Osoby niepełnosprawne są wśród nas i chciałyby funkcjonować na równi ze wszystkimi. Państwo powinno zapewniać pełną realizację wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich osób niepełnosprawnych1, w tym również g/Głuchych. Zapewnia to między innymi Ustawa o języku migowym i innych środkach komunikowania się z 19 sierpnia 2011r.2, dzięki której osoby niesłyszące powinny mieć ułatwiony kontakt z urzędnikami. Poszerzeniem zapisów Ustawy jest Program Rządowy DOSTĘPNOŚĆ PLUS. Jego celem jest zapewnienie swobodnego dostępu do dóbr, usług oraz możliwości udziału w życiu społecznym i publicznym osób o szczególnych potrzebach3. Zakłada on poprawę m.in. dostępności architektonicznej, cyfrowej, edukacyjnej i organizacyjnej. Należy jednak zadać pytanie: Czy zapisy ustawowe i programowe są realizowane w rzeczywistości i w jakim zakresie? W niniejszym artykule opisano, jak poszczególne placówki administracji publicznej (banki, policja, pogotowie ratunkowe, straż pożarna, urząd miasta, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, szkoły publiczne) realizują Ustawę o języku migowym i innych środkach komunikacji. Z ostatniej części artykułu pt. „Zderzenie z rzeczywistością” można dowiedzieć się, jak naprawdę wygląda sytuacja osób niesłyszących, którzy z różnych przyczyn korzystają z placówek administracji publicznej oraz jak funkcjonują wybrane instytucje publiczne mając na uwadze dobro osób g/Głuchych.

People with disabilities are among us and would like to function equally with everyone else. The state should guarantee the full realization of all human rights and fundamental freedom of all disabled people,4 including the deaf. This is ensured by the Act on Sign Language and Other Means of Communication adopted on August 19, 2011,5 thanks to which deaf people should have an easy contact with officials. The Government Program AVAILABILITY PLUS is an extension of the provisions of the Act. Its purpose is to provide free access to goods, services and the possibility of participation in social and public life for people with special needs.6 It assumes the improvement of- among others- architectural, digital, communication and organizational accessibility. However, the question should be asked: Are statutory and program provisions actually implemented? If yes, then to what extent? This article describes how individual public institutions (banks, police, emergency, fire brigade, city hall, social security institution, public schools) implement the Act on Sign language and other means of communication. From the last part of the article entitled „Collision with reality”, you can find out what is the real situation of deaf who use public administration facilities (for various reasons), and how selected public institutions function keeping in mind the good of deaf people.