O kilku zapożyczonych zgrubieniach romańskich w języku polskim
Tworzenie form zgrubionych jest jednym z powszechnych procesów słowotwórczych. Zgrubienia są używane do nazwania desygnatu o większych rozmiarach bądź wyrażenia emocjonalnego (najczęściej negatywnego) stosunku mówiącego do przekazywanej treści. Przedstawione polskie wyrazy o zakończeniach -ard(a), -as i -on pochodzą od francuskich wyrazów z przyrostkami -ard (< germ. Hart), -asse (< łac. -aceu(a)m) i -on (< łac. -onem) uważanych niekiedy w języku-źródle za augmentativa. Także ich etymony, odziedziczone z łaciny lub zapożyczone z innych języków romańskich, były nacechowane stylistycznie, cecha ta zostaje jednak zneutralizowana w procesie zapożyczenia, najpierw do języka francuskiego (np. lampion, ballon od włoskich zgrubień lampione, pallone), a także z francuskiego do polskiego, np. brouillon > brulion, coquarde > kokarda.
 

About some borrowed Romance augmentatives in Polish
Creating augmentative forms is one of the common word-formation processes. Augmentatives are used for naming a referent of a larger size or to express an emotional (mostly negative) attitude of the speaker to the referred content. Presented Polish words, ended in -ard(a), -as and -on, come from French words with suffixes -ard (< germ. Hart), -asse (< lat. -aceu(a)m) and -on (< lat. -onem), sometimes considered in the source-language as augmentatives. Their etymons, inherited from Latin or borrowed from other Romance languages, were stylistically marked too, but this mark becomes neutralized during the borrowing process, firstly to French (e.g. lampion, ballon from Italian augmentatives lampione, pallone), but also from French to Polish, e.g. brouillon > brulion, coquarde > kokarda.