Gabriela Gavril-Antonesei
Romanica Cracoviensia, Numéro spécial (2), Tom 23 (2023), s. 175-181
https://doi.org/10.4467/20843917RC.23.018.18512Gabriela Gavril-Antonesei
Romanica Cracoviensia, Tom 15, Numer 2, Tom 15 (2015), s. 91-99
https://doi.org/10.4467/20843917RC.15.007.4004Gabriela Gavril-Antonesei
Romanica Cracoviensia, Tom 12, Numer 4, Tom 12 (2012), s. 291-299
https://doi.org/10.4467/20843917RC.12.020.0737Autorka tego artykułu postawiła sobie zadanie omówienia pewnych aspektów recepcji prozy trzech rumuńskich pisarzy o żydowskich korzeniach: Iona Călugăru, Isaca Peltza i Ury’ego Benadora. Uważa, że aby rozumieć i analizować „marginalność” literatury pisanej przez rumuńskich pisarzy pochodzenia żydowskiego, trzeba zakwestionować model literatury narodowej oraz rolę rumuńskiego kontekstu historycznego, politycznego i ideologicznego w konstytuowaniu się literackiego kanonu. Autorka podkreśla fakt, że dzieła rumuńskich pisarzy o żydowskich korzeniach – mimo wartości literackiej – pozostają jeszcze „literaturą niewidzialną”. Temat został ujęty w perspektywie, jaką daje amerykański „nowy historyzm” i krytyka postkolonialna.
Gabriela Gavril-Antonesei
Studia Środkowoeuropejskie i Bałkanistyczne, Tom XXIV, 2016, s. 59-76
https://doi.org/10.4467/2543733XSSB.16.005.6247