Krzysztof Biedrzycki

FRAGMENT
Nowe książki, które właśnie się ukazały, pozwalają na doczytanie Błońskiego. Wydawało się, że znamy go już wystarczająco dobrze, że wszystko przeczytaliśmy. Tymczasem wydobywane są na światło dzienne teksty wcześniej niepublikowane, niekiedy bardzo osobiste, intymne. Przypominamy sobie też (lub czytamy pierwszy raz) rzeczy drukowane, ale zagubione w czasopismach lub programach teatralnych. To okazja, żeby na twórczość Jana Błońskiego spojrzeć z innej strony i na nowo ją przemyśleć. Dopełniamy wiedzę o jego pisarstwie, ale także – co nie mniej ważne – o jego osobie..

The appearance of a humorous current, where the principle of a pure-nonsense dominated, was a significant phenomenon in Polish poetry after the year 1989. It was initiated by Stanisław Barańczak and continued by Wisława Szymborska. The question arises: what caused the humorous creation to occupy a significant place in the newest poetry? What is more, under the pen of the most prominent creators. Obviously, one of the motivations for this type of creative activities is very simple – it is a game, and games have accompanied the poetic life from the beginning of time. The issue is, paradoxically, much more serious. Now, the games of Barańczak and Szymborska result directly from their poetics, especially from their sensitivity to the language, its power and weakness. Both poets in their serious, but also unserious poetry examine the language boundaries: how far does the language reach in its ability to name? The unserious poetry of Barańczak and Szymborska constitutes an integral part and continuation of their creative activity. One can find there all the elements present in their serious poetry. In that sense, it is a manifestation of the modernistic (the twentieth-century) sensitivity to language.