Autor w swoim artykule omawia przyczyny zawarcia przez państwa centralne w lutym i marcu 1918 r. traktatów pokojowych z Ukrainą i Rosją. Artykuł omawia cele wojenne państw centralnych, a zwłaszcza Niemiec, oraz Austro-Węgier, zaś w latach 1917-1918 ich sytuację oraz sytuację Rosji.  Charakteryzuje przyczyny, które doprowadziły poszczególne państwa do stołu rokowań w Brześciu, a także przedstawia cele, jakie państwa te usiłowały osiągnąć w wyniku rozmów pokojowych. Obszerną część artykułu stanowi opis rozmów z rządem Ukraińskiej Republiki Ludowej, charakterystyka zawartego z Ukrainą 9 II 1918 r. układu pokojowego i jego znaczenie. Miał on ogromne następstwa, bowiem w jego wyniku doszło do zerwania koncepcji tzw. rozwiązania austro-polskiego i zdecydowanego obrócenia się Polaków przeciwko monarchii habsburskiej i Ukraińcom. Z drugiej strony Austro-Węgrom nie udało się uzyskać z tej strony zaopatrzenia, zboża i surowców; układ przewidywał, iż Ukraina dostarczył 1 mln ton zboża i szereg innych surowców. Nie mogła się z tego wywiązać, bo ich nie posiadała. Niemniej jednak był to pierwszy traktat międzynarodowy, którego sygnatariuszem była Ukraina, i stąd jego ogromne znaczenie, stanowił bowiem międzynarodowe uznanie Ukrainy. W miesiąc później, 3 III 1918 r., został podpisany układ pokojowy z Rosją Radziecką, który stanowił potwierdzenie klęski Rosji w I wojnie światowej, lecz ta nie była w stanie prowadzić dalej wojny i musiała go podpisać. Rząd radziecki podpisywał traktat pokojowy ze świadomością, że przy pierwszej nadarzającej się okazji zerwie go i uczynił to zaraz po kapitulacji Niemiec 11 XI 1918 r. Autor artykułu przedstawił treść tego układu, następne po nim układy radziecko-niemieckie z 1918 r., oraz jego konsekwencje, w tym szczegóły układów z Turcją, w wyniku których z jednej strony Turcja usiłowała stać się przysłowiowym „mocarstwem regionalnym” na Kaukazie, a z drugiej weszły do Gruzji wojska niemieckie.

W listopadzie 1918 r. oba te układy przestały obowiązywać, wobec kapitulacji państw centralnych. Niemniej jednak odegrały istotną rolę w kształtowaniu oblicza Europy Środkowo-Wschodniej po I wojnie światowej.

In his article, the author discusses the reasons for the conclusion of peace treaties by the Central Powers with the Ukraine and Russia in February and March 1918. The article analyses the war goals of the Central Powers, especially Germany, and Austria-Hungary. It also depicts the situation of Russia and the Central Powers in the years 1917-1918. Furthermore, it describes the reasons that led individual countries to the Brest negotiating table, and presents the goals that these countries tried to achieve as the result of peace talks. An extensive part of the article constitutes a description of talks with the government of the Ukrainian People's Republic, a description of the peace agreement concluded with the Ukraine on February 9, 1918 and its significance. It led to far-reaching consequences as it resulted in breaking the concept of the so-called the Austro-Polish solution and in the decisive turn of Poles against the Habsburg monarchy and the Ukrainians. On the other hand, Austria-Hungary failed to obtain supplies, grain and raw materials granted by  this agreement. The Ukraine was to supply 1 million tons of grain and a number of other resources. It was not viable as the country did not possess them. Nevertheless, it was the first international treaty to which the Ukraine was a signatory, and hence its great importance. It constituted international recognition of the Ukraine. A month later, on March 3, 1918, a peace treaty was signed with Soviet Russia. That was a confirmation of Russia's defeat in World War I. The country was unable to continue the war and had to sign it. The Soviet government signed a peace treaty knowing that they would break it at the first opportunity and did so immediately after the surrender of Germany on November 11, 1918. The author of the article presented the content of this treaty, the subsequent Soviet-German agreements of 1918 and their consequences - including details of the agreements with Turkey, as a result of which, on the one hand, Turkey tried to become the proverbial "regional power" in the Caucasus, and on the other, German troops entered Georgia.