Sztuka ciała jako teologia nagości i abjectu, czyli o wpływie diagnoz Giorgia Agambena na refleksję o sztuce współczesnej
Wybierz format
RIS BIB ENDNOTESztuka ciała jako teologia nagości i abjectu, czyli o wpływie diagnoz Giorgia Agambena na refleksję o sztuce współczesnej
Data publikacji: 05.06.2012
Przegląd Kulturoznawczy, 2011, Numer 2 (10) , s. 102-113
https://doi.org/10.4467/20843860PK.12.009.0368Autorzy
Sztuka ciała jako teologia nagości i abjectu, czyli o wpływie diagnoz Giorgia Agambena na refleksję o sztuce współczesnej
FRAGMENT
Choć sam Agamben stosunkowo rzadko uprawia krytykę artystyczną lub bezpośrednio odnosi się do kwestii związanych ze sztuką – wyjątek stanowi wydane w 1970 roku studium The Man Without Content – to jego refleksje filozoficzne pozostają niezwykle atrakcyjne także dla współczesnej estetyki. Co jednak ciekawe, jeśliby zrekonstruować stosunek Giorgio Agambena do sztuki najnowszej, to z pewnością nie jest on jej egzegetą, ale raczej uszczypliwym komentatorem, o czym wspomina między innymi Katarzyna Bojarska w tekście Agamben:br> między sztuką a estetyką. Zdaniem Agambena bowiem sztuka współczesna zatraca swoją konstytuującą cechę – czystą potencjalność tworzenia, Arystotelesowską poiesis, rozumianą jako umiejętność powoływania rzeczy do bytu z otchłani nicości. Za pomocą takiej sztuki człowiek otwiera się na świat i urzeczywistnia swoje człowieczeństwo. Tym samym sztuka byłaby tutaj Bourdierowską dystynkcją, która warunkuje stawanie się człowiekiem, odróżniałaby człowieka jako istotę polityczną (bios) od człowieka jako istoty biologicznej, zwierzęcej (dzoé). Sztuka więc de facto stwarza człowieka, będąc zarówno „darem jego źródłowej przestrzeni, architektoniką par excellence”, jak i „środkiem, za pomocą którego otwiera się on na cele umieszczone poza tym, co obecne, poza tym, co mu dane”.
Agamben G., Homo sacer. Suwerenna władza i nagie życie, przeł. Mateusz Salwa, Prószyński i S-ka, Warszawa 2008
Agamben G,, Nagość, przeł. Krzysztof Żaboklicki, Wyd. W.A.B., Warszawa 2010
Agamben G., Profanacje, przeł. Mateusz Kwaterko, PIW, Warszawa 2006
Agamben G., The Man Without Content, przeł. Georgia Albert, Stanford University Press, Stanford 1999
Bojarska K., Agamben: między sztuką a estetyką [w:] Agamben. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2010
Clair J., De Immundo. Apofatyczność i apokatastaza w dzisiejszej sztuce, przeł. Maryna Ochab, Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2007
Clair J., Kryzys muzeów, przeł. Stanisław Kasprzysiak, Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2009
Colebrook C., Agamben: estetyka, potencjalność i życie, przeł. Julian Kutyła [w:] Agamben. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2010
Dziamski G,, Sztuka po końcu sztuki. Sztuka początku XXI wieku, Galeria Miejska „Arsenał”, Poznań 2009
Eliade M., Sacrum a profanum, przeł. Bogdan Baran, Wyd. Aletheia, Warszawa 2008
Giżycki M., Koniec i co dalej? Szkice o postmodernizmie, sztuce współczesnej i końcu wieku, Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2001
Kristeva J., Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie, przeł. Maciej Falski, Wyd. UJ, Kraków 2008
Kuspit D., Koniec Sztuki, przeł. Janusz Borowski, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Gdańsk 2006
Kwaśniewska M., Od wstrętu do sublimacji. Teatr Krzysztofa Warlikowskiego w świetle teorii Julii Kristevej, Wyd. UJ, Kraków 2009
Nadolna A., Ambiwalentne jest chic – ujęcie strategii przemysłu mody końca lat dziewięćdziesiątych w kontekście heterologii Georges'a Bataille'a [w:] M. Kamińska, A. Horowski (red.) Erotyzm, groza, okrucieństwo – dominanty współczesnej kultury, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań 2008
Steihaug J. O., Abject/Informe/Trauma. Discourses on the Body in American Art of the 90 [online], tłum. autorki, Institute for Research and within International Contemporary Art (dostępny w Internecie: http://www.forart.no/index.phpoption=com_iarticles&Itemid=22&year=1&author=Jon-Ove+Steihaug)
Wieczorek A., Kultura ucieleśniona. Wprowadzenie [w:] Kultura współczesna nr 1 (59)/2009, NCK, Warszawa 2009
Biblia Tysiąclecia, wyd. Pallotinum, Poznań 2003
Informacje: Przegląd Kulturoznawczy, 2011, Numer 2 (10) , s. 102-113
Typ artykułu: Inne o charakterze niecytowalnym
Tytuły:
Sztuka ciała jako teologia nagości i abjectu, czyli o wpływie diagnoz Giorgia Agambena na refleksję o sztuce współczesnej
Publikacja: 05.06.2012
Status artykułu: Otwarte
Licencja: Żadna
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 2133
Liczba pobrań: 3386
Sztuka ciała jako teologia nagości i abjectu, czyli o wpływie diagnoz Giorgia Agambena na refleksję o sztuce współczesnej
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTE