Pierwsze tłumaczenie hiszpańskiego arcydzieła Lazarillo de Tormes pojawiło się w Polsce późno, bo dopiero w 1923 roku, czyli ponad trzy i pół wieku po najwsześniejszej, zachowanej do dzisiaj edycji z roku 1554. Maurycy Mann, podejmując się przekładu Łazika z Tormesu, zdaje się, nie docenił bogactwa powieści. W artykule przyjrzymy się szczegółowo, w jaki sposób głód prześladujący głównego bohatera wpływa na jego percepcję czasu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich konstrukcji syntaktycznych, leksykalnych, fonetycznych autorowi udało się oddać atmosferę nieznośnego wydłużenia czasu. Właśnie te zabiegi, między innymi, staną się wyzwaniem dla tłumacza polskiej wersji powieści.

The first translation of Spanish masterpiece Lazarillo de Tormes appeared in Poland belatedly, in 1923, i.e. over 350 years after the earliest known edition from 1554. It seems that Maurycy Mann udertaking the translation of Łazik z Tormesu did not fully comprehend the complexity of the novel. The article takes a closer look at the way the hunger haunting the main character affects his perception of time. Making use of specific syntaxical, lexical and phonetic constructions the author succeeded in creating the atmosphere of acute prolongation of time. Those, among others, will become challenge for the translator of Polish version of the novel.