Artykuł podejmuje tematykę niefikcjonalnych doświadczeń rzeczywistości wirtualnej, których twórcy wyznaczają dla odbiorcy rolę uczestnika spotkania (encounter). W pierwszej części artykułu przedstawione zostają wybrane głosy krytycznej dyskusji toczącej się wokół humanitarnego VR (humanitarian VR) – gatunku, w którym szczególnie często pozycjonuje się odbiorcę w ten właśnie sposób. Przywołane zostają koncepcje toksycznej empatii (toxic empathy) Lisy Nakamury, niewłaściwego/ nieodpowiedniego dystansu (improper distance) Kate Nash oraz syntetycznego widzenia (synthetic vision) Jihoona Kima. Rekapitulacja tekstów przynoszących krytyczne ujęcia humanitarnego VR wyznacza kontekst dla prezentacji wirtualnego doświadczenia The Choice VR, któremu poświęcona jest druga część artykułu