Nadia Majewicz
Homo et Societas, Nr 2/2017, 2017, s. 94-105
Psychoterapia jest przedmiotem zainteresowania sztuki filmowej od dawna. Pierwsza część niniejszego artykułu przedstawia rozważania dotyczące sposobów pokazywania psychoterapii w filmach. W znacznej ich części psychoterapia pokazywana jest w sposób uproszczony, pełny stereotypów oraz daleki od realnych faktów. Może to skutkować wykształceniem się u widzów nierzeczywistego obrazu psychoterapii, a nawet doprowadzić do jej stygmatyzacji. Druga część stanowi analizę filmu Pawła Łozińskiego Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham w kontekście zarówno zastosowanych technik terapii systemowych jak i sposobu przedstawienia relacji terapeutycznej. Film pokazuje psychoterapię w sposób realistyczny, tym samym może spełnić istotną funkcję w oswajaniu widzów z tą specyficzną formą pomocy psychologicznej.