Determinując powstanie tradycyjnej siatki ulic i placów, współczesny kwartał zabudowy mieszkaniowej stał się substytutem i zarazem odpowiednikiem historycznie ukształtowanego kwartału zabudowy miejskiej, przejmując jego miastotwórcze znaczenie w budowaniu przestrzeni dzisiejszych wnętrz urbanistycznych. Przywrócenie zróżnicowanych form zabudowy kwartałowej pozwala odstąpić od rozpowszechnionych w XX wieku planistycznych doktryn, wywodzących się z nurtów modernizmu, które dążąc do dekoncentracji struktur miejskich, doprowadziły ostatecznie do utraty istoty pojmowania przestrzeni miasta. W artykule przybliżono kwestie związane z powrotem do idei kwartału zabudowy mieszkaniowej, dzięki której możliwa staje się restytucja tradycyjnie pojmowanych przestrzeni miejskich wnętrz, tj. ulicy, placu, dziedzińca, podwórza miejskiego, skweru czy parku.

While determining the formation of a traditional grid of streets and squares, a modern residential quarter development has become a substitute and also an equivalent of historically shaped urban quarter by adopting its city-forming significance in constructing the space of modern urban interiors. Restoration of diverse forms of a quarter development allows for the departure from the planning doctrines widespread in the twentieth century, derived from the Modernist trends which, aiming at deconcentration of urban structures, eventually led to a loss of the essence of understanding urban space. The article offers an insight into the issues related to the return to the idea of a residential quarter development owning to which the revival of traditionally regarded spaces of urban interiors becomes possible, i.e. a street, square, courtyard, urban backyard, square or a park.