Kiedy gabinet staje się kinem a sesja seansem. Obraz psychoterapii jako sposobu pomagania na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEKiedy gabinet staje się kinem a sesja seansem. Obraz psychoterapii jako sposobu pomagania na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham
Data publikacji: 10.05.2017
Homo et Societas, 2017, Nr 2/2017, s. 94 - 105
Autorzy
Kiedy gabinet staje się kinem a sesja seansem. Obraz psychoterapii jako sposobu pomagania na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham
Psychoterapia jest przedmiotem zainteresowania sztuki filmowej od dawna. Pierwsza część niniejszego artykułu przedstawia rozważania dotyczące sposobów pokazywania psychoterapii w filmach. W znacznej ich części psychoterapia pokazywana jest w sposób uproszczony, pełny stereotypów oraz daleki od realnych faktów. Może to skutkować wykształceniem się u widzów nierzeczywistego obrazu psychoterapii, a nawet doprowadzić do jej stygmatyzacji. Druga część stanowi analizę filmu Pawła Łozińskiego Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham w kontekście zarówno zastosowanych technik terapii systemowych jak i sposobu przedstawienia relacji terapeutycznej. Film pokazuje psychoterapię w sposób realistyczny, tym samym może spełnić istotną funkcję w oswajaniu widzów z tą specyficzną formą pomocy psychologicznej.
1. Adamczyk W., Kino uczy, wychowuje, uwodzi. Psychologiczny model percepcji dzieła sztuki filmowej, „Kultura i Historia” 2005/9, s. 87–88.
2. Aurebach E., Encyklopedia PWN, http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/mimesis;3941598.html, dostęp: 12.03.2017.
3. Barker P., Metafory w psychoterapii, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000.
4. Chrząstowski S., Nie tylko schemat: praktyka systemowej terapii rodzin, Wydawnictwo Paradygmat, Warszawa2014.
5. De Barbaro D., Józefik B., Drożdzowicz L., Terapia rodzina w zaburzeniach osobowosci: wątpliwosci i możliwosci. „Psychoterapia” 2008/144, s. 5–16.
6. De Barbaro B., red., Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny, Collegium Medicum UJ, Kraków 1994.
7. Dziwota E., Porębska A., Próchnicki M., Drapała B., Gaj M., Olajossy M., Czyżby „courtesy stigma”? Problem stygmatyzacji psychiatrii, psychiatrów i psychoterapeutów, „Curr. Prob. Psychiatry” 2015/16, s. 158–164.
8. Feltham C., red., Psychoterapia i poradnictwo, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot 2013.
9. Freyberger H., Schneider W., Stieglitz R.-D., Bilkiewicz A., red., Kompendium psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005.
10. Goldenberg H., Goldenberg I., Terapia rodzin, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2006.
11. Grzesiuk L., red., Teoria. Podręcznik akademicki, Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury, Warszawa 2005.
12. Józefik B., Psychoterapia jako dyskurs kulturowy, „Psychiatria Polska” 2011/5, s. 737–748.
13. Kondrat A., Mariola Wereszka, Psychoterapia to moja partia polityczna. „Studia z Historii Filozofii” 2016/7, s. 263–267.
14. Kujawska-Lis E., Kujawski-Lis A., (2014). Bez tajemnic: terapeutyczna wartość seriali na przykładzie pierwszego polskiego serialu o psychoterapii, [w:] A. Krawczyk-Łaskarzewska, A. Naruszewicz-Duchlińska, P. Przytuła, red., Seriale w kontekście kulturowym: gatunki, konwergencja, recepcja, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2014, s. 146–164.
15. Lesoeurs G., Les maladies en représentation, „Les Tribunes de la santé” 2006/2, s. 31–37.
16. Orchowski L.M., Spickard B.A., McNamara J.R., Cinema and the Valuing of Psychotherapy: Implications for Clinical Practice. „Professional Psychology: Research and Practice” 2006/37, s. 506–512.
17. Prochaska J.O., Norcross J.C., Systemy psychoterapeutyczne: analiza transteoretyczna, Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 2006.
18. Schneider I., Cinema and Psychotherapy, [w:] I. Schneider, Encyclopedia of Psychotherapy, Elsevier Science & Technology, Washington DC 2002.
19. Sontag S., Choroba jako metafora: AIDS i jego metafory, Wydawnictwo Karak- ter, Kraków 2016.
20. Szczukiewicz P., Pomoc psychologiczna czy psychoterapia? „Remedium” 2003/1, s. 14–15.
21. Tryjarska B., Terapia rodzinna, [w:] L. Grzesiuk, red., Psychoterapia: szkoły, zjawiska, techniki i specyficzne problemy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 245–294.
22. Zarifian E., La psychiatrie et le cinéma, une image en miroir, „Les Tribunes de la santé 2006/2, s. 39–45.
23. Zdrowie psychiczne Polaków, BS/132/2012, cbos.pl, dostęp: 22.03.2017.
Informacje: Homo et Societas, 2017, Nr 2/2017, s. 94 - 105
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Kiedy gabinet staje się kinem a sesja seansem. Obraz psychoterapii jako sposobu pomagania na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham
When the cabinet tours into the cinema and the session into the seance. The image of the psychotherapy as a way of helping presented in a Paweł Łoziński’s film You have no idea, how much I love you
Uniwersytet Warszawski, ul. Krakowskie Przedmieście 30, 00-927 Warszawa, Polska
Publikacja: 10.05.2017
Status artykułu: Otwarte
Licencja: Żadna
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 423
Liczba pobrań: 1100