Współczesne miasta są w stanie ciągłych przeobrażeń, które znakomita część światowej, w tym polskiej literatury, rozpatruje w kontekście koncepcji gentryfikacji Glass. Jednym z jej nowszych rozwinięć jest koncepcja gentryfikacji turystycznej zaproponowana przez Gothama w 2005 r. Ujęcie to dobrze interpretuje dzisiejsze miasta, w których, jak zauważają Hoffman i in. (2003), turystyka urosła do rangi miejskiej strategii rozwoju gospodarczego. Obserwowane coraz częściej skutki rozwoju turystyki miejskiej wywołały w ostatnich latach szeroką debatę, w której gentryfikacja turystyczna staje się konstytutywnym elementem. niewystarczająca obecność tematyki gentryfikacji turystycznej w polskim piśmiennictwie, zwłaszcza z zakresu turystyki miejskiej, była inspiracją do podjęcia badań w tym kierunku. Celem opracowania jest przedstawienie koncepcji gentryfikacji turystycznej Gothama (2005), jej ewolucji i aktualnego rozumienia. zasadniczą metodą jest przegląd, głównie anglojęzycznej, literatury przedmiotu oraz krytyczna jej analiza. Wnioski pokazują, że koncepcja ta rozwija się wraz z przeobrażeniami turystyki i miast. Stopniowo rysują się też różnice w ujmowaniu zjawiska pomiędzy stanowiskami z perspektywy studiów miejskich i studiów nad turystyką. Gentryfikacja turystyczna staje się istotnym wyzwaniem dla XXI-wiecznego miasta. należy ją postrzegać jako równoczesny ekonomiczny, fizyczny, społeczny i kulturowy wpływ wywierany przez rozwój turystyki i sprzyjających jej procesów rewitalizacji (uruchamianych przez siły rynku i działania władz), nierozłącznie związany z wyparciem mieszkańców powodowanym przez działalność turystyczną i aktywnością turystów. Jego skutkiem jest przekształcenie miejskiej przestrzeni społecznej w przestrzeń konsumpcji turystyczno-rozrywkowej. W skrajnych przypadkach gentryfikacja turystyczna może mieć formę totalną – zbiorowego wyparcia i zastąpienia mieszkańców czasowymi użytkownikami miejskiej przestrzeni, niespotykanego w klasycznych procesach gentryfikacji. 

 

 

Abstract