Przygotowywane przez wiele lat zapisy ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie miały umocnić prawa obywateli, stworzyć podstawy do budowania prawdziwie demokratycznego, obywatelskiego społeczeństwa, poprzez nałożenie na samorządy obowiązku współpracy z lokalną społecznością. Ustawa miała stworzyć warunki do twórczego dialogu między organizacjami pozarządowymi a przedstawicielami władz lokalnych, dialogu oczekiwanego przez lokalne społeczności, niechętnie realizowanego przez samorządy, nawet w chwili, kiedy obowiązują już w pełni, mniej lub bardziej trafnie sformułowane, zapisy ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie. Wynika to – z jednej strony – z niezrozumienia podstawowej misji samorządu przez stojących na jego czele polityków, z drugiej – z niechęci do dzielenia się władzą, pozbywania się prawa do podejmowania autorytarnych decyzji.

Przygotowywane przez wiele lat zapisy ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie miały umocnić prawa obywateli, stworzyć podstawy do budowania prawdziwie demokratycznego, obywatelskiego społeczeństwa, poprzez nałożenie na samorządy obowiązku współpracy z lokalną społecznością. Ustawa miała stworzyć warunki do twórczego dialogu między organizacjami pozarządowymi a przedstawicielami władz lokalnych, dialogu oczekiwanego przez lokalne społeczności, niechętnie realizowanego przez samorządy, nawet w chwili, kiedy obowiązują już w pełni, mniej lub bardziej trafnie sformułowane, zapisy ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie. Wynika to – z jednej strony – z niezrozumienia podstawowej misji samorządu przez stojących na jego czele polityków, z drugiej – z niechęci do dzielenia się władzą, pozbywania się prawa do podejmowania autorytarnych decyzji.