Slavica et Islamica. Ukrainian in Context. Munich.

Danylenko A. 2020. What can the Arab geographers deliver on Slavic historical phonology? – Slavonic and East European Review 98.1: 1–34.

Dubler C.E. 1953. Abū Ḥāmid el Granadino y su relación de viaje por tierras eurasiáticas. Madrid.

Frähn C.M. 1823. Ibn-Foszlan’s und anderer Araber Berichte über die Russen älterer Zeit. St. Petersburg.

Goeje de M.J. 1871. Die Istakhrī–Balkhī Frage. – Zeitschrift der Deutchen Morgenländischen Gesellschaft 25: 42–58.

Golb N., Pritsak O. (eds.). 1982. Khazarian Hebrew documents of the tenth century. Ithaca.

Hrbek I. 1954. Nový arabský pramen o východní a střední Evropě (Abū Ḥāmid al-Andalusī). – Československá ethnografie 2.2: 157–175.

Hrbek I. 1955. I. Abū Ḥāmid al-Andalusī und sein Werk “Mu‘rib”. – Archiv Orientální 23: 109–135.

Jaubert A. (ed.). 1836–1840. Géographie d’Édrisi traduite de l’arabe en français d’après deux manuscripts de la Bibliothèque du Roi et accompagnée de notes par P. Amédée Jaubert. [2 vols]. Paris.

Konovalova I.G. 2006. Al-Idrisi o stranax i narodax Vostočnoj Evropy. Moskva.

Kračkovskij I.Ju. 2004. Arabskaja geografičeskaja literatura. [reprint of the 1957 edition]. Moskva.

Kramers J.H. 1932. La question Balḫī–Iṣṭaḫrī–Ibn Ḥawḳal et l’Atlas de l’Islam. – Acta Ori­entalia 10: 9–30.

Kramers J.H. (ed.). 1938–1939. Opus geographicum auctore Inb Ḥauḳal. [= Bibliotheka ge­ographorum arabicorum 2; 2nd edition]. Leiden.

Laur. 1377 = Karskij E.F. (ed.). 1926. Lavrent'evskaja letopis’. [2nd edition]. Leningrad.

Lewicka-Rajewska U. 2004. Arabskie opisanie Słowian. Źródła do dziejów średniowiecznej kultury. Wrocław.

Lewicki T. 1938. La voie Kiev–Vladimir (Włodzimierz Wołyński), d’après le géographe arabe du XIIème siècle, al-Idrīsī. – Rocznik orjentalistyczny 13: 91–105.

Lewicki T. 1945. Polska i kraje sąsiednie w świetle “Księgi Rogera” geografa arabskiego z XII w. al-Idrīsī’ego. [part 1]. Kraków.

Lewicki T. 1951/1952. Ze studiów nad źródłami arabskimi. 1. Opis słowiańszczyzny w dziele podróżnika arabskiego Abū Hamida al-Andaluskiego. – Studia Antiqua 3: 136–154.

Lewicki T. 1954. Polska i kraje sąsiednie w świetle “Księgi Rogera” geografa arabskiego z XII w. al-Idrīsī’ego. [part 2]. Warszawa.

Lewicki T. 1956. Wstęp. – Lewicki T. (ed.). Źródła arabskie do dziejów słowiańszczyzny. [vol. 1]. Wrocław, Kraków: v–xvi.

Marquart J. 1903. Osteuropäische und ostasiatische Streifzüge. Leipzig.

Minorsky V. (ed.). 1937. Ḥudūd al-‘Ālam ‘The regions of the world’. A Persian geography 372 A.H. – 982 A.d. [transl. from the Russian and expl. by V. Minorsky with the preface by V.V. Barthold (†1930)]. Oxford, London.

Miquel A. 1973. La géographie humaine du monde musulman jusqu’au milieu du 11e siècle. [2nd edition]. Paris.

Nazarenko A.V. 2010. K sporam o proisxoždenii nazvanija Kieva, ili o važnosti istočnikovedenija dlja ètimilogii. – Bertolisi S., Salvatore R. (eds.). Forma formans. Studi in onore di Boris Uspenskij. [vol. 2]. Napoli: 85–99.

Novosel’cev A.P. 1965. Vostočnye istočniki o vostočnyx slavjanax i Rusi VI–IX vv. – Novosel’cev A.P. et al. Drevnee gosudarstvo i ego meždunarodnoe značenie. Moskva: 355–419.

Opus = Cerulli E. et al. (eds.). 1970–1984. Al-Idrīsī. Opus geographicum. [9 parts]. Naple, Rome.

Ostrowski D. (ed.). 2003. Pověst’ vremennykh lět: An interlinear collation and paradosis. [3 vols]. Cambridge (MA).

Pauliny J. 1999. Arabské správy o Slovanoch (9.–12. storočie). Bratislava.

PC = Cross S.H., Sherbowitz-Wetzor O.P. (eds.). 1953. The Russian primary chronicle. Lau­rentian text. Cambridge (MA).

Pritsak O. 1967. The name of the third kind of Rus and of their city. – Journal of the Royal Asiatic Society 99.1: 2–9.

Reinaud M. 1848. Géographie d’Aboulféda traduite de l’arabe en français et accompagnée de notes et d’éclaircissements par M. Reinaud. [vol. 1]. Paris.

Rospond S. 1968. Značenie drevnerusskoj onomastiki dlja istorii: k ètimilogii toponima Kiev. – Voprosy jazykoznanija 1: 103–110.

Rozen V., Kunik A. 1878. Izvestija al-Bekri i drugix avtorov o Rusi i slavjanax. [part 1]. St. Petersburg.

Schramm G. 2002. Altrußlands Anfang: historische Schlüsse aus Namen, Wörtern und Texten zum 9. und 10. Jahrhundert. Freiburg im Bresgau.

Seippel A. 1896–1928. Rerum Normannicarum Fontes Arabici e Libris quum Typis Expres­sis tum Manu Scriptis Collegit et Sumptibus Universitatis Osloensis Edidit Alexander Seippel. Oslo.

SJP = Karłowicz J., Kryński A., Niedźwiedzki W. 1902. Słownik języka polskiego. [vol. 2]. Warszawa.

Shevelov G.Y. 1964. A prehistory of Slavic. Heidelberg.

Shevelov G.Y. 1979. A historical phonology of the Ukrainian language. Heidelberg.

Smirnov P. 1928. Volz’kyj šljax i starodavni rusy. [= Zbirnyk istoryčno-filolohičnoho vid­dilu 75]. Kyjiv.

Strumiński B. 1996. Linguistic interrelations in Early Rus’. Northmen, Finns, and East Slavs (ninth to eleventh centuries). Edmonton, Toronto.

Stryžak O.S. (ed.). 1985. Etymolohičnyj slovnyk litopysnyx heohrafičnyx nazv Pivdennoji Rusi. Kyjiv.

Trubačev O.N. 2003. Etnogenez i kul’tura drevnejšix slavjan. Lingvističeskie issledovanija. Moskva.

Tuulio-Tallgren O.J. 1936. Du nouveau sur Idrīsī. Édition critique, traduction, études. Helsinki.

Tumanskij A.G. 1896–1897. Novootkrytyj persidskij geograf X stoletija i izvestija ego o slavjanax i russax. – Zapiski Vostočnogo otdelenija Imperatorskogo russkogo arxeologičeskogo obščestva 10: 121–137.

Wüstenfeld F. (ed.). 1869. Jacut’s geographisches Wörterbuch aus den Handschriften zu Berlin, St. Petersburg, Paris, London und Oxford (…). [vol. 4]. Leipzig.

Zaxoder B.N. 1962. Kaspijskij svod svedenij o Vostočnoj Evrope. [vol. 1: Gorgan i Povolž’e]. Moskva.

Zaxoder B.N. 1967. Kaspijskij svod svedenij o Vostočnoj Evrope. [vol. 2: Bulgary, mad’jary, narody Severa, pečenegi, rusy, slavjane]. Moskva.

Zimonyi I. 1990. The origins of the Volga Bulghars. [= Studia uralo-altaice 32]. Szeged.

Zimonyi I. 2016. Muslim sources on the Magyars in the second half of the 9th century. The Magyar chapter of the Jayhānī tradition. Leiden.