Opłakana Koronacja Marii Włodzimierza Tetmajera w kościele katedralnym w Sosnowcu
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEOpłakana Koronacja Marii Włodzimierza Tetmajera w kościele katedralnym w Sosnowcu
Wybierz format
RIS BIB ENDNOTEData publikacji: 09.12.2024
Modus. Prace z historii sztuki, 2024, Tom 24, s. 81-96
https://doi.org/10.4467/25453882MOD.24.007.20664Autorzy
Opłakana Koronacja Marii Włodzimierza Tetmajera w kościele katedralnym w Sosnowcu
Tekst prezentuje istotne i jak dotąd niedostrzeżone treści programu ikonograficznego młodopolskiej dekoracji malarskiej, autorstwa krakowskich malarzy Włodzimierza Tetmajera i Henryka Uziembły w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii w Sosnowcu. Malowidła powstały w głównym mieście Zagłębia Śląsko-Dąbrowskiego, w burzliwych latach 1904‒1906. Interpretacja elementów składowych programu wskazuje, że przedstawiona w centrum kościoła koronacja Marii odbiega od odwiecznych i jednoznacznych ujęć. Analiza ikonografii ujawniła, że wedle Tetmajera – autora koncepcji, jest to koronacja niemożliwa do przeprowadzenia, niespełniona, bo nieaktualna, w zakresie godności Matki Bożej – Królowej Polski. Jest tak, albowiem Polska, umarła Matka – Ojczyzna swego ludu leży w grobie, w którym przed Wniebowzięciem spoczywała też Matka Boża. Potwierdza to analiza ikonografii i wymowy obrazu Wniebowzięcie Marii w ołtarzu głównym. Zasugerowano w nim subtelnie, ale jednoznacznie, że grób nie jest pusty. Stan ten wywołuje rozpacz, żal, wzburzenie pośród uczestników zatrzymanej, bo niemożliwej do przeprowadzenia ceremonii koronacyjnej w niebiosach, jak i u części aniołów towarzyszących wstępującej do nich Matce Bożej. U stóp boskiego tronu wszyscy oni czekają na sprawiedliwość i miłosierdzie. Ich argumentem, a zarazem podstawą owych błagań jest odwieczna wierność Polski i Polaków chrześcijaństwu, Kościołowi i Matce Bożej, przedstawiona w scenach historycznych na ścianach kościoła, takich jak chrzest Polski, chrzest Litwy, śluby lwowskie Jana Kazimierza i pokłon królów Polski składany Matce Boskiej z Dzieciątkiem.
Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, teczka 101 (Henryka Uziembły).
Dużyk J., „Sława Panie Włodzimierzu”. Opowieść o Włodzimierzu Tetmajerze, wyd. 2, Kraków 1998.
Fournée J., Himmelfahrt Mariens, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, Hrsg. E. Kirschbaum, Bd. II, Freiburg im Breisgau 1970, szp. 277.
Marek M., O wystawie i twórczości Włodzimierza Tetmajera, [w:] M. Marek, P. Hapanowicz, Włodzimierz Tetmajer. Siła barw i temperamentu, katalog wystawy w Muzeum Krakowie, Kraków 2023.
Nowobilski J., Sakralne malarstwo ścienne Włodzimierza Tetmajera, Kraków 1994, s. 41–58.
Nowobilski J., Włodzimierz Tetmajer, Kraków 1998.
Olszewski A.K., Karol Kozłowski, [w:] Polski słownik biograficzny, t. XV/1, 1968–1969.
Pośpiechowa L., Twórczość literacka Włodzimierza Tetmajera, Wrocław 1974.
Ryszka C., Matka kościołów Diecezji Sosnowieckiej. Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sosnowcu, Sosnowiec 2000.
Sawicka-Oleksy D., Polichromia Włodzimierza Tetmajera i Henryka Uziembły w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sosnowcu, [w:] Z dziejów sztuki Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego, red. E. Chojecka, „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach”, 494, 1982, s. 161–167.
Tetmajer W., Marsz Skrzyneckiego, Kraków 1915.
Wiśniewski J., Diecezja Częstochowska. Opis historyczny kościołów i zabytków w dekanatach będzińskim, dąbrowskim, sączowskim, zawierckim, i żarneckim oraz parafji Olsztyn, Marjówka 1936, s. 381–388.
<https://teatrnn.pl/leksykon/artykuly/karol-kozlowski-18471902/> (stan na 12 I 2024).
Informacje: Modus. Prace z historii sztuki, 2024, Tom 24, s. 81-96
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
plac Jana Matejki 13, Kraków, Polska
Publikacja: 09.12.2024
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 57
Liczba pobrań: 47