In 1851, Britain lost probably one of the greatest painters of all time: Joseph Mallord William Turner died, whose paintings can instantly be recognised and remain to this day the treasure of nineteenth-century impressionism. The collection of his paintings, now held at the Tate Britain and in the Ashmolean Museum of the University of Oxford, was put together at the time, patiently catalogued and arranged with extreme care through the work of one man: John Ruskin, university teacher, art critic, would-be geologist, and temporary executor of Turner’s will. This example may sound completely outdated, and yet I would like to suggest that it encapsulates many issues that need addressing in relation to university heritage today. For this is a story where conservation and the sense of a legacy was crucial, and where the links between university and general access to knowledge had to be firmly established and reinforced both by individuals and by institutions. Without Ruskin and Oxford University and the many schemes developed to properly house the collections of paintings and the numerous drawings of the artist, Turner’s oeuvre would probably have been sold and scattered throughout the country or even the world.
 

Roland Recht w swej książce Penser le patrimoine podkreśla, że w czasach kryzysu symboliczne oddziaływanie dzieł sztuki musi ulec koniecznym przemianom. Artykuł wskazuje, że muzea uniwersyteckie również muszą wziąć pod uwagę proces przemian. We Francji problem ten jest nawet bardziej istotny, ponieważ wiele instytucji nauczania, w tym same uniwersytety, stawiają sobie pytania dotyczące swej przyszłości i debatują nad kluczowymi decyzjami w sferze edukacji, nauki i kultury. W Tuluzie w Muzeum Historii Naturalnej zdecydowano się na otwarcie drzwi dla szerokiej publiczności oraz na prowadzenie dialogu z widzami, jednocześnie próbując zachować swą specyfi kę kulturalną i historyczne ogniwa łączące to muzeum z Uniwersytetem Paula Sabatier. Biorąc pod uwagę lokalną historię i doświadczenia ze współpracy pomiędzy naukowcami i różnego rodzaju instytucjami, artykuł mój ukierunkowałem na bardziej ogólne zagadnienia dotyczące uniwersytetów i ich wkładu kulturalnego. W szczególności analizuję różne możliwości współtworzenia przez naukę i kulturę nowych koncepcji wzmocnienia dziedzictwa uniwersytetów i nauki.